Καθώς οι φανατικοί ισλαμιστές μεταφέρουν την βαρβαρότητά τους στα αστικά κέντρα της Αμερικής και του Καναδά γίνεται ολοφάνερο αυτό που όσοι καταγόμαστε από την φλεγόμενη γειτονιά της ευρύτερης Μέσης Ανατολής γνωρίζαμε πάντα: Ότι ο κοινός παρονομαστής όλων των συγκρούσεων της περιοχής (Σουνίτες/Σιίτες, Αραβες/Εβραίοι, Κούρδοι/κρατικές οντότητες, Ελληνες/Τούρκοι. κλπ) είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται στην πιο εύφλεκτη απ’ όλες τις αντιπαραθέσεις και την πιο ιδιόμορφη, δηλαδή την ενδο-σουνιτική αντιπαράθεση. Σ’ αυτήν, η μια πλευρά (Σ. Αραβία, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ην.Αραβικά Εμιράτα) αντιμάχονται τους φανατικούς ισλαμιστές του ΙΚ, ενώ η άλλη (Τουρκία, Κατάρ) τους υποστηρίζουν με την συμμετοχή των Αδελφών Μουσουλμάνων, μέρους της Χαμάς και των ισλαμιστών της Λιβύης. Ο ρόλος της Τουρκίας, η οποία ως Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε και εξακολουθεί να έχει μακρά παράδοση σε παρόμοιες βαρβαρότητες και ακόμα αδυνατεί να αντικρύσει το παρελθόν της στον καθρέφτη αναγνωρίζοντας τις Γενοκτονίες (Αρμενίων, Ασσυρίων, Ελλήνων) είναι τεράστιος και την έχει φέρει στο επίκεντρο της σύγκρουσης – όπως δείχνουν οι εξελίξεις για μια ακόμη φορά στην πλευρά των ηττημένων. Γιατί μία μόνο πιθανή έκβαση μπορεί να έχει ο πόλεμος αυτός για την ανθρωπότητα, την ήττα του Ισλαμοφασισμού.
Η εμφάνιση της βαρβαρότητας του αποκεφαλιστή στις γειτονιές της Ν.Υόρκης, που παρήλασε σε πρώτη θέση σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία, θα έχει πολλαπλά αποτελέσματα:
1). Θα σημαδέψει την ριζική στροφή της δυτικής κοινής γνώμης στην εστία του προβλήματος και τούτο θα δημιουργήσει άμεση πίεση στις πολιτικές ηγεσίες να λάβουν μέτρα.
2) Θα λύσει τα χέρια του προέδρου Ομπάμα και γενικά των ηγεσιών της Δύσης με τον ίδιο τρόπο που η εισβολή στο Πέρλ Χάρμπορ (έστω και αν αυτό θεωρηθεί κάπως υπερβολικό) έλυσε τα χέρια του Προέδρου Ρούσβελτ και έδωσε αφορμή στην κινητοποίηση της τεράστιας αμερικανικής μηχανής για την ήττα του φασισμού.
3) Θα καταρρίψει τα προσχήματα: Ο αγώνας θα είναι παγκόσμιος και ο τίτλος της σύγκρουσης θα είναι «Μάχη κατά του Ισλαμοφασισμού». Ετσι, χωρίς πολιτικώς ορθές επεξηγήσεις, ορθά-κοφτά, όπως συνηθίζαμε εμείς οι έλληνες να βροντοφωνάζουμε σε αντι-ναζιστικές διαδηλώσεις: «Δεν θα περάσει ο ισλαμοφασισμός»…
4) Η σύγκρουση θα είναι παγκόσμια και πολύχρονη. Αυτά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια είναι μόνο οι προειδοποιητικές βολές.
5) Στο Δυτικό στρατόπεδο θα συμπαραταχθούν η Ρωσία και πιθανόν η Κίνα και στην πορεία θα αμβλυνθούν οι στρατηγικές τους διαφορές, έστω και προσωρινά για τις ανάγκες της τελικής νίκης.
6) Πρόκειται για μια ακόμα φορά, ευχόμαστε την τελευταία, για αγώνα επιβίωσης της ανθρωπότητας απέναντι στη βαρβαρότητα.
Αλλά όπως προείπαμε, η Τουρκία λόγω των απαράδεκτων έως εξωφρενικών επιλογών της είναι στο κέντρο των εξελίξεων. Πολύ σύντομα ο απλός κόσμος θα συνδέσει – αν δεν το έχει ήδη κάνει – τον τζιχαντιστή του Κουίνς με τους ομοϊδεάτες του στο Ιράκ και τη Συρία που τις μέρες αυτές βρίσκονται στα πρόθυρα μιας γενοκτονίας εναντίον της κουρδικής φυλής των Γιεζίντι (που έγιναν γνωστοί όταν ο πρόεδρος Ομπάμα τους ανέφερε πρόσφατα στο μήνυμα του προς τον αμερικανικό λαό, με το οποίο ανακοίνωνε τον πόλεμο κατά των ισλαμιστών). Την καταγγελία περί απόπειρας γενοκτονίας δεν την έκανε ο οποιοσδήποτε αλλά ο βοηθός Γ.Γ. του ΟΗΕ Ιβάν Σιμόνοβιτς πριν μόλις λίγες μέρες.
Και όταν ο απλός πολίτης πάει ένα μικρό βήμα παραπέρα θα ανακαλύψει έκπληκτος ότι:
- Ο όρος «γενοκτονία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά όχι για τα εγκλήματα των Ναζί κατά των Εβραίων αλλά για την δολοφονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915. Και όσοι ερευνήσουν λίγο ακόμα ασφαλώς θα ανακαλύψουν την συμβολή Γερμανών συμβούλων στο σχεδιασμό της Αρμενικής Γενοκτονίας και των άλλων γενοκτονιών που ακολούθησαν στη Μικρά Ασία, περιλαμβανομένων και των Ελληνικών.
- Η άγρια πρακτική του αποκεφαλισμού που μεταχειρίζονται επίτηδες οι τζιχαντιστές δεν είναι καθόλου καινούρια και καθόλου άγνωστη στα «παλικάρια» του τουρκικού στρατού. Την χρησιμοποιούν επί αιώνες – και οι μεγαλύτεροι ασφαλώς την μαθαίναμε στα μαθήματα ιστορίας των ελληνικών σχολείων προτού τα «απολυμάνουν» οι πολιτικώς ορθοί δήθεν εκσυγχρονιστές τύπου Δραγώνα και Ρεπούση. Η τελευταία είχε το θράσος να μεταλλάξει την σφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης σε «συνωστισμό»… Η εμπειρία του αποκεφαλισμού είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στην ελληνική μνήμη, ώστε η έκφραση «θα το φάς το κεφάλι σου» είναι παροιμιώδης.
- Η τελευταία φορά που τούρκοι στρατιώτες διέπραξαν αυτό το άγριο έγκλημα του αποκεφαλισμού ήταν το 1994, εναντίον των κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ. Οι σκηνές αγριότητας είναι πανομοιότυπες με αυτά που βλέπουμε σήμερα από τους τζιχαντιστές.
Οι γραμμές μάχης έχουν ήδη χαραχτεί: Από τη μια μεριά ο ανθρωπισμός και οι δυτικές αξίες ανεξαρτήτως θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων, oι κοσμικές αξίες απέναντι στα τσαντόρ και τις αγριότητες. Οι αξίες αυτές προσωποποιήθηκαν από την Ναρίν Αφρίν και τις κούρδισσες αγωνίστριες που πολέμησαν και πολεμούν ηρωϊκά στο Κομπάνι δίπλα στους άντρες, γενναιότερα από άντρες, απέναντι στην βαρβαρότητα των ισλαμιστών και των τούρκων υποστηρικτών τους. Αυτές θα είναι τελικά και οι γραμμές της τελικής νίκης η οποία θα έχει τουλάχιστον δύο αποτελέσματα: την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους και, αντί «Δικαστηρίων της Νυρεμβέρβγης» (η μάλλον επιπροσθέτως σ’αυτά) τον εξαναγκασμό της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες και να λάβει μέτρα ώστε να μην ποτέ επαναληφθούν.
ΠΗΓΗ
