22 Δεκεμβρίου 2019

NRF-VJTF και το μέλλον του ΝΑΤΟ




Την 21η Δεκ 2019, στα πλαίσια της ετήσιας γενικής συνέλευσης των μελών του Παραρτήματος Ημαθίας της ΕΑΑΣ, ο Αντγος εα Κων. Β. Κωνσταντάρας παρουσίασε ψηφίδες πληροφόρησης για τις δυνάμεις αντίδρασης του ΝΑΤΟ και πρωτόλειες σκέψεις του για το μέλλον της Συμμαχίας.

Την παρουσίασή του σε αρχείο pdf και μορφή "σελίδων σημειώσεων" του MS power point, μπορείτε να δείτε εδώ👈

Η τελική τους μορφή θα δημοσιοποιηθεί στο νέο έτος.

16 Δεκεμβρίου 2019

20 Βήματα για την Εθνική Άμυνα στον 21ο αιώνα (του Στγου Μ. Κωσταράκου)


Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα

Μετά από περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες υπηρεσίας στην Άμυνα της χώρας και υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων στη περιοχή μας, αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ με όλους – γιατί η άμυνα μας αφορά όλους - μια σειρά από ενέργειες που κατά τη γνώμη μου απαιτούνται για την αποτελεσματική βελτίωση της κατάστασης των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) στον 21ο αιώνα. Οι ενέργειες αυτές συνδυάστηκαν με τους πέντε άξονες που καθόρισε ο κ.ΥΕΘΑ στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για την Εθνική Αμυνα. Ετσι, μετά από ανάλυση και προσδιορισμό των επιβαλλόμενων και απορρεουσών υποχρεώσεων, προσδιορίστηκαν τα παρακάτω 20 βήματα που θεωρώ ότι είναι απαραίτητα για την Εθνική Άμυνα στον 21ο αιώνα.

Τα βήματα αυτά δεν έχουν σχέση με τη παρούσα μαχητική ισχύ των Ελληνικών ΕΔ και την αναμφίβολη δυνατότητα τους να υπερασπίσουν την εθνική ακεραιότητα. Αφορούν στη δυνατότητα βελτίωσης και αποτελεσματικής εκτέλεσης της αποστολής τους στο άμεσο και προβλέψιμο μέλλον. Πολλά από τα βήματα στα οποία θα αναφερθώ είναι ουσιαστικά ενέργειες που έπρεπε να τις έχουμε αρχίσει ή και υλοποιήσει από χρόνια, ίσως και από δεκαετίες. Πιθανότατα στον προηγούμενο αιώνα. Η οικονομική κρίση δυστυχώς αποτέλεσε άλλοθι για πολλές παραλείψεις. Πιθανόν επίσης κάποιες από τις ενέργειες να έχουν ήδη αποφασισθεί ή και διαταχθεί από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και εμείς ακόμη το αγνοούμε. Σε κάθε περίπτωση εναπόκειται στην στρατιωτική ηγεσία να προτείνει και στην πολιτική ηγεσία να αποδεχτεί και να εγκρίνει όλες εκείνες τις απαιτούμενες αλλαγές που θα φέρουν τις ΕΔ στον 21ο αιώνα.

Α. Εξασφάλιση επάρκειας αμυντικού εξοπλισμού. 

1. Διαθεσιμότητα όλων των οπλικών συστημάτων και μέσων για την εκτέλεση της αποστολής τους τουλάχιστον στο 80%. Αυτό είναι το ελάχιστο διεθνές επιχειρησιακό όριο διαθεσιμότητος.

2. Εξασφάλιση της επάρκειας εφοδίων και υλικών για τις ΕΔ στο προβλεπόμενο ύψος από τα ισχύοντα εθνικά σχέδια.

3. Αναθεώρηση και άμεση σταδιακή υλοποίηση των εξοπλιστικών προτεραιοτήτων των ΕΔ με βάση την εκτιμώμενη Απειλή, την Εθνική Στρατηγική, το Επίπεδο Φιλοδοξίας, τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και τις οικονομικές μας δυνατότητες, πάντα υπό λεπτομερή Κοινοβουλευτικό Έλεγχο με διαφάνεια και απόλυτη νομιμότητα. Το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει κατά τη γνώμη μου να έχει απόλυτη προτεραιότητα. Είναι το καλύτερο, ταχύτερο και ασφαλέστερο μέσο προβολής ισχύος που διαθέτουμε.

4. Διασύνδεση των ΕΔ με Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και Ερευνητικούς και Κατασκευαστικούς Φορείς στην Ελλάδα (κυρίως) αλλά και στο εξωτερικό για την έρευνα και δημιουργία νέων στρατιωτικών δυνατοτήτων που αναγκαιούν.Το UAV του ΑΠΘ είναι ένα υπέροχο παράδειγμα.

Β. Αναδιοργάνωση της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων. 

1. Αναθεώρηση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού με επανεξέταση Διαδικασιών και Εθνικών Στόχων. Πλήρης αναθεώρηση εκ βάθρων εθνικών πολιτικών και στρατιωτικών στρατηγικών κειμένων.

2. Επάνδρωση Δυνάμεων Αμέσου Επεμβάσεως στο 100%. Προσλήψεις οπλιτών Ειδικών Δυνάμεων.Το ηλικιακό είναι σημαντικό πρόβλημα για τις Μονάδες αυτές.

3. Επάνδρωση προσωπικού ολων των Μονάδων, Επιτελείων και υπηρεσιών στο 80%. Αύξηση θητείας ή θητεία στα 18 για τους κληρωτούς, με παράλληλες προσλήψεις επαγγελματιών μέχρι συμπλήρωσης των ελλείψεων.

4. Αναδιοργάνωση των υφισταμένων και πρόβλεψη νέων δομών και δυνατοτήτων του πλήρους φάσματος του Υβριδικού Πολέμου (Κυβερνοπόλεμος, Πληροφοριακές Επιχειρήσεις, Ψυχολογικές Επιχειρήσεις, Επιχειρήσεις Ηλεκτρονικού Φάσματος,Επιχειρήσεις Χαμηλής Εντασης κλπ) αλλά και των Επιχειρήσεων Προβολής Ισχύος και Επηρεασμού, χωρίς όμως νέες διοικήσεις και νέους στρατηγούς. Νέες αποστολές έστω και διπλές σε υφιστάμενες δομές και διοικήσεις. Οι συντεχνιακές προσεγγίσεις μόνο κακό μας έκαναν τα τελευταία χρόνια.

5. Άμεση αναδιάταξη και αναδιοργάνωση δομών, δυνάμεων και εγκαταστάσεων όπου απαιτείται. Κατάργηση δομών που δεν είναι πλέον απαραίτητες. Μετακίνηση του Κέντρου Βάρους της διάταξης μας και ιδίως του Πολεμικού Ναυτικού προς τα Νότια και τα Νοτιοανατολικά με αύξηση της διασποράς των μέσων, μεγιστοποίηση της ευελιξίας, της ευκινησίας και της δυνατότητας αντίδρασης με παράλληλη κατάργηση δομών και εγκαταστάσεων που δεν απαιτούνται. Απαιτείται νέος νοτιότερος επιχειρησιακός ναύσταθμος γιατί εκεί μετατοπίστηκε το γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Υπάρχει ήδη στη Κρήτη.

6. Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών. Δεν μπορούμε να κυριαρχήσουμε στο επιχειρησιακό και τακτικό πεδίο χωρίς εξειδικευμένες στρατιωτικές πληροφορίες. Και οι πληροφορίες αυτές είναι η «γνώση», που δίνει τη «δύναμη» για τη κυριαρχία αυτή.

Γ. Εκσυγχρονισμός του υφισταμένου νομοθετικού πλαισίου στα δεδομένα του 21ου αιώνα.

1. Νέο Καταστατικό Νόμο για Αξκούς (σε αντικατάσταση του ισχύοντος από το 1973) και Υπξκούς (δεν υφίσταται) με άρση όλων των καταληκτικών βαθμών για όλα στελέχη, (όπου ισχύει κάτι τέτοιο) ώστε ο καθένας να μπορεί να εξελίσσεται όσο του επιτρέπει η αξία του. Ας δεχτούμε επιτέλους ότι είμαστε στον 21ο αιώνα. Μόνα κριτήρια η ικανότητα και η μόρφωση. Όλοι ανεξαρτήτως προέλευσης (και γνωριμιών) μετέχουν στη διαδικασία και εξελίσσονται μέχρι το θεσμοθετημένο όριο ηλικίας και όσο τους επιτρέπουν οι δυνατότητες τους και οι συγκυρίες. Έτσι πρέπει να γίνεται. Έτσι γίνεται σ´ολόκληρο τον κόσμο. Ένα οργανωμένο σχήμα δεν μπορεί να στηρίζεται θεσμικά σε δεδομένα του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα.

2. Νέος νόμος για την εξέλιξη και τις προαγωγές του προσωπικού. Το ισχύον σύστημα είναι δημιούργημα της επταετίας και στη συνέχεια της μεταπολίτευσης και ικανοποιούσε συγκεκριμένες ανάγκες. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί και οι ανάγκες είναι πλέον διαφορετικές.

(α) Ολες οι θέσεις διοικήσεως σε όλους τους βαθμούς (και στους ανώτατους και για τους Αρχηγούς) καθώς και όλες οι θέσεις ευθύνης πρέπει να καλύπτονται για διετία τουλάχιστον. Διαφορετικά δεν υπάρχει πρόοδος και εξέλιξη αλλά μόνο «σημειωτόν» επι δεκαετίες.

(β) Πρέπει να καταργηθούν οι διαδικασίες κρίσεων των στελεχών όπως ισχύουν σήμερα καθώς και οι ετήσιες αποστρατείες. Οι κρίσεις γίνονται κατά έτος για να αξιολογείται η απόδοση και η περαιτέρω πορεία των στελεχών και όχι η συνέχιση της εργασιακής τους σχέσης . Κανένας δεν αποστρατεύεται. Οι ΕΔ δεν είναι ιδιοκτησία ούτε του Υπουργού ούτε των Αρχηγών για να απολύουν τους υπαλλήλους τους. Όλοι αποστρατεύονται ανεξαρτήτως βαθμού μόνο με όριο ηλικίας τα 58 έτη ή τα 61 έτη για τους Αρχηγούς. Ειδικές διατάξεις καλύπτουν ειδικές παράνομες συμπεριφορές.

3. Αναδιοργάνωση της εφεδρείας και επαύξηση του ρόλου της με μονιμότητα στη εφεδρική οργάνωση και θέσπιση εθελοντών εφέδρων και ενδεχομένως πλήρων μονάδων εθελοντών εφέδρων. Είναι το μεγαλύτερο και εξαιρετικά σημαντικό τμήμα της μαχητικής μας ισχύος. Πρέπει να σταματήσουμε να το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο.

4. Επανεξέταση του θεσμού της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης στο σύνολο της, ιδίως υπό το πρίσμα της τελευταίας συνταγματικής αναθεώρησης.

Δ. Ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

1. Επανεκκίνηση της εγχώριας Πολεμικής Βιομηχανίας για την επαύξηση της συμμετοχής της στη κάλυψη των εθνικών εξοπλιστικών αναγκών.

2. Στόχος της συμμετοχής της αμυντικής βιομηχανίας στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας πρέπει να είναι η κάλυψη των εθνικών αμυντικών αναγκών στο 50% μέχρι το 2035.

Ε. Αναβάθμιση της Στρατιωτικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. 

Αναθεώρηση και εκσυγχρονισμός της στρατιωτικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα με:

(α) Χρήση εξομοιωτών σε όλα τα επίπεδα στρατιωτικής εκπαίδευση και βολές με πραγματικά πυρά από όλα τα οπλικά συστήματά. Όλα τα οπλικά συστήματα και όλοι οι χειριστές πρέπει να δοκιμάζονται με πραγματική βολή σε ετήσια βάση.

(β) Συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές των ΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και διεθνείς διαγωνισμούς για να αντισταθμιστεί μερικώς η έλλειψη πολεμικής εμπειρίας σε σχέση με πιθανούς αντιπάλους μας.

(γ) Αξιολογήσεις με κυκλικό συνεχόμενο διετές πρόγραμμμα αξιολογήσεων (μάχιμες μονάδες) ή τριετές (επιτελεία και λοιπές δομές). Συγχρονισμός με εναλλαγές διοικήσεων ώστε να αξιολογούνται όλοι.

(δ) Χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στα στελέχη για υποχρεωτικές Μεταπτυχιακές (μέχρι 2 έτη) πανεπιστημιακές σπουδές για όλα τα στελέχη στο βαθμό του Λοχαγού ή Ταγματάρχου, εφόσον το επιθυμούν. Αυτό θα είναι απαραίτητο για την περαιτέρω εξέλιξη τους. Δεν πρέπει να υπάρχουν ανώτατοι αξιωματικοί χωρίς μεταπτυχιακές σπουδές και ανώτατη ακαδημαϊκή μόρφωση επιπλέον της αρχικής. Σε κανένα στρατό δεν υπάρχουν.

ΣΤ. Επιπλέον προτάσεις εξαιρετικής σημασίας, εκτός των αξόνων που διατύπωσε ο κ. ΥΕΘΑ. 

1. Νέο μισθολογικό σύστημα για το προσωπικό ώστε να ταυτιστούν οι μισθολογικοί με τους κατεχόμενους βαθμούς.

2. Μέριμνα για το προσωπικό και τις οικογένειες του με στοχευμένα μέτρα που θα αφορούν στη στέγαση, την ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη και τη μέριμνα για βρέφη και παιδιά.

3. Επιχειρησιακή Ετοιμότητα. Το σημαντικότερο για το τέλος. Επαύξηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και της δυνατότητας άμεσης αντίδρασης μέσα σε συγκεκριμένες και αυστηρές χρονικές επιδιώξεις όλων των μάχιμων μονάδων όλων των κλάδων των ΕΔ με συνεχείς συναγερμούς και ασκήσεις ετοιμότητας σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Είναι σίγουρο ότι πολλές από τις παραπάνω ενέργειες έχουν σοβαρό οικονομικό κόστος. Άλλες απλώς απαιτούν ειλικρινή πολιτική βούληση. Η χώρα είναι σε τροχιά ανάπτυξης και αυτό δεν πρέπει να διαταραχθεί. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η κυβέρνηση θα βρει τρόπο να καλυφθούν οι αμυντικές ανάγκες χωρίς να επιβραδυνθεί ή ανασταλεί η πρόοδος, η ανάπτυξη και η βελτίωση του επιπέδου διαβιώσεως του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός είναι δυνατόν από το υστέρημα των πολλών και από το πλεόνασμα των ολίγων να δώσει λύση και σε αυτό το πρόβλημα, όπως έκανε μέχρι τώρα, όποτε παρουσιάστηκε ανάγκη, και τώρα θεωρώ ότι η ανάγκη αυτή υπάρχει.

28 Οκτωβρίου 2019

Η Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στη Συρία των συγκρούσεων

Παρακολουθήσαμε για ακόμη μία φορά, ως θεατές βέβαια, το ‘έγκλημα της καταστροφής’ της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που συντελέστηκε παράπλευρα με τις πρόσφατες συγκρούσεις στη Συρία και το Β. Ιράκ. Κλείσαμε ερμητικά τα μάτια μας, ίσως και για μια ακόμη φορά, για να αποφύγουμε να βλέπουμε την ωμή βία και την καταστροφή της ‘Ελληνικής μας Ψυχής’ εκεί . Ψυχής που μας έχουν εμπιστευτεί οι προγονοί  μας να την ‘φυλάμε’ από τον εχθρό. Αλλά εμείς; Είναι "γνωστά και προφανή" αυτά που δεν κάνουμε ώστε να μην διακινδυνεύει και να μην απειλείται η Κληρονομιά μας, ούτε και να αυτοτραυματίζεται τόσο συχνά, τόσο πολύ, και τόσο εύκολα. Και είναι επίσης ‘προφανές’ αυτό που έχουμε υποχρέωση ΝΑ κάνουμε, τώρα αμέσως ως Αποστολή: να σώσουμε ότι απομένει πλέον από τα αποκαΐδια των δικών μας καταστροφών.

Παρακολουθώντας "επαγγελματικά" τις διεθνείς συγκρούσεις και έχοντας "υπηρετήσει" τα προηγούμενα χρόνια σε ανάλογες αποστολές της Ελλάδος στο εξωτερικό, σκοπεύω σήμερα να σας παρουσιάζω την καταστροφή της ελληνικής ψυχής στη Συρία, όσο και εάν αυτό είναι μάλλον αδύνατον τα γίνει με μια απλή διάλεξη. Ταυτόχρονα όμως θα ήθελα να σας παρακαλέσω πολύ να μοιραστείτε μαζί μου την καταστροφή του ελληνικού και του βυζαντινού πολιτισμού μας εκεί. Δεν σας καλώ βέβαια να συμμετάσχετε σε ένα ακόμη μοιρολόι για τα χαμένα μεγαλεία, αλλά σε Μακεδονικό Παιάνα. Παιάνας για να συντονίσουμε τις θελήσεις με την αποφασιστικότητα μας στην υλοποίηση του οράματος μας. Οράματος που να μας καθοδηγεί στην ανάκτηση της ελευθερίας επιλογής των πρωτοβουλιών επί των διεθνών εξελίξεων από ένα ικανό και αποτελεσματικό Ελληνικό Κράτος, Προστάτη της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Το Όραμα μας και το Ζωτικό Εθνικό Συμφέρον στη Εθνική μας Στρατηγική είναι: «να ηγείται η Ελλάδα από την αρχή των μελλοντικών κρίσεων όλων των διεθνών προσπαθειών (πολιτιστικών, διπλωματικών και στρατιωτικών, ανθρωπιστικών κ.λ.π), για την σωτηρία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» που στο μεγαλύτερο και το καλύτερο της μέρος είναι Ελληνική.

Η παρακάτω διάλεξη για τις «Παράπλευρες Απώλειες και την Καταστροφή της Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς από τις συγκρούσεις στη Συρία» αποτελούσε το τρίτο μέρος στη σειρά των διαλέξεων που έγιναν την περίοδο (2013-2017) στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών Ελλάδος (Ι.Σ.Μ.Ε.) και με αφορμή την κατάσταση στη Συρία. Στη σειρά αυτή των διαλέξεων, το πρώτο μέρος αφορούσε στις Στρατιωτικές Επιχειρήσεις στη Συρία, ενώ το δεύτερο, στις Γεωπολιτικές Εκτιμήσεις για την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Για κατεβάσετε την πλέον πρόσφατη (2017) έκδοση της διάλεξης, παρακαλώ να κάνετε κλικ επί των υπογραμμισμένων παρακάτω τίτλων. Επίσης μπορείται να αντιγράψετε την διεύθυνση (https://......FJ) και να την χρησιμοποιήσετε για αναζήτηση. Τις Παρουσιάσεις (.ppt) πρώτα. Μπορεί να αργήσουν μερικά λεπτά λόγω μεγάλου όγκου, αλλά θεωρώ την υπομονή σας αναγκαία.

07 Dec. 2017 Ελληνική Πολιτιστική Κληρονομιά μέσα στη Σύγκρουση στη Συρία (Cultural Collateral Damages in Syria (Hellenic and Byzantine Era) (Final Version)

https://1drv.ms/b/s!ApvlvyrU6I7MgrlK5vmiWRy8FJ_OMg

07 Dec. ISME Part A Κατάσταση (Στρατιωτική και Πολιτική) των Συγκρούσεων στη Συρία  

https://1drv.ms/p/s!ApvlvyrU6I7MgrhrNnk0r3wiNxO-Dg

07 Dec. ISME Part B Μορφές Καταστροφών της Πολιτιστικής Κληρονομιά μέσα στη Σύγκρουση στη Συρία)

https://1drv.ms/p/s!ApvlvyrU6I7MgrlPasNs3pY-CHnREA

07 Dec. ISME Part C Καταστροφές της Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς από τη Σύγκρουση στη Συρία

https://1drv.ms/p/s!ApvlvyrU6I7MgrlI8CJB_iafWnfI9A

07 Dec. ISME Part D Συμπεράσματα-Προτάσεις για τη Προστασία της Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς κατά τις μελλοντικές Συγκρούσεις.

https://1drv.ms/p/s!ApvlvyrU6I7MgrlGb6WndGsc-LnEVw

 Με μεγάλο σεβασμό στην μνήμη τους, και την άπειρη λύπη μου για τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που έχουν χαθεί ήδη. Αλλά και με μεγάλη πίκρα και οργή, γιατί εγώ ο ίδιος ΔΕΝ έχω κάνει ότι Πρέπει.

Αντγος εα Σεραφείμ Παπαποστόλου Επίτιμος Επιτελάρχης του Γ' ΣΣ/ NRDC-GR

16 Οκτωβρίου 2019

Ελληνική παιδεία. Αν το θελήσει μπορεί. Οι Φινλανδοί μας δείχνουν τον δρόμο.

Ζώντας επί μακρόν τα τελευταία χρόνια σε μία προηγμένη χώρα της Βόρειας Ευρώπης, τη Φινλανδία, προβληματίστηκα έντονα όπως ο καθένας μας, για το αναποτελεσματικό σύστημα παιδείας της χώρας μας. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, αφού ο γιός μου μετείχε κατά καιρούς και στα δύο συστήματα,καθώς και σ’αυτό της ανώτατης εκπαίδευσης της Μ.Βρεττανίας. Έχω την καλή τύχη,να συζητώ ατέλειωτες ώρες με ανθρώπους που είναι καθηγητές στη δημόσια εκπαίδευση της Φινλανδίας, όπως με τη φυσικοχημικό λυκείου κα Pirjo Saarinen και τον καθηγητή πανεπιστημίου κο Raine Koskimaa. Είναι και οι δύο πρώτα εξαδέρφια της συζύγου μου και αυτό βοηθάει πολύ. Το θέμα παιδεία αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν σ’αυτή τη μακρινή χώρα του βορρά, με τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και με το μισό πληθυσμό από την χώρα μας, καταφέρνει  να αξιολογείται η παιδεία της κατ’επανάληψη από το ίδρυμα Economist Intelligence Unit for Pearson, ως η καλύτερη στον πλανήτη μας! Βέβαια η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό κάποιου που επισκέπτεται αυτή τη χώρα, είναι τα κινητά τηλέφωνα Nokia, οι γρήγοροι οδηγοί φόρμουλας και...οι όμορφες ξανθιές. Κάποιοι ακόμα θεωρούν τη Φινλανδία χώρα εξωτική του Αη Βασίλη στο βόρειο πόλο και ... λανθασμένα χώρα που ζούν πολικές αρκούδες! 
Ποιά είναι άραγε η εικόνα της Φινλανδίας για τους ίδιους τους κατοίκους της; Ως βασικά χαρακτηριστικά της χώρας τους σε διάφορες έρευνες οι φινλανδοί θεωρούν τις αμέτρητες λίμνες, τη σάουνα, τα αχανή δάση, την καθαρή φύση, το μαύρο ψωμί και τον συνθέτη Jean Sibelius.   
Αλλά ας έρθουμε στο θέμα μας, την παιδεία και το επιτυχημένο σύστημά τους. Όλα τα παιδιά αρχίζουν το σχολείο μόλις συμληρώσουν τα 7 και όχι νωρίτερα. Μετά το 6τάξιο δημοτικό ακολουθεί το 3τάξιο γυμνάσιο.Μετά όσοι θέλουν πάνε στο 3τάξιο λύκειο ή επαγγελματικό σχολείο . Όσοι τελειώσουν το λύκειο μπορούν να συνεχίσουν με εξετάσεις στα 20 πανεπιστήμια της χώρας. Έως εδώ καλά,θα μου πείτε, τα ίδια όπως και εμείς. Aς δούμε όμως και τα διαφορετικά. Δεν υπάρχουν καθόλου ιδιωτικά σχολεία,ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού, του προέδρου της Nokia, του θυρωρού και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρία, καθώς και παιδιά μεταναστών.  ¨Εμείς είμαστε μία μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί.¨ Λόγια του φινλανδού πρωθυπουργού που ανήκει στο κυβερνόν δεξιό κόμμα! Σε όλα τα σχολεία της χώρας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι μαθητές, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημα, όσοι δεν είναι πρώτοι δεν υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά. Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας με την ακούραστη βοήθεια των δασκάλων τους προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αντί να απογοητευτούν και να πέσουν στην αδράνεια. 
Μετά το βασικό μάθημα οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη να γίνουν κι αυτοί καλύτεροι, γι’αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσονται. Μ’αυτόν τον τρόπο δίδονται ίδιες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούν την κοινωνική συνοχή στην μαθητική κοινότητα. Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο. Πρόσφατα ήρθαν καθηγητές από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημα και έμειναν έκπληκτοι γιατί δεν είδαν κάποιο γκράφιτι σε σχολείο ή πανεπιστήμιο!! Και τι είναι αυτό που βοηθάει στην επιλογή του επαγγέλματος; Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα,oι  περισσότεροι 10χρονοι μαθητές πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα,είναι αυτό που τους αρέσει να κάνουν με κέφι και όρεξη, μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και έχουν την δυνατότητα  να κάνουν διακοπές αναψυχής όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο. Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο!!  Οι δάσκαλοι παίρνουν πολύ λιγότερα από τους Γερμανούς ή τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Θεωρούν πως κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι-χέρι. Συχνά οι εκπαιδευτικοί λένε: Προτιμώ έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή, από ένα νευρωτικό ακαδημαικό.  Συνεχώς μιλάνε για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.  ¨ Η μάθηση λένε,καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος,διότι δεν είναι κάτι που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διδασκαλία (επανάληψη και μίμηση), αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης που, χωρίς την αμοιβαία βούληση δεν μεταδίδεται .¨   Όλα αυτά είναι πολύ ωραία στη θεωρία θα μου πείτε αλλά πώς γίνονται πράξη; Στις παρακάτω γραμμές,περιγράφοντας μία ημέρα ενός μαθητή, ελπίζω να μην κουράσω. Στις 8 το πρωί αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη, χωρίς συγκεντρώσεις και μεγαφωνικές ομιλίες στο διαπασόν στο προαύλιο, συνήθως με λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται κοντά σ’ένα τραπεζάκι,που δεν είναι πάντα το ίδιο,επειδή δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι, αλλά οι μαθητές. Αυτό γιατί κάθε δάσκαλος έχει την δική του αίθουσα,με τα προσωπικά του αντικείμενα, βοηθήματα διδασκαλίας και υποδέχεται τα παιδιά στο μάθημα σαν οικοδεσπότης. Στο δάσκαλο μιλάνε τα παιδιά με σεβασμό αλλά  με οικείο τρόπο. Αν κάτι δεν καταλαβαίνουν φωνάζουν “hei ope”,που σημαίνει ¨ε,δάσκαλε¨ και έρχεται ο δάσκαλος να βοηθήσει. Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα,δε σημαίνει απολύτως τίποτα!  Η φιλοσοφία τους είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθησή του. Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Παρότι θεωρούνε ότι ο μαθητής μαθαίνει  μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάποια τεστ, περισσότερο για υποκίνηση. Στις 11.45’και για μισή ώρα υπάρχει ζεστό φαγητό στο εστιατόριο του σχολείου. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00’,εκτός και αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό,όπως σπόρ ή κάτι άλλο.Τις άλλες μέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00’.                                                                                         
Στο λύκειο μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Οι καθηγητές συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου. Η υποκλοπή θεωρείται μέγιστη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία του, μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να το επαναλάβει μετά από νέα προετοιμασία. Μετά το σχολείο, στο σπίτι τα παιδιά ασχολούνται με άλλα πράγματα που τους αρέσουν. Διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία, γι’αυτό και ειδικά στην ανάγνωση βιβλίων βγήκαν πρώτοι και με διαφορά από τους μαθητές άλλων χωρών. Βέβαια, η επιτυχημένη παιδεία είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων. Οι καθηγητές λένε πως η εκπαίδευση δεν είναι κάτι που γίνεται μέσα σ’ένα πολιτικό και πολιτισμικό κενό. Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλλουν κατά τον ίδιο βαθμό. Συμμετοχή στην παιδεία έχουν η οικογένεια και η…γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον δηλαδή η κοινωνία, με τις αξίες και τα πρότυπά της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδονται.                              
Βέβαια, θα μου πείτε, αυτά είναι πράγματα παρατραβηγμένα για τη χώρα μας. Και βέβαια έτσι είναι. Η μέθοδος της παιδείας δεν είναι κάτι που αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μόνο οι αρχές της, που εμείς οι έλληνες θέσαμε στην Αρχαία Ελλάδα, παραμένουν αναλλοίωτες. Το σημειώνω, γιατί γνωρίζω ότι έρχονται στα φινλανδικά σχολεία κάποιοι ¨ειδικοί¨από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα. Είμαι σίγουρος πως θα δούν ότι τους βολεύει… Χωρίς την κινητοποίηση και την βούληση όλης της κοινωνίας που θα καθορίζει με ειλικρίνεια και ρεαλισμό το πώς θα λειτουργεί και πού θα στοχεύει κατά καιρούς ένα σύστημα ελληνικής παιδείας, πατώντας πάνω στις δικές μας αξίες και αναγκαιότητες, δε νομίζω ότι θα πετύχουμε κάτι. Άλλωστε οι φινλανδοί αυτό έκαναν και πέτυχαν. Σ’αυτό, μπορούμε να τους αντιγράψουμε. Κρατώ τα λόγια ενός έμπειρου πανεπιστημιακού καθηγητή του ΜΙΤ. ¨Πολύ σπάνια τα όποια συστήματα μπορούν να δούν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί. Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μη μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα.¨  Αλήθεια, πόσο θα συμφωνούσαν οι καθηγητές στη χώρα μας μ’αυτό που δέχθηκαν οι καθηγητές στη Φινλανδία, όπου οι γονείς συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή και των καθηγητών!! 
Ο ανηψιός μου, που σπουδάζει πολιτικός μηχανικός στο πολυτεχνείο Πατρών, εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι στη Φινλανδία οι φοιτητητές δεν επιδιώκουν να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο κινητού της ΝΟΚΙΑ, ούτε το τελευταίο μοντέλο της SAAB ή VOLVO! Ο δε ανηψιός της γυναίκας μου που σπουδάζει μηχανικός σε ΤΕΙ του Ελσίνκι, όταν το καλοκαίρι ήρθε για διακοπές στα ελληνικά νησιά,ε ίδε πανάκριβα μεγάλα τζίπ και σκέφτηκε πως μάλλον θα τα χρειάζονταν για να πηγαίνουν στη Σαχάρα για σαφάρι, διότι στα νησιά δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους! Η παιδεία δημιουργεί αναμφίβολα και αντιλήψεις και βέβαια οι φοιτητές στη χώρα μας παραξενεύονται και ενίοτε παρερμηνεύουν, όταν μαθαίνουν πως οι συνάδερφοί τους στον ευρωπαικό βορρά έχουν τη χαμηλότερη τηλεθέαση στους νέους στην Ευρώπη σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο και πως δεν υπάρχει φοιτητής που να μην έχει μια δανειστική ταυτότητα βιβλιοθήκης!  ¨Μα αυτοί περιμένουν τα σαββατοκύριακα για να μπεκρουλιάσουν ¨λένε. Και βέβαια έτσι είναι, αλλά γιατί άραγε πρέπει να κοιτάμε ή και συχνά να αντιγράφουμε μόνο τα κακά; Ως επίλογο θα ήθελα να αναφέρω κάποιες κακές αγκυλώσεις της παιδείας μας που δεν μας αφήνουν να πάμε μπροστά. Και βέβαια δεν θα αναφερθώ στα αστεία άσυλα και σε άλλες γραφικότητες .
Θα κλείσω περιγράφοντας κάποια ταμπού για την παιδεία μας που για τους άλλους που είναι και οι υγιείς ανταγωνιστές μας στον παραγωγικό στίβο είναι αυτονόητα. Η στενή συνεργασία του παραγωγικού τομέα με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι το μεγάλο ατού της φινλανδικής εκπαίδευσης. Η επιστημονική έρευνα χρηματοδοτείται από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Οι ιδιωτικοί φορείς μπορούν να χρηματοδοτούν σχέδια καινοτομιών με μεγαλύτερο ρίσκο σε σύγκριση με το κράτος. Η τεχνολογική προσπάθεια δημιουργίας καινοτομιών και ανανέωσης αποτελεί ζήτημα υψίστης σημασίας στην εκπαίδευση και την προώθηση της επιστήμης. Και βέβαια όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν αν οι εκπαιδευτικοί δεν αφιέρωναν 2 ώρες την εβδομάδα για επαγγελματική βελτίωση, αλλά και δεν ήταν υποχρεωμένοι να αποκτήσουν μεταπτυχιακό τίτλο, σύμφωνα με τελευταία απόφαση, σε όποια ηλικία και αν ευρίσκονται!!!

Κωνσταντίνος  Δασκαλάκης
Σύμβουλος επιχειρήσεων
Μέλος ελληνοφινλανδικού συνδέσμου στο Ελσίνκι

02 Οκτωβρίου 2019

Περί εξοπλισμών και αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη, Αντιστρατήγου εα

Πηγή: https://www.liberal.gr/diplomacy/peri-exoplismon-kai-anadiorganosis-ton-enoplon-dunameon/268738

Περί εξοπλισμών και αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων

Η παρουσίαση της σύντομης ανάλυσης που ακολουθεί βασίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Αμφότερες αναφέρονται στον τρόπο αντιμετώπισης της επεκτατικότητας της γειτονικής χώρας, Τουρκίας.

Η πρώτη, πράγματι απαισιόδοξη παραδοχή, αναφέρεται στις γενεσιουργούς αιτίες της τουρκικής πολιτικής, τις οποίες θεωρεί δομικές, βαθύτατα στρατηγικές και όχι παροδικές. Κατά συνέπεια εκτιμάται ότι οι αντίστοιχες προκλήσεις-τριβές θα συνεχιστούν τα επόμενα χρόνια με αυξανόμενο ρυθμό και ένταση (ενδεχόμενες με αυξομειώσεις) αλλά κυρίως με επιμονή στους στόχους της Άγκυρας.

Η δεύτερη παραδοχή, αποδέχεται ως βασικό (αλλά όχι μοναδικό) εργαλείο της αντιμετώπισης αυτής της προδιαγεγραμμένης τουρκικής προκλητικότητας, την απόκτηση-διατήρηση ικανής αποτρεπτικής δύναμης. Μιλάμε δηλαδή για ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, ικανές αφενός να επιφέρουν -τουλάχιστον- την επικαλούμενη «αφόρητη» ζημιά στον αντίπαλο και αφετέρου να αντιμετωπίσουν επιτυχώς οποιαδήποτε σύγκρουση μικράς κλίμακος που θα επιδιώξει ο γείτονας ή ενδεχομένως θα προέλθει από τυχαία γεγονότα. Τα παραπάνω σημεία, αποδέχθηκαν σε σημαντικό βαθμό, οι πολιτικές ελίτ της χώρας (και αγόγγυστα ο ελληνικός λαός) -από το 1974 και μετέπειτα- δεικνύοντας όμως σημάδια κάμψεως, ασυνέπειας και αδικαιολόγητης αδράνειας (για διαφόρους λόγους) με αποτέλεσμα την σταδιακή διατάραξη της ισορροπίας στρατιωτικής ισχύος σε βάρος μας. Κρίνεται σκόπιμο να προηγηθεί μια σύντομη αλλά όσο δυνατόν πληρέστερη, περιγραφή της ελληνικής αμυντικής προσπάθειας ώστε να επισημανθούν και αποφευχθούν μελλοντικά οι πολλαπλές δυσλειτουργίες που περιόρισαν την αποτελεσματικότητα της.

Περίοδος αδικαιολόγητης αδράνειας στα θέματα αμύνης υπήρξε την τριετία προ της κρίσεως των Ιμίων (1996) και την περίοδο ευφορίας μετά τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Η ισορροπία ισχύος επιδεινώθηκε όμως τραγικά την τελευταία περίοδο της ουσιαστικής χρεωκοπίας της χώρας και της αναγκαστικής επιβολής αυστηρότατων μέτρων διεθνούς οικονομικής εποπτείας. Στην ανατροπή αυτή, εκτός από την οικονομική μας κατάσταση, συνετέλεσε και το συντονισμένο, συνεπές και υπερχρηματοδοτούμενο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας που υποστηρίχθηκε από μια θεαματική άνοδο της οικονομίας της (τουλάχιστον μέχρι το 2016). Είναι παρήγορο το γεγονός ότι το ανθρώπινο δυναμικό των ενόπλων μας δυνάμεων, εν μέσω της κρίσεως, υπερέβαλε εαυτούς στην προσπάθεια διατήρησης του αξιόμαχου των υλικών και διατήρησης υψηλής μαχητικής ικανότητας.
Η αποτυχία (αδυναμία) όμως της χώρας τα τελευταία 15 χρόνια, να ακολουθήσει -σε λογικά βήματα- την υπερπροσπάθεια της Άγκυρας παρουσιάζει πλέον απτά αποτελέσματα στο αθέατο περιβάλλον της καθημερινής επιχειρησιακής ετοιμότητας και στον επιχειρησιακό σχεδιασμό. Οι ορθά προβαλλόμενοι παράγοντες του ηθικού και της ποιοτικής υπεροχής του προσωπικού μας έχουν τα όρια τους και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ικανός αριθμών τούρκων στρατιωτικών έχουν πολεμική εμπειρία, με το αυτό συνεπάγεται.

Η σταδιακή διατάραξη της ισορροπίας ισχύος, παρά τις σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας επισημάνσεις των Επιτελείων και ειδικών του χώρου της άμυνας, δεν θα προκαλούσε την εύλογη ανησυχία, αν η γειτονική χώρα δεν επιδίδονταν τελευταία σε μια έξαρση προκλήσεων, σε κάθε διάσταση, σε κάθε σημείο του ευρύτερου ελλαδικού χώρου και σε κάθε πτυχή των διαφορών μας (διεκδικήσεων της Τουρκίας). Βέβαια θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι –παρά την οικονομική κρίση- ορισμένα βασικά εξοπλιστικά προγράμματα δρομολογήθηκαν τη τελευταία τριετία. Ταυτόχρονα υπάρχει σήμερα μεγάλη συζήτηση για την υλοποίηση ορισμένων κομβικής σημασίας προμηθειών για τη διεκδίκηση της αεροναυτικής μας παρουσίας στους χώρους ενδιαφέροντος. Αρκετοί ειδήμονες στο χώρο της άμυνας θεωρούν τα βήματα αυτά ανεπαρκή και εκτιμώ ότι έχουν απόλυτο δίκαιο. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε και τα αδιάσειστα οικονομικά στοιχεία που αποδεικνύουν τα περιορισμένα όρια των δυνατοτήτων μας.

Συγχρόνως, υπαρκτός και δικαιολογημένος είναι ο φόβος για επανάληψη -στο μέτρο που οι οικονομικές μας δυνατότητες επιτρέπουν- της φρενίτιδας προμηθειών της περιόδου 1998-2003. Δεν αναφέρομαι στις υπαρκτές, όπως δυστυχώς τεκμηρίωσαν δικαστικές αποφάσεις, περιπτώσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος με μίζες και υπερκοστολογήσεις πολεμικών υλικών. Αναφέρομαι κυρίως στην προμήθεια πληθώρας κρισίμων υλικών χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η απαραίτητη «εν συνεχεία υποστήριξη» τους και η πολυπόθητη διαλειτουργικότητα τους που αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος.

Σε πολλές περιπτώσεις, υπό το πρόσχημα του (πραγματικά) επείγοντος, αγοράστηκαν αποσπασματικά οπλικά συστήματα σε τιμές υπερβολικές. Φυσικά και αποτελεί νόμο του εμπορίου (ακόμη και των διακρατικών σχέσεων), η παραπάνω του κανονικού χρέωση του «πελάτη» που βρίσκεται σε ανάγκη. Δεν θα αμφισβητήσω ούτε την πολιτική ορθότητα πραγματοποίησης ορισμένων προμηθειών με γνώμονα την επιζητούμενη διεθνή συμπαράσταση. Η πολιτική όμως αυτή απόφαση επιλογής πηγής προμήθειας, πρέπει να εξασφαλίζει με σαφείς δεσμεύσεις τα επιζητούμενα πολιτικά ανταλλάγματα από τον «προμηθευτή» ενώ το παραλαμβανόμενο πολεμικό υλικό πρέπει να εξυπηρετεί τουλάχιστον τις βασικές επιχειρησιακές απαιτήσεις που έχουν θέσει τα αρμόδια επιτελεία, εντασσόμενο ομαλά στο οικείο σύστημα υποστήριξης και αρμονικά συνεργαζόμενο με τα λοιπά συστήματα (διαλειτουργικότητα).

Στην εξέταση των αιτίων της μη αποδοτικής αξιοποίησης προμηθειών κυρίων οπλικών συστημάτων θα πρέπει να αποδώσουμε ευθύνες και στις διαχρονικές στρατιωτικές ηγεσίες που δεν έθεσαν με τη σφοδρότητα που επιβάλλεται, τις πιεστικές ανάγκες εξασφάλισης της «εν συνεχεία υποστήριξης» ώστε να επιτυγχάνονται οι απαιτούμενες διαθεσιμότητες των μέσων. Θα μπορούσαμε μάλιστα να τους καταλογίσουμε -υπό το βάρος των πραγματικά επιχειρησιακών πιεστικών αναγκών- την προσήλωση τους στη μεγιστοποίηση του αριθμού των υπό προμήθεια οπλικών συστημάτων, ευελπιστώντας στην μελλοντική επίτευξη των συμφωνιών «εν συνεχεία υποστήριξης». Δυστυχώς οι προσδοκίες αυτές αποδείχθηκαν μάταιες και η πολυπόθητη υποστήριξη των μέσων ουδέποτε επήλθε ή πραγματοποιήθηκε με το σταγονόμετρο. Επιπλέον η σπουδή εκτέλεσης προμηθειών της περιόδου 1998-2003 οδήγησε στη σύναψη συμβάσεων με σημαντικές ελλείψεις, ένεκα πολιτικών παρεμβολών, παράκαμψης διαδικασιών, ακατάλληλης συγκρότησης επιτροπών και μιας κεντρικά πανίσχυρης κατευθυνόμενης διεύθυνσης (Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών) όπου είχαν παρεισφρήσει κομματικοί εγκάθετοι άνευ επαρκών προσόντων και ενδεχομένως στελέχη (ελάχιστα) ελαστικών συνειδήσεων.

Στην παραπάνω περιγραφόμενη κατάσταση, υπήρξε συνυπευθυνότητα (με διαφορετικό πάντα μερίδιο ευθύνης και διαφορετικής στόχευσης) πολιτικών ηγεσιών, στρατιωτικών ηγεσιών, πανίσχυρων κομματικών προσώπων τοποθετημένων με αναξιοκρατικά κριτήρια σε σημαντικές θέσεις, ερευνητικών κέντρων και τεχνολογικών ιδρυμάτων και του επιχειρηματικού κόσμου. Φυσικά την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο, εξωτερικοί και εσωτερικοί προμηθευτές, μεγάλες υπερεθνικές εταιρείες και μεσάζοντες (νόμιμοι και παράνομοι), εξασκώντας κάθε είδους πίεση (θεμιτή και μη) και προφανώς καταφεύγοντας σε δόλιες μεθόδους προς μεμονωμένα στελέχη σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας λήψεως αποφάσεων.

Οι πραγματικές ατασθαλίες και αποτυχίες αυτής της εξοπλιστικής φρενίτιδας, αναπόφευκτα προκάλεσαν ένα κύμα σκανδαλολογίας που οδήγησε σε δικαστικές διώξεις πολιτικών και μη προσώπων. Παράπλευρη απώλεια όλων αυτών των γεγονότων ήταν ο μερικός κλονισμός της εμπιστοσύνης του λαού προς το γενικότερο μηχανισμό λήψεως αποφάσεων των ενόπλων δυνάμεων (κυρίως στα ανώτερα επίπεδα) αλλά και η διστακτικότητα πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων να προχωρήσουν στις αυτονόητες και απαραίτητες διαδικασίες προμηθειών. Το πολιτικό κόστος της υλοποίησης οποιαδήποτε προμήθειας, σε ένα περιβάλλον άκρατης σκανδαλολογίας, υπερέβαινε το κόστος της αδράνειας και οι φάκελοι προμηθειών παρέμεναν ακίνητοι στα υπουργικά γραφεία.

Μάλιστα, ένας νόμος περί προμηθειών, με αντικειμενικό στόχο την παρεμπόδιση κάθε ατασθαλίας στις αμυντικές, πέτυχε πλήρως το στόχο του, παρεμποδίζοντας όμως στην ουσία την εκτέλεση οποιασδήποτε αγοράς. Μια πραγματικά ριζοσπαστική ελληνική λύση που απλά παρέβλεπε την εξ ανατολών απειλή! Το πλέον δε εξωφρενικό είναι ότι ενώ οι αδυναμίες του νέου (τότε) νομοθετικού πλαισίου αναδείχθηκαν στην πράξη και με αδιάσειστα στοιχεία και διορθωτικές ενέργειες προτάθηκαν αρμοδίως, ουδεμία ουσιαστική παρέμβαση υλοποιήθηκε από μια πληθώρα υπουργών που ακολούθησαν.

Προσπάθησα να αποδώσω μια σύντομη περιγραφή της εξοπλιστικής κακοδαιμονίας μας μένοντας μακριά από γενικεύσεις και «φθηνές» κατηγορίες κατά πάντων και για τα πάντα. Θα ήταν άδικο να μην επισημάνουμε ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις την τελευταία πεντηκονταετία προχώρησαν στην προμήθεια και πετυχημένη αξιοποίηση κορυφαίων οπλικών συστημάτων και ενίοτε υπήρξαν και ο πρώτος χρήστης αυτών. Επίσης θα επαναλάβω ότι παρά τις ατέλειες ορισμένων συμβάσεων και ειδικά του σκέλους που αφορά την «εν συνεχεία υποστήριξη», οι διαθεσιμότητες είναι πέραν των λογικά εφικτών με τα διατιθέμενα μέσα, χάρη στις προσπάθειες του προσωπικού. Παρά ταύτα και αυτό αποτελεί προσωπική μου εκτίμηση, για ορισμένα κύρια οπλικά συστήματα οι διαθεσιμότητες, για ένα κράτος που αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή, είναι επικίνδυνα χαμηλές (εύχομαι να κάνω λάθος).

Σήμερα λοιπόν, μετά χαράς διαπιστώνω -υπό το βάρος των απειλών-την πρόθεση ενίσχυσης και εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων της χώρας. Εκτιμώ ότι οι υπεύθυνες ηγεσίες, πολιτικές και στρατιωτικές, πιο ώριμες και με πικρά lessons learned στα χέρια τους δεν θα ξαναπέσουν στα ίδια σφάλματα. Πράγματι οι ανάγκες άμεσης εξισορρόπησης της διαταραχθείσης ισορροπίας είναι μεγάλες και πέραν των δυνατοτήτων μας. Σίγουρα είναι πιο επιτακτικές από εκείνες του τέλους της δεκαετίας του 1990 και ο κίνδυνος σύγκρουσης σαφώς είναι μεγαλύτερος. Παρά ταύτα, κάθε λύση, έστω και «πυροσβεστική», πρέπει να κοιτάζει σε βάθος ικανού χρόνου. Συνήθως η αποσπασματική αγορά 1-2 κρισίμων οπλικών συστημάτων αποδεικνύεται ανεπαρκής σε βάθος χρόνου αλλά και αντιοικονομική. Η εποχή που η αγορά του θρυλικού «Αβέρωφ», ενός και μοναδικού πλοίου, μετάβαλε την ναυτική ισορροπία έχει παρέλθει (και επιπλέον η θαλασσιά επικράτηση μας το 1912 στηρίχτηκε και σε άλλους παράγοντες λιγότερα γνωστούς αλλά εξίσου βασικούς). Διαβλέποντας λοιπόν ότι η τουρκική απειλή θα έχει βάθος χρόνου, οποιαδήποτε αγορά θα πρέπει να προβλέπει τους ικανούς αριθμούς και να κλιμακώνεται ανάλογα συνοδευόμενη με την αναγκαστική πρόβλεψη των απαραίτητων και χρονικά επίκαιρων εκσυγχρονισμών.

Ειδικά για πανάκριβα και πολύπλοκα κρίσιμα οπλικά συστήματα, η συμμετοχή μας -μαζί με άλλα κράτη- σε ένα πρόγραμμα προμήθειας και γιατί όχι και ανάπτυξης, εκτιμάται ως μακροπρόθεσμα επωφελής. Η συμμετοχή της χώρας μας σε κοινοπραξίες (consortium) συμπαραγωγής-υποστήριξης έχει αποδεχθεί παραγωγική καθώς εξασφαλίζεται η υλοποίηση του προγράμματος και η μακροχρόνια υποστήριξη του συστήματος. Ταυτόχρονα η μεταφορά τεχνογνωσίας και ανάληψης κατασκευαστικού έργου είναι σημαντικότερη αυτής των περιβόητων και αποτυχημένων, κατά γενική ομολογία, αντισταθμιστικών ωφελημάτων (ΑΩ). Καθώς οποιαδήποτε λύση στην παραπάνω κατεύθυνση θα απαιτούσε ικανό χρονικό διάστημα, κάθε -πιθανόν αναπόφευκτη- «πυροσβεστική» λύση (ενδιάμεση) θα πρέπει να συνδυαστεί με την επιδιωκόμενη μακροπρόθεσμη κατάληξη. Επιπλέον είναι αναγκαία η διακλαδική προσέγγιση κάθε προμήθειας.

Για παράδειγμα αντιαεροπορικά συστήματα που θα εγκατασταθούν στα νέα πλοία πρέπει να είναι πλήρως συμβατά με το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου της χώρας, να συνεργάζονται αρμονικά με τα αναβαθμιζόμενα πολεμικά αεροσκάφη και γιατί όχι να μην αποτελέσουν (στην αντίστοιχη χερσαία έκδοση) και τον αυριανό αντικαταστάτη των γερασμένων αντιαεροπορικών συστημάτων του στρατού ξηράς. Μια τέτοιου βάθους πρόβλεψη-σύνταξη προμήθειας εξασφαλίζει ποικίλα πλεονεκτήματα αλλά προϋποθέτει την πέραν των κλαδικών στεγανών προσέγγιση, την ύπαρξη κατάλληλου (και με συνέχεια) προσωπικού αμυντικού σχεδιασμού και διαπραγμάτευσης και τις ορθές πολιτικές κατευθύνσεις και κυβερνητικές παρεμβάσεις όπου χρειάζεται.

Οι τεχνοκρατικές απαιτήσεις σίγουρα ξεπερνιούνται καθώς υπάρχει πλέον το κατάλληλο προσωπικό για σύνταξη ολοκληρωμένων συμβάσεων. Αυτό που επιβάλλεται είναι η άμεση τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου προμηθειών, άλλως, πανάκριβα οπλικά συστήματα που ενδεχομένως να αγοραστούν μέσω διακρατικών συμβάσεων μπορεί να μείνουν αναξιοποίητα λόγω αδυναμίας προμήθειας δευτερευόντων (αλλά απαραιτήτων) υλικών, ανταλλακτικών και πυρομαχικών.

Πρέπει να κατανοήσει ο πολιτικός κόσμος ότι σήμερα, λόγω του πολυδαίδαλου και προβληματικού συστήματος προμηθειών, ακόμη και η αγορά ανταλλακτικών, ασήμαντου κόστους και με εξασφαλισμένες πιστώσεις, κινείται στα όρια της νομιμότητας, καθιστώντας την επί της ουσίας απαγορευμένης και εμπλέκοντας σε αβέβαιες νομικές περιπέτειες τους χειριστές σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας. Φυσικά η επισήμανση όλων αυτών των προβλημάτων θα έπρεπε να είχε ήδη οδηγήσει στην άμεση νομοθετική επίλυση του χρονίζοντος αυτού προβλήματος με διακομματική συναίνεση ώστε να αποφευχθούν «πισωγυρίσματα» στην επόμενη «τετραετία» εκλογές.
Επιπρόσθετα, η επιτροπή άμυνας και εξωτερικών της Βουλής θα πρέπει να αναβαθμιστεί και να στελεχωθεί με καταρτισμένα και εγνωσμένου κύρους πρόσωπα που θα έχουν ουσιαστική εμπλοκή αλλά και την απαραίτητη συνέχεια και εμπειρία στα θέματα της άμυνας. Μπορούμε κάλλιστα να υιοθετήσουμε τις θεσμικές διαδικασίες άλλων «προοδευμένων» χωρών εξοβελίζοντας επιτέλους τις κομματικές αντιπαραθέσεις από τον ευαίσθητο χώρο της άμυνας.

Βασικότατος όμως παράγοντας παραμένει η εξεύρεση των αναγκαίων κονδυλίων για την πραγματοποίηση κάθε είδους προμηθειών. Καθώς οι πληρωμές για αμυντικές προμήθειες επεκτείνονται σε βάθος χρόνου, συχνά μάλιστα διευκολύνονται με τη λήψη ανάλογων δανείων, είναι αναγκαία μια μακροπρόθεσμη πρόβλεψη ικανότητας εξόφλησης αυτών. Συγχρόνως απαιτείται η τήρηση αναγκαίου αποθεματικού καθώς είναι απολύτως σίγουρο ότι θα προκύψουν επιτακτικές ανάγκες προμηθειών όσο χρόνο θα «τρέχουν» τα μακροχρόνια προγράμματα ανανέωσης-εκσυγχρονισμού του υλικού. Το γεγονός αυτό απαιτεί αγαστή συνεργασία των επιτελείων των Υπουργείων Άμυνας και Οικονομικών και κάθε απόφαση απαιτείται να διαθέτει τη θεσμικά προβλεπόμενη πολιτική κάλυψη, ει δυνατόν σε διακομματική βάση, καθώς οι υπόψη διεργασίες είναι μακροχρόνιες (διαρκείας 2-3 κοινοβουλευτικών περιόδων).

Ταυτόχρονα επιβάλλεται μια αντικειμενική ενημέρωση του τελικού αποδέκτη αυτής της σημαντικής οικονομικής επιβάρυνσης, του ελληνικού λαού. Η σκοπιμότητα αμυντικών δαπανών αποτελεί ένα πολυσυζητημένο αλλά και αρκετά παραπλανητικό ερώτημα (βούτυρο ή κανόνια) που ταλανίζει τις κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων. Δύσκολη η επίτευξη ισορροπίας και χωρίς να υπάρχει μαγική «συνταγή» ή δοσολογία της τέλειας επιτυχίας ενώ ακόμη και η εκ του αποτελέσματος κριτική δεν είναι πάντοτε αξιόπιστη και πανταχόθεν αποδεκτή. Βέβαια ορισμένες χώρες και για συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, πέτυχαν να εκπληρώσουν αμφότερους τους στόχους κυρίως αναπτύσσοντας μια δυναμική πολεμική βιομηχανία ή ακόμη πείθοντας τρίτους να χρηματοδοτούν (μέχρι ενός ορίου) την πολεμική τους προσπάθεια.

Αξιοπρόσεκτη η περίπτωση του Ισραήλ, ενός κράτος σε κατάσταση μόνιμης πολεμικής ετοιμότητος και σε περιβάλλον αυξημένων απειλών που έχει κατορθώσει (και με την εξωτερική χρηματοδότηση) να εξισορροπήσει τις προτεραιότητες και ανάγκες και να καταστήσει, αν όχι κερδοφόρα, τουλάχιστον ανταποδοτική μέχρι ενός βαθμού, την αμυντική βιομηχανία του. Αξιοσημείωτη και η περίπτωση της ΕΣΣΔ που κατέρρευσε και υπό το βάρος των αλόγιστων στρατιωτικών δαπανών από ένα γραφειοκρατικό σύστημα που αδυνατούσε να είναι ανταγωνιστικό και επιζητούσε την απατηλή υπεροχή των αριθμών των μεραρχιών και των οπλικών συστημάτων.

Αντίστοιχα με το Ισραήλ, η Ελλάδα περιτριγυρισμένη από ασταθείς γείτονες σε εύφλεκτες περιοχές βιώνει επί δεκαετία την οικονομική δυσπραγία και τους οικονομικούς περιορισμούς που επέφερε η δημοσιοοικονομική της αποτυχία. Παρά ταύτα διατηρεί το δεύτερο υψηλότερο, μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ, ποσοστό αμυντικών δαπανών σε σχέση με το καταβαραθρωμένο ΑΕΠ της. Το μεγαλύτερο μέρος του αμυντικού προϋπολογισμού κατευθύνεται σήμερα στις αποκαλούμενες ανελαστικές δαπάνες, κυρίως μισθοδοσίας και στα λειτουργικά έξοδα. Στα τελευταία περιλαμβάνονται και οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες χωρίς τις οποίες η αποτελεσματικότητα οποιοδήποτε στρατού φθίνει ραγδαία.

Ένα επίσης σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού, κατευθύνεται στην αποπληρωμή υποχρεώσεων για παλαιότερες εξοπλιστικές δαπάνες. Υπό αυτές τις συνθήκες, ελάχιστος δημοσιονομικός χώρος υφίσταται για νέες προμήθειες. Κατά συνέπεια για τον εκσυγχρονισμό του πολεμικού υλικού είναι αναγκαία η αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή η ανόρθωση της οικονομίας. Παρά ταύτα επιτακτική είναι και η μείωση των λεγόμενων ανελαστικών δαπανών, αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει μόνο κατόπιν μιας προσεκτικής αναδιοργάνωσης της συνολικής δομής του στρατεύματος.

Για παράδειγμα, σήμερα ακόμη και η ύπαρξη διαφορετικών στολών εκστρατείας (σε ένδειξη του καλώς εννοούμενου «πνεύματος» κάθε κλάδου) αποτελεί μια πολυτέλεια έστω και με ισχνό οικονομικό κόστος. Οι οικονομίες κλίμακος στηρίζονται όμως στον περιορισμό όλων αυτών των «ισχνών» εξόδων ώστε αθροιστικά να εκτρέψουν τα περισσεύματα σε πλέον παραγωγικές επενδύσεις. Ως εκ τούτου, μετά από 10 χρόνια περικοπών, υπάρχουν ακόμη περιθώρια εξοικονόμησης κονδυλίων.

Καίτοι συχνή η επίκληση της αναγκαιότητας αναδιοργάνωσης των ενόπλων δυνάμεων, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κάθε ριζική τομή απαιτεί χρόνο, ενέχει κινδύνους (ειδικά κατά τη μεταβατική περίοδο) και εμπεριέχει και κόστος υλοποίησης το οποίο ευελπιστούμε με την πάροδο του χρόνου, να αποσβέσουμε. Όσο παράδοξο και να ακούγεται, είναι εφικτή (και ίσως αποτελεί μονόδρομο) η ισχυροποίηση του στρατεύματος, με την ορθολογική μείωση μέσων και προσωπικού, ενώ παράλληλα θα αναβαθμιστεί η αποτελεσματικότητα, αξιοπιστία, διαθεσιμότητα και διακλαδικότητα.

Εκτιμάται ότι σήμερα απαιτείται, όσο ποτέ άλλοτε, ο συνδυασμός ενός αναπόφευκτα κοστοβόρου μακροχρόνιου προγράμματος εκσυγχρονισμού του αμυντικού υλικού, με εγγυημένη την «εν συνεχεία» υποστήριξη, αύξηση της συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και μιας ριζικής αναδιοργάνωσης που θα οδηγήσει σε ένα στράτευμα μικρότερου μεγέθους, αλλά περισσότερο λειτουργικού, αξιόμαχου και ικανού να επιφέρει ένα υπολογίσιμο πλήγμα στον αντίπαλο. Πολλαπλές είναι και οι δυνατότητες βελτίωσης του θεσμού εφεδρείας και εθνοφυλακής στο πλαίσιο του εξορθολογισμού του στρατολογικού συστήματος και υποχρεώσεων Ελλήνων και Ελληνίδων.

Στην κατεύθυνση της πολυσυζητημένης αναδιοργάνωσης, οι προηγούμενες προσπάθειες δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα ένεκα διαφόρων σκοπιμοτήτων, σπασμωδικών και ασυνεχών προσπαθειών, διακλαδικών αγκυλώσεων, μη ρεαλιστής αντίληψης της πραγματικότητας, προσωπικών επιδιώξεων, ατολμίας προβολής μετά επιτάσεως των αναγκαίων αλλαγών, μιας ακατανόητης έλξης των αριθμών και πολιτικών παρεμβάσεων. 

Επιτέλους όμως έχει επέλθει ο κρίσιμος χρόνος ώστε όλες αυτές οι αδυναμίες να ξεπεραστούν και είναι πρωτίστως θέμα πολιτικής βούλησης να επιλεγεί και επιβληθεί η ορθή και ολιστική σχεδίαση και η μετά προσήλωσης υλοποίηση των αποφάσεων μακράν διαφόρων αλλότριων σκοπιμοτήτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ορθή κρίση, αποφασιστικότητα, επιμονή, προσήλωση στο στόχο και τόλμη είναι αναγκαία εχέγγυα της επιτυχημένης πολιτικής αλλά και στρατιωτικής ηγεσίας σε πόλεμο, κρίση και ειρήνη.

*Ο κ. Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Αντιστράτηγος (εα), Διευθυντής Μελετών του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ). Διαλέκτης και συνεργάτης στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ).

29 Αυγούστου 2019

ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ - ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ

(από τοπ FACEBOOK)


Σκαλίζοντας στο σάιτ των αυτόνομων αντίφα, συνάντησα αυτή την αφίσσα, που μια εποχή "κοσμούσε" τους τοίχους και τις κολώνες πολλών περιοχών της χώρας. Την αναρτώ και αξίζει να διαβάσετε όλοι το περιεχόμενο, για να είσαστε περισσότερο υποψιασμένοι, όταν βλέπετε αυτούς τους τύπους με τα κράνη, τις μάσκες και τα ρόπαλα να διαδηλώνουν στο κέντρο, της αθήνας κυριώς, και να γνωρίζετε ότι όλες αυτές οι φράξιες είναι πρακτορεμένες και δρουν υπέρ ξένων κέντρων. Στέκια τους; Τα πανεπιστήμια, οι χώροι καταλήψεων, μικροί νεολαιίστικοι χώροι στα εξάρχεια και στα λαϊκά προάστια, οι μαζώξεις και οι πορείες δικαιωματιστών κλπ.

Τί μας λένε τα τζιμάνια αυτά;
Η κακή Ελλάδα φταίει για την επιθετικότητα των τούρκων, αφού ασκεί ύπουλα και υποχθόνια πολιτική περικύκλωσης της τουρκίας συμμαχώντας με τους αντιπάλους της (πρωτάκουστο!).
Τα Ίμια είναι αποστρατικοποιημένη ζώνη και κακώς η κακιά Ελλάδα ξανανοίγει ζήτημα κυριαρχίας εκεί.

Η ύπουλη Ελλάδα επίσης μπλοκάρει τη λύση του κυπριακού και διευκολύνει την εξόρυξη υδρογονανθράκων από την Κυπριακή Δημοκρατία, στερώντας το από τους καημένους τους τουρκοκύπριους. Εδώ βέβαια δεν έχουν ενημερωθεί ότι η Κύπρος έχει δηλώσει ότι το ποσοστό των εσόδων από την πώληση υδρογονανθράκων θα δεσμευθεί κατά το ποσοστό που ανήκει στους τουρκοκύπριους και θα τους αποδοθεί με τη λύση του Κυπριακού. Λεπτομέρειες...

Η δόλια Ελλάδα κακώς δεν αποστρατικοποιεί τα δωδεκάνησα και τα νησιά του βόρειου αιγαίου (η τουρκία προφανώς νόμιμα διατηρεί τεράστιες αποβατικές δυνάμεις απέναντι από αυτά...).

Η άπληστη και επιθετική Ελλάδα δρα κατά της τουρκίας, όσο η καημένη, άθελά της, είναι μπλεγμένη στο σφαγείο της μέσης ανατολής! Προσπαθεί δε να κυριαρχήσει στις θάλασσες, από την Κέρκυρα μέχρι το Λίβανο, χωρίς να ρωτήσει την Τουρκία!

Απειλούν την ύπουλη Ελλάδα ότι γρήγορα θα το πληρώσει και θα καταλάβει ότι η τουρκική προκλητικότητα θα είναι χάδι μπροστά στο κακό που θα τη βρεί!!!

Σας μυρίζει ΜΙΤ; Ούτε ο Τσαβούσογλου με τον Ερντογάν δεν θα έγραφαν τέτοιο κείμενο, γιατί θα είχαν και λίγη ντροπή μέσα τους. Αυτοί όμως εδώ το γράφουν. Μην το παίρνετε γι αστείο! Οι πρακτορεμένες αυτές απόψεις διαδίδονται στα πανεπιστήμια από καθηγητές αναλόγου φυράματος και ποτίζουν τις ψυχές νέων παιδιών. Με όλα αυτά τα ύπουλα σπέρματα του Πήλιου Γούση πριν λίγο καιρό συνομιλούσαμε, θεωρώντας τους ισότιμους και προοδευτικούς συνομιλητές!! Ελπίζω να μην κοιμάται η ΕΥΠ... Μεγαλώστε τη φωτογραφία και απολαύστε κατάντια.


16 Αυγούστου 2019

Erdogan Plays Washington Like a Fiddle

As U.S. policymakers worry about their special relationship with Ankara, Turkey’s president knows it's already dead.

Turkish President Recep Tayyip Erdogan prepares to speak at the Brookings Institution, March 31, 2016 in Washington, DC.


Turkish President Recep Tayyip Erdogan prepares to speak at the Brookings Institution, March 31, 2016 in Washington, DC. Drew Angerer/Getty Images
Everything in Washington is always “red alert,” with foreign-policy analysts, policymakers, and journalists permanently anxious about some far-reaching disaster about to befall the United States. And so it was for the last few weeks when so many seemed convinced that Turkey would invade northeast Syria. The Trump administration, the Washington Post reported, was undertaking “last-ditch” efforts to stave off what would surely be disaster. News reports and analysts referenced “indicators” that the mighty Turkish Armed Forces were about to pour across Syria’s border. Then nothing happened.

It may very well be that skillful U.S. diplomacy averted Turkey’s invasion, evidence for which is an agreement on northeastern Syria that Turkish and American officials initialed on Aug. 7. Yet there’s a reason officials in Ankara triumphantly claim the agreement represents Washington’s acquiescence to their position. It is odd that so few considered the possibility that Turkish President Recep Tayyip Erdogan’s threats to invade were a bluff, a negotiating tactic deployed in bad faith. The Turkish president understands Washington well. He knew he would be able to get folks inside the Beltway all spun up by threatening to kill off the U.S.-Turkey strategic partnership—the idea, which has guided bilateral policy for decades, that the countries share broad foreign-policy goals and a vision for achieving them. Erdogan knows that the partnership is already dead and is happy to take advantage of any Americans who don’t.
To be sure, it wasn’t entirely fanciful to believe that the Turks might invade Syria. Erdogan has threatened to order the Turkish military into northeastern Syria eight times since January 2018, the last three warnings coming between late July and early August of this year. And Erdogan is generally a man of his word. In late summer 2016, the Turks launched Operation Euphrates Shield across the Syrian border, and in early 2018, the Turkish military—along with the Free Syrian Army—occupied Afrin. Most important, the Turks have a motive. Turkish leaders, average Turks, and almost every Western analyst recognize that the Syrian Kurdish fighting force known as the People’s Protection Units (YPG)—the principle target of a would-be Turkish incursion—is directly connected to the Kurdistan Workers’ Party (PKK), a terrorist group that has been waging war on Turkey for the better part of four decades.

Still, any objective analysis would have revealed many compelling reasons to believe that the Turks’ threats were a bluff designed to coerce concessions from Washington. First, the invasion wasn’t necessary. The territory that the Kurds call Rojava (Western Kurdistan) is already split. Turkey controls territory from Jarabulus in the east to the Turkish border in the west. As long as the Turks remain, and there is no indication they are planning to leave, the Kurds will not be able to unify the land they covet for a state.

Second, for all the bluster from Erdogan, the Turks have been mostly cautious in Syria. One can certainly understand Turkish anger and fear concerning cross-border terrorism, but a large Turkish military operation in Syria would likely leave Turkey more vulnerable to terrorist attacks given the resulting asymmetric warfare Kurds would undertake in response. The Turks need look no further than Israel’s unhappy experience in Lebanon to understand the risks of an intervention. What Erdogan has threatened—deploying forces east of the Euphrates River—is different and harder to achieve than the more limited interventions that the Turks (with pro-Turkish Syrian militias in the lead) have undertaken in the recent past. Turkey certainly has a sophisticated, highly capable military, but it risks getting stuck in Syria in a prolonged conflict with the YPG. The Turkish armed forces have yet to prevail against the PKK within Turkey, so why would Turkish military planners believe they could deliver a deathblow to the YPG in Syria? They likely don’t, which is part of the reason the Turks didn’t invade and probably never intended to.

Finally, the U.S. presence in northeastern Syria benefits the Turks—it just prefers not to act that way. It makes it easier for Erdogan to bluster (and score domestic political points) without ever having to order a soldier into battle. If the modest number of U.S. forces were not there, Erdogan would likely be less bellicose, because the realities of Syria are constraining Turkey. The U.S. presence in Syria is a win for Erdogan. He gets to beat up Washington, and he doesn’t have to actually make good on his repeated promises to invade, while looking strong.

The whole episode is revealing of the rather odd juncture at which the U.S. foreign-policy community finds itself concerning Turkey. Although there is ample evidence that Turkey is not and does not want to be a strategic partner of the United States, some analysts and policymakers desperately want to believe otherwise. Turkey is alleged to be of vast importance in the great power competition with China and Russia that is now upon the United States and in the confrontation with Iran. This is the same country that has helped Iran evade sanctions, has purchased a Russian air defense system designed to shoot down U.S. aircraft, and has gone mum on the plight of Chinese Muslims herded into detention camps.

In their attempts to explain away Turkish efforts to complicate or undermine U.S. policy, analysts and policymakers tend to blame the United States for the deterioration in bilateral ties, often suggesting that whatever Turkish leaders are doing is just domestic politics and can be ignored. This inevitably leads to policy prescriptions that border on the absurd. It was appropriate that the United States canceled Turkey’s participation in the F-35 Joint Strike Fighter program over Ankara’s purchase of Russia’s S-400 missile defense system, but instead of penalizing Turkey as required by the Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act, some policymakers floated the idea of offering Ankara a free trade agreement if the Turkish military did not turn on the S-400.

Keep in mind that the recent Turkish threats to invade Syria came at around the same time that the debate about the sanctions act was heating up. Erdogan’s thunder quickly changed the conversation. In the ensuing tizzy, U.S. policymakers looked for ways to prevent the Turks from doing something that they likely were not going to anyway. That came in the form of a three-point agreement that calls for the United States “to address Turkey’s security concerns,” stand up a joint operations center in Turkey’s southeast, and establish a safe zone in northern Syria. The likely effect of this agreement will be to draw the United States further into Syria and in the process render Washington responsible for Turkey’s security. These are commitments that the Turks have been seeking for some time.

It was an extraordinary achievement for Erdogan. The Turkish leader likely doesn’t play poker, but he probably should.

Read the article from the SOURCE I have copied👈

What’s Not to Like? Social Media as Information Operations Force Multiplier

By Glenda Jakubowski Joint Force Quarterly 94 
Glenda Jakubowski is an Intelligence Analyst at the Defense Intelligence Agency.

(Το παρόν και πολλά άλλα ενδιαφέροντα άρθρα θα βρείτε στο τεύχος 94 του JFQ, που θα βρείτε μέσω του Ιστολογίου μας στο αντίστοιχο tab στην κορυφή της σελίδας)
In June 2013, Vladimir Putin stated that Russia must “break the Anglo-Saxon monopoly on global information streams.”1 By April 2014, Russia’s Internet Research Agency (IRA) formed the “translator project,” which “focused on the U.S. population and conducted operations on social media platforms such as YouTube, Facebook, Instagram, and Twitter.”2 Four years after the translator project began operations, Special Counsel Robert Mueller issued an indictment against three Russian companies and 13 Russian individuals, alleging Russian actors stole the identities of individual Americans, posed as individual Americans, posed as American interest groups and political activists, hacked voter registration data, and scraped social media profiles to influence U.S. elections and political processes. The information operations would be “the most effective and efficient influence campaign in world history,” according to Clint Watts, a senior fellow in the Center for Cyber and Homeland Security at The George Washington University.3 It was social media that made Russia’s information operations so effective and efficient, particularly social media–enabled social engineering, identity theft, targeted advertisements, profiling through psychometrics, dissemination through bots, trending algorithms, creation of false personas, and psychological hacks to increase trust and verisimilitude. The psychology behind pleasure, rewards, social groups, and fear makes social media addictive and credible. This is the same psychology that makes social media’s use in information operations so pernicious and possibly impossible to counter.

Russia has used social media to foster conspiracy theories, plant rumors, and spread fake news in Bulgaria, Denmark, Estonia, Finland, France, Georgia, Germany, Hungary, Italy, Latvia, Lithuania, Montenegro, the Netherlands, Norway, Serbia, Spain, Sweden, Ukraine, the United Kingdom, and the United States.4 Experts have correlated Russian information operations with the referendums on Brexit, Scottish independence, and Catalonian secession from Spain, and in one academic study, researchers correlated Russian information operations with changes in U.S. voter behavior that possibly affected the outcome of the 2016 Presidential election.5

Russia’s information operations successes, however, are not uniform. Factors that contributed to or mitigated Russian information operations successes include the target nations’ historical relationships with Russia, percentage of ethnic Russians in the population, ethnic homogeneity, racial conflict, migration, national control of media and the Internet, and the level of trust between citizens and their governments. Many of these factors make the United States, with its constitutional freedoms, Internet saturation, and political and racial divides, particularly vulnerable to and less able to defend against these information operations.



EC-130J Commando Solo systems operator monitors broadcast during mission in support of Operation Inherent Resolve at undisclosed location in Southwest Asia, September 5, 2017 (U.S. Air Force/Michael Battles)

 

Social Media Is a Game Changer

According to testimony by Clint Watts before the U.S. Senate Committee on the Judiciary, five social media functions are necessary for “full-spectrum social media campaigns: reconnaissance, hosting, placement, propagation, and saturation.”6 Russia used all of these in its information operations against the West. Briefly, reconnaissance in social media equates to knowing the target audience, and hosting refers to the site, such as YouTube, Facebook, or Twitter. Placement, during the Cold War, referred to placing forged items in news outlets that unknowingly published the items as authentic. In current usage, it is placing “digital forgeries” on sites such as 4chan and Reddit that then spread to mainstream sites, fueling conspiracy theories and false narratives. Propagation refers to spreading narratives broadly and quickly, which social media particularly enables through such means as bots that cause news items to trend, increasing the likelihood they will jump to mainstream media. Finally, the networked nature of social media enables saturation in multiple types of media outlets, which lends credibility to false stories. According to Watts, Russia is the first entity to incorporate the “entire social media ecosystem” into its information operations.7

 

The Social Media Ecosystem

The combination of false news, social media, politics, conspiracy theories, sensationalism—and human nature—creates a perfect propaganda storm. Studying 126,000 news stories shared from Twitter’s inception in 2006 until 2017 by approximately 3 million people, researchers found that false news spreads “further, faster, deeper, and more broadly” than legitimate news—even more so for false news about political subjects compared to items about “terrorism, natural disasters, science, urban legends, or financial information.”8 The researchers found that bots speed the dissemination of true and false stories equally; although bots may increase the amount of information spread through social media, it is humans that spread false news more quickly than factual news. Thus, false tweets reached more people than true tweets; true tweets rarely reached as many as 1,000 people, compared to false tweets, which routinely reached up to 100,000 people. Additionally, false information spread six times faster than true information, and false political information spread even more quickly and was more viral.9

The data scraping enabled by firms such as Cambridge Analytica is an example of reconnaissance. Cambridge Analytica brought “big data and social media to an established military methodology—information operations—then turn[ed] it on the U.S. electorate.”10 The company analyzed potential voters’ social media profiles, then sent the users “micro-targeted” Facebook advertisements to influence their voting behavior. In 2017, the Cambridge Analytica chief executive officer (CEO) boasted at a marketing conference that he had about 5,000 separate bits of information on each of 220 million Americans and that his company had “played a significant role” in contributing to the success of the Presidential campaign. Cambridge Analytica applied analysis to these discrete bits of information gleaned from Facebook profiles and from publicly available information to “send the right people to the right ads through cookie matching, mail shots, set-top box viewing data matching, and highly targeted, non-public, paid Facebook posts often referred to as ‘dark ads.’”11

In 2014, Cambridge Analytica presented slides on how to disrupt elections to a Russian oligarch with strong ties to Vladimir Putin, ostensibly to solicit oil contracts.12 Coincidentally, Russia around this time began to use micro-targeting in social media to attempt to influence the 2016 U.S. Presidential election.13 In U.S. Senate committee hearings in 2018, when asked whether the 126 million users the Russian IRA targeted with Facebook ads were also among those whose data Cambridge Analytica accessed, Facebook CEO Mark Zuckerberg replied, “We believe it is entirely possible.”14

Whether or not Russia directly used data gained from Cambridge Analytica, by 2015 Russia was using social media to spread conspiracy theories to specific audiences surrounding issues that would become 2016 campaign hot buttons, including gun rights, big government, and Islamophobia. One of its targets, according to former Central Intelligence Agency director Michael Hayden, was a 2015 U.S. military exercise conducted in seven southern U.S. states called Jade Helm 15.15
Jade Helm 15 was a U.S. Special Operations Command joint exercise conducted in Texas, New Mexico, Arizona, California, Nevada, Utah, and Colorado from July 15 to September 15, 2015, to improve special operations forces’ unconventional warfare capabilities.16 However, conspiracies propagated on Russia-controlled Instagram, Twitter, and YouTube accounts and Russia-created Facebook pages, such as Heart of Texas, claimed Jade Helm 15 variously was a psychological operation to build complacency about the military’s presence in the affected states to enable an eventual invasion, an international or United Nations (UN) operation to seize citizens’ guns, a military operation to round up political dissidents, a military operation to remove state and local political leaders who would oppose the Federal Government’s imposition of martial law, an operation using recently closed Walmarts to supply invading Chinese troops, or a military plan to impose martial law and disarm citizens in the wake of an apocalyptic meteor strike predicted to occur the same day Jade Helm 15 concluded.17 As bizarre as they seem, the conspiracies surrounding Jade Helm 15 garnered reactions from U.S. politicians—reactions that gave credence to the Russian information operations. These included Texas governor Greg Abbott calling on the Texas State Guard (equivalent to the National Guard) to monitor the exercise, Senator Rand Paul (R-KY) promising to “look into” the exercise, Senator Ted Cruz (R-TX) assuring constituents that he had inquired about the exercise from Pentagon officials “because the Federal Government has not demonstrated itself to be trustworthy,” and Representative Louie Gohmert (R-TX) demanding the military revamp the exercise “so the Federal Government is not intentionally practicing war against its own states.”18 The Jade Helm 15 information operation is an example of hosting, placement, propagation, and saturation.

Russia’s social media–enabled information operations continue to garner official responses, which give the impression that Russia’s false news is authentic. According to an NBC News report, more than 40 celebrities and politicians were “roped into retweeting or otherwise engaging with accounts created by a Russian ‘troll factory’ to millions of followers,” and 3,000 news outlets worldwide published articles containing embedded Russian troll farm tweets in the runup to the 2016 election—an example of stunningly successful placement.19 Cross-referencing a list of IRA Twitter handles with archived tweets by nearly 900 politicians and celebrities, NBC found the list of influential people who have retweeted or engaged with Russian propagandists includes President Donald Trump; his son, Donald Trump, Jr.; white nationalist Richard Spencer; Trump political associate Roger Stone; former UN Ambassador Samantha Power; former Ku Klux Klan grand wizard David Duke; Senator John Coryn (R-TX); Kellyanne Conway; Women’s March coordinator Linda Sarsour; Michael Flynn, Jr.; Ohio senator Nina Turner; Ted Cruz; former White House communications director Anthony Scaramucci; former White House press secretary Sean Spicer; Sean Hannity; Ann Coulter; Laura Ingraham; Jake Tapper; Lou Dobbs; Nikki Minaj; Sarah Silverman; Trevor Noah; the Washington Post; Breitbart; Buzzfeed; the Daily Mail; UN officials; academics; and authors from both the right and left.20 Celebrity retweeters who agree with the original tweets add credibility to the Russian propaganda. But even when celebrities disagree with the original sentiment, their celebrity status aids in the propaganda dissemination through the social media phenomenon of trending.



Comet Ping Pong façade in Washington, DC, December 11, 2016 (Courtesy Farragutful)

Social media groups tend to share worldviews, in a phenomenon called homophily.21 Homophily and data scraping enabled Russia to target social media network groups most likely to believe the information operations message and most likely to share it with similarly minded groups. In this manner, a false news item can metastasize quickly from a small number of discrete cells to a trending conspiratorial cancer in a matter of days or hours. The Comet Ping Pong conspiracy provides an example.

The information operation involving the “news” that Hillary Clinton and other Democrats were pedophiles running a sex ring out of a restaurant, Comet Ping Pong, in Washington, DC, almost certainly began with the Russian military intelligence service hack of John Podesta’s email server on March 19, 2016. Among those emails were exchanges between Podesta and his friend, Comet Ping Pong owner James Alefantis.22 WikiLeaks published the hacked emails on October 7, 2016, and by late October, the first allegations about Comet Ping Pong appeared in a few posts on 4chan and another anonymous message board that purported to cater to New York Police Department (NYPD) users. Within hours of the putative NYPD post, a real person posted about the alleged sex ring on Facebook, citing her “NYPD source.” Four days later, the conspiracy theory–themed show, Info Wars, broadcasted the story. The conspiracy also was mentioned on a law enforcement Facebook page, and from there a Russian bot posing as a U.S. Air Force veteran posted it on Twitter. The bot, whose profile picture shows a middle-aged woman, has followers that include former Trump deputy assistant Sebastian Gorka and former National Security Adviser Michael Flynn. Eventually, the Comet Ping Pong conspiracy would be shared 1.4 million times, including by at least 14 Russian bots and by real people including Donald Trump, Jr.; Paul Manafort; Ann Coulter; and Roger Stone. On December 4, 2016, a North Carolina man fired an AR-15 rifle in the occupied Comet Ping Pong restaurant, seeking to free the children he thought were held there as sex slaves for the Clintons and their friends.23 As of June 2018, a cursory search revealed multiple current social media posts on YouTube, Twitter, and Facebook claiming “Pizzagate” is real and that the Clintons and Democrats are continuing to run pedophile and human-trafficking rings.

Why would Russia promote conspiracy theories as part of its information operations? Russia scholar Ilya Yablokov asserts it is because the conspiracy theories are “a specific tool of Russian public diplomacy aimed at undermining the policies of the U.S. Government.”24 Crucially, the conspiracy theories—and the information operations—are not challenges to ideology; Russia’s information operations today are not a reprise of Soviet-era communism-versus-capitalism battles for hearts and minds. The current goal for Russia is to “undermine trust in information generally.”25 Among the ways to do so is to use specific, trustworthy messengers, which is where Russia’s use of stolen social media profiles and micro-targeted outreach come in.

In early June 2016, the Web site DCLeaks went live, featuring stolen emails from the Democratic National Committee. Eventually DCLeaks would post emails stolen from more than 300 high-ranking government and military officials. The U.S. Intelligence Community assesses DCLeaks to be linked to Russian military intelligence and the Russian hacking entity Guccifer 2.0.26 Within days of DCLeaks’s launch, “Melvin Redick,” allegedly of Harrisburg, PA, posted a link to DCLeaks on multiple Facebook group pages.27 Melvin Redick, however, does not exist. He is a fake persona created by Russian actors using the stolen Facebook profile of a Brazilian salesman.28 Similar posts by “Alice Donovan” and “Katherine Fulton” appeared on Facebook the same day.29 As with Melvin Redick, Alice Donovan and Katherine Fulton are fake personas created by Russian cyber actors. Their posts targeted real Facebook users who Russian cyber actors determined, through psychometric profiling such as that done by Cambridge Analytica, would be most susceptible to their messages. In concert with the Facebook posts, hundreds of Twitter posts also linked to DCLeaks, Guccifer 2.0, or similar sites associated with Russian intelligence. Many of these were fueled by bots, some hijacked legitimate Twitter accounts, and many included the Twitter handles of mainstream news organizations or influential accounts, including @realDonaldTrump.30 These events are examples of reconnaissance, hosting, placement, propagation, and saturation.

A Florida voter was one of the people Russia selected as part of its micro-targeting reconnaissance efforts. In August 2016, a stranger sent her a private message on Facebook from a Russia-affiliated fake Facebook group called Being Patriotic, asking her to organize a pro-Trump rally. The Russians chose well in targeting this woman, who showed up for the rally dressed as Hillary Clinton in a prison jumpsuit.31 In addition to that person (who was not paid), Russia used micro-targeting to pay multiple Floridians to build cages and pose as Clinton behind bars.32 Another person, also from Florida, responded to a Being Patriotic Facebook request that he host a pro-Trump gathering.33 Similarly, another Floridian agreed to wave pro-Trump signs at a rally after receiving a phone call in August 2016 from a stranger from a Russian front group called Florida Goes Trump.34 Yet another Floridian received a phone call out of the blue, followed by emails from people she thought to be college students from Texas but who actually were Russians.35 She received about $600 and a script from the Russians to don a Hillary Clinton mask and an orange jail jumpsuit to participate in one of 20 pro-Trump rallies in Florida scheduled for the same day in August. And still another individual received a similar payment after Russians posing as Americans contacted him on the Being Patriotic Facebook page, asking him to build a cage as part of the same rally.36



Soldiers from Bronco 71 Team, operating with members of civil affairs, psychological operations, and information operations trainers, tie M240B machine gun to saddle during mule packing training, August 1, 2017, Fort Irwin, California (U.S. Army/Austin Anyzeski)

None of the targeted Americans, when informed of the Russian origins of the requests for political activity, considered the Russian interference a problem. They dismissed concerns over the Russian effort as a “waste of time,” insisted they would have held rallies for Trump or parodied Clinton anyway without Russian trickery, and claimed the Russian efforts had no effect because the targeted voters “didn’t need persuading.”37

Many of the examples above demonstrate the psychological aspects of social media that make it so effective as a force multiplier in information operations. They show Russia’s use of psychological factors such as homophily, or retweets by trusted or influential people, or receiving phone calls, emails, and private messages from “friends,” to pressure its adversaries to accept false stories as truthful. In addition to these, Russia also exploits the fact that social media itself has been designed to activate areas in the brain associated with rewards and addiction.

According to neuroscientist Shannon Odell, people use social media such as Facebook and Twitter for two reasons: to connect with people and to control the impressions they make on others. The “like,” “share,” or “retweet” is positive reinforcement for both of those motivators, activating neural pathways for reward and addiction.38 Additionally, when users in one experiment were shown photographs, the photographs with more “likes” activated the brain’s reward circuitry more than the photographs with fewer “likes.” People are apt to approve of social media posts their friends approve of, even if those “friends” are strangers.39 Yet another study corroborates the power of the “like,” finding that social media users are more likely to adopt those emotions that are “over-expressed in their social network.”40 The level of emotional “contagion” is significantly influenced when the agent seeking to spread an idea uses bots. Russian information operations benefited from not only the mechanics of bot propagation and troll farm employees generating multiple “likes” and “shares” to influence trends algorithms, but also the psychological tendencies of humans exposed to bot propagation and to “peer group” emotions. A user confronted with false news on social media that comes appended with hundreds of bot-generated “likes” is psychologically apt to believe and spread the false news.

Among the most pervasive questions regarding social media and false news in the 2016 U.S. election is did they make a difference in the final vote tally. A definitive answer is difficult. However, according to one scholarly study and Washington Post analysis, the data correlate with an affirmative response. Using multiple regression analyses, Ohio State University researchers concluded that believing false news encountered on social media was among the top four variables predicting that a voter who previously supported Barack Obama would “defect from the Democratic ticket in 2016.” Respondents to an Ohio State survey who believed at least one false news item plucked from social media were 4.5 times more likely to have voted against Clinton than respondents who believed none of the false news items in the survey.41 Using the Ohio State data in predictive probability analysis, the Washington Post polling director assessed that false news likely cost Clinton 4.2 percent of votes overall and approximately 2.2 percentage points in the battleground states of Michigan, Pennsylvania, and Wisconsin. In the 2016 election, Clinton lost Michigan by 0.2 percentage points, Pennsylvania by 0.72 percentage points, and Wisconsin by 0.76 percentage points.42

 

Europe’s Answer to Russian Information Operations

Finland is the commonly cited example of how to counter Russia’s information operations. Finland’s tactics include a public diplomacy program with support from the Finnish president, who declared it the responsibility of every citizen to combat Russian information operations, and support from the prime minister’s office, which enrolled hundreds of government officials in programs to understand how disinformation spreads. Experts also credit Finland’s public education system—which ranks top in the world—with building critical thinking skills that help strengthen Finns against disinformation. Additionally, Finns have a high level of trust in their government and a high level of distrust for Moscow. Finland also has demographics to thank for its ability to fend off Russian propaganda; the Finnish population of 5.5 million is quite homogeneous, with a minimal number of Russian speakers.43 Only 3.5 percent of people living in Finland are foreign born, one of the lowest rates in the European Union (EU), and the Russian population in Finland is 0.5 percent, compared to 93 percent native Finns.44 Finns are more alike than they are different from one another, which makes it difficult for information campaigns focused on exploiting social rifts to take hold.



U.S. psychological operations Soldiers with Combined Joint Special Operations Task Force–Iraq conduct radio-in-a-box training with members of Iraqi Counter-Terrorism Service psychological operations team, in Baghdad, February 10, 2019 (U.S. Army/Sarah K. Anwar)

Other Baltic nations, such as Latvia, Lithuania, and Estonia, have been less successful against Russian information operations. These nations have larger numbers of Russian speakers among their populations and the strong presence of the Russian-language, Russia-owned television station, Channel One. In Finland, the Russia-owned, Russian-language Sputnik television station lacked enough viewers to remain operational; in Latvia, Lithuania, and Estonia, government moves to block Russian programming backfired, leading to protests from the Russian populations in those countries and feeding the Russian propaganda narrative of marginalization.45 The Baltic states do focus on countering Russian propaganda, but “if you only focus on countering, you’re on their territory,” stated a member of the Strategic Communications Center of Excellence in Latvia.46 Finland is an outlier, then, and it seems unfair to suggest others use it as a model, when the variable that likely works most toward Finland’s favor—its homogeneity—is outside other nations’ control. Other European countries have been tackling the Russian information operations problem, including, in some cases, the social media aspect of the operations. Some examples follow:
  • Tracking False News
    • Britain, France, Germany, the Czech Republic, the Netherlands, Switzerland, Finland, Sweden, Ukraine, Latvia, and Slovakia maintain sites to track false news and social media conspiracy theories.47
    • The EU’s EAST Stratcom Task Force publishes a weekly disinformation review in 18 languages—including calling out fake fact-checkers that appear to be the work of Russia.48
  • Working with Media, Social Media, and Advertisers
    • More than 1,400 advertisers in Slovakia are boycotting a list of false Web sites compiled by a nonprofit researcher.49
    • The night before the French presidential election, Russian military intelligence hackers released hacked emails and documents connected to then-candidate Emmanuel Macron. Most French media outlets agreed to election commission requests to refrain from publishing the hacked documents.50
    • Facebook agreed to requests from France and Britain to disable multiple thousands of false accounts connected to elections.51
    • Sweden urges all mainstream media to fact-check news stories.52 Mainstream media, of course, is not the major purveyor of false stories, and Sweden so far is doing nothing about the Russian trolls that are averaging 2,000 comments per person, per inflammatory news item posted on a right-wing site.53
  • Legal Measures
    • The French electoral code makes it illegal to “broadcast to the public by any means of electronic communication anything that could be considered electoral propaganda.”54
    • The EU has enacted a code of practice against disinformation aimed at social media companies that requires them to prevent “disinformation and the manipulative use of platforms’ infrastructure.”55
    • On May 25, 2018, the EU enacted the General Data Protection Regulation (GDPR), which applies to all companies doing business in the EU regardless of the companies’ locations. The GDPR guarantees EU citizens the right to know of data breaches within 72 hours, the right to access their data from social media companies and to know where and for what purpose their data is used, the “right to be forgotten,” the right to data portability, and the right to privacy by design—that is, the inclusion of data protection from the onset of designing systems. Failure to abide by the GDPR can result in tiered fines of up to 4 percent of profits or 20 million euros.56
  • Political Cooperation. German political parties agree not to use bots in their social media campaigns. (Russia continues to use bots on social media in Germany, however.)57
  • Public Diplomacy. Sweden distributes pamphlets advising Swedes what to do in case of war with Russia, or terrorist attacks, in an attempt to shape how Swedish citizens think about Russia.58
  • Countermessaging
    • The United Kingdom, Germany, Latvia, Lithuania, and Estonia are countermessaging Russia Today and Sputnik “news” items.59
    • Also, in Lithuania, citizen volunteers who call themselves elves “identify and beat back the ‘trolls’ employed on social media to spread Russian disinformation.”60
  • Government Initiatives. In Sweden, the Swedish Civil Contingencies Agency, which is roughly equivalent to the U.S. Department of Homeland Security, monitors Web sites for false, inflammatory stories.61

 

What About the United States?

The United States shares some challenges with its European partners in fighting Russian information operations and also has some U.S.-specific challenges. The United States is far from homogeneous; according to the Census Bureau in 2017, about 60.7 percent of the population is white, 18.1 percent is Hispanic (which can be any race), 13.4 percent is black, 5.8 percent is Asian, 2.7 percent are mixed race, and 1.5 percent are other.62 Russia laser-targeted racial and social divides in America during the runup to the 2016 election, as well as controversies over immigration, gun control, Islamophobia, gay rights, and other divisive topics. Russia continues, post-election, to use social media in information operations to “create general distrust or confusion about information sources by blurring the lines between fact and fiction.”63

The United States is unlikely to enact a domestic propaganda program such as Finland’s. Reforms of the Smith-Mundt Act in 2013 allow domestic broadcasts of State Department programming produced for foreign audiences, such as Voice of America broadcasts, but forbid broadcasting propaganda targeting American audiences.64 However, reactions from some politicians and defense officials to the reforms indicate the suspicion many in the United States feel toward government information programs. Opponents claimed the reforms would make Americans vulnerable to government disinformation campaigns to “prop up unpopular policies” and “remove protections” against U.S. Government information campaigns targeting U.S. citizens that may be “inaccurate or completely false.”65 That the opponents were themselves presenting inaccurate information about the new Smith-Mundt Act did little to reduce confusion surrounding the reforms, but much to illuminate the distrust many Americans likely would feel toward a domestic government information campaign.



Civilian role players help 80th Training Command’s psychological operations students learn to negotiate difficult terrain of cultural, social, and political differences during training exercise at Fort Hunter Liggett, California, February 6, 2019 (U.S. Army/Cynthia McIntyre) 
 
After Facebook CEO Mark Zuckerberg’s House and Senate testimony on Cambridge Analytica’s breach of users’ data, Senator Amy Klobuchar (D-MN) and Senator John Kennedy (R-LA) introduced the Social Media Privacy Protection and Consumer Rights Act, which is similar to the GDPR. The bill requires social media companies to disclose to users what data are being collected on them, who has access to user data, and how companies that have that access are using the data. The bill also allows users to opt out of having their data collected and to demand that Web sites delete any data that had been collected on them.66 As of this writing, the proposal has been sitting in the Commerce, Science, and Transportation Committee since late April 2018.67

 

Conclusion: A Social Media Problem Requires a Social Media Solution

Measures such as the Code of Practice on Disinformation, GDPR, and Social Media Privacy Protection and Consumer Rights Act will mitigate social media–enabled information operations because they empower privacy and data protection. However, these measures will not eliminate the psychological aspects of social media that make it such a powerful tool for information operations. Humans are motivated by desire and fear. Just as “likes” activate areas of the brain associated with desire, conspiracy theories and false news about other races, other religions, and other opinions activate fears in susceptible audiences. What makes the United States strong—its technology, its diversity, its commitment to free speech—also, unfortunately, makes it enduringly vulnerable to information operations by an adversary such as Russia.

The Constitution prohibits the U.S. Government from restricting free speech. But private companies are free to set their own limits, and indeed, social media companies such as Facebook have removed hundreds of fake accounts since the hearings looking into Russia’s use of social media in its information operations. Public scrutiny can pressure private companies to prohibit data mining and practice due diligence against foreign entities using their platforms against the United States. The United States can mitigate—somewhat—social media–enabled information operations. But governments cannot mitigate neuropsychology. No amount of critical thinking education, anti-Russia pamphleteering, domestic propaganda, or “outing” Russia (recall the Americans duped by Russians who, after learning the truth, stated they were unconcerned about being Russian targets) will eliminate the neural feedback loop that is reinforced every time users are deceived by hundreds of artificially placed “likes” or retweets. Humans are wired to believe. JFQ

 

Notes

1 Jill Dougherty, “How the Media Became One of Putin’s Most Powerful Weapons,” The Atlantic Monthly, April 21, 2015, available at <www.theatlantic.com/international/archive/2015/04/how-the-media-became-putins-most-powerful-weapon/391062/>.
2 United States v. Internet Research Agency et al., Case 1:18-cr-00032-DLF, February 16, 2018, available at <www.justice.gov/file/1035477/download>.
3 Clint Watts, “Clint Watts’ Testimony: Russia’s Info War on the U.S. Started in 2014,” The Daily Beast, March 30, 2017, available at <www.thedailybeast.com/clint-watts-testimony-russias-info-war-on-the-us-started-in-2014>.
4 U.S. Senate Committee on Foreign Relations, “Putin’s Asymmetric Assault on Democracy in Russia and Europe: Implications for U.S. National Security,” S. Prt. 115-21, 115th Cong., 2nd sess., 2018, available at <www.foreign.senate.gov/imo/media/doc/FinalRR.pdf>.
5 Ibid.; Richard Gunther, Paul A. Beck, and Erik C. Nisbet, “Fake News May Have Contributed to Trump’s 2016 Victory,” Ohio State University, March 8, 2018, available at <www.documentcloud.org/documents/4429952-False-News-May-Have-Contributed-to-Trump-s-2016.html>.
6 Clint Watts, “Extremist Content and Russian Disinformation Online: Working with Tech to Find Solutions,” Judiciary Subcommittee on Crime and Terrorism questions for the record, October 31, 2017, and hearing, November 7, 2017, available at <www.judiciary.senate.gov/imo/media/doc/Watts%20Responses%20to%20QFRs.pdf>.
7 Ibid.
8 Soroush Vosoughi, Deb Roy, and Sinan Aral, “The Spread of True and False News Online,” Science 359, no. 6380 (March 9, 2018), 1146–1151, available at <http://science.sciencemag.org/content/359/6380/1146.full>.
9 Ibid.
10 Carole Cadwalladr, “‘I Made Steve Bannon’s Psychological Warfare Tool’: Meet the Data War Whistleblower,” The Guardian, March 18, 2018, available at <www.theguardian.com/news/2018/mar/17/data-war-whistleblower-christopher-wylie-faceook-nix-bannon-trump>.
11 Charles Kriel, “Fake News, Fake Wars, Fake Worlds,” Defence Strategic Communications 3 (Autumn 2017), 172–190.
12 Cadwalladr, “‘I Made Steve Bannon’s Psychological Warfare Tool.’”
13 United States v. Internet Research Agency et al.
14 “Transcript of Mark Zuckerberg’s Senate Hearing,” Washington Post, April 10, 2018, available at <www.washingtonpost.com/news/the-switch/wp/2018/04/10/transcript-of-mark-zuckerbergs-senate-hearing/?utm_term=.ce270a6edca3>.
15 Cassandra Pollock and Alex Samuels, “Hysteria Over Jade Helm Exercise in Texas Was Fueled by Russians, Former CIA Director Says,” Texas Tribune, May 3, 2018, available at <www.texastribune.org/2018/05/03/hysteria-over-jade-helm-exercise-texas-was-fueled-russians-former-cia-/>.
16 U.S. Army Special Operations Command, “Request to Conduct Realistic Military Training (RMT) JADE HELM 15,” 2015, available at <https://docs.google.com/file/d/0B3axduuybL0jdjZQUjhsSmJsZTA/edit>.
17 Jim Shea, “Thank You Texas and Good Luck with the Invasion,” Hartford Courant, May 17, 2015, available at <www.courant.com/features/too-shea/hc-shea-weekinreview-0517-20150517-column.html>; Jon Austin, “U.S. Military Secretly Planning for Giant Asteroid That Will Wipe Out Mankind in September,” Daily Express (London), June 8, 2015, available at <www.express.co.uk/news/weird/583002/US-military-secretly-preparing-asteroid-wipe- out-mankind-September-Jade-Helm>.
18 Pollock and Samuels, “Hysteria Over Jade Helm Exercise in Texas Was Fueled by Russians.” Patrick Svitek, “Jade Helm 15: The Black Helicopters Are Coming. Well, Maybe Not,” Texas Tribune, April 30, 2015, available at <www.texastribune.org/2015/04/30/abbotts-letter-puts-jade-helm-national-stage/>; David Weigel, “Ted Cruz Says He Has Asked the Pentagon for Answers on Jade Helm 15,” Bloomberg, May 2, 2015, available at <www.bloomberg.com/news/articles/2015-05-02/ted-cruz-says-he-has-asked-the-pentagon-for-answers-on-jade-helm-15>; Louie Gohmert, “Gohmert Statement on Jade Helm Exercises,” May 5, 2015, available at <https://gohmert.house.gov/news/documentsingle.aspx?DocumentID=398216>.
19 Ben Popken, “Russian Trolls Duped Global Media and Nearly 40 Celebrities,” NBC News, November 3, 2017, available at <www.nbcnews.com/tech/social-media/trump- other-politicians-celebs-shared-boosted-russian-troll-tweets-n817036>.
20 Ibid.
21 Jarred Prier, “Commanding the Trend: Social Media as Information Warfare,” Strategic Studies Quarterly 11, no. 4 (2017), 50–85.
22 Cecilia Kang, “Fake News Onslaught Targets Pizzeria as Nest of Child-Trafficking,” New York Times, November 21, 2016, available at <www.nytimes.com/2016/11/21/technology/fact-check-this-pizzeria-is-not-a-child-trafficking-site.html>.
23 Amanda Robb, “Anatomy of a Fake News Scandal,” Rolling Stone, November 16, 2017, available at <www.rollingstone.com/politics/politics-news/anatomy-of-a-fake-news-scandal-125877/>.
24 Ilya Yablokov, “Conspiracy Theories as a Russian Public Diplomacy Tool: The Case of Russia Today (RT),” Politics 35, no. 3/4 (2015), 301–315.
25 Kate Starbird, “Information Wars: A Window into the Alternative Media Ecosystem,” HCI and Design at UW, March 14, 2017, available at <medium.com/hci-design-at-uw/information- wars-a-window-into-the-alternative-media-ecosystem-a1347f32fd8f>.
26 “Background to ‘Assessing Russian Activities and Intentions in Recent U.S. Elections’: The Analytic Process and Cyber Incident Attribution,” ICA 2017-01D (Washington, DC: Office of the Director of National Intelligence, January 6, 2017), available at <www.dni.gov/files/documents/ICA_2017_01.pdf>.
27 Scott Shane, “The Fake Americans Russia Created to Influence the Election,” New York Times, September 7, 2017, available at <www.nytimes.com/2017/09/07/us/politics/russia-facebook-twitter-election.html>.
28 Scott Shane, “Mystery of Russian Fake on Facebook Solved, by a Brazilian,” New York Times, September 13, 2017, available at <www.nytimes.com/2017/09/13/us/politics/russia-facebook-election.html>.
29 Shane, “The Fake Americans Russia Created to Influence the Election.”
30 Ibid.
31 Anton Troianovski et al., “The 21st-Century Russian Sleeper Agent Is a Troll with an American Accent,” Washington Post, February 17, 2018, available at <www.washingtonpost.com/business/technology/the-21st-century-russian-sleeper-agent-is-a-troll-with-an-american-accent/2018/02/17/d024ead2-1404-11e8-8ea1-c1d91fcec3fe_story.html?utm_term=.aa5c01a98cfa>.
32 United States v. Internet Research Agency et al.
33 Troianovski et al., “The 21st-Century Russian Sleeper Agent Is a Troll with an American Accent.”
34 Ashley Parker and John Wagner, “‘Go Donald!’: Inside the Russian Shadow Campaign to Elect Trump,” Washington Post, February 16, 2018, available at <www.washingtonpost.com/politics/go-donald-inside-the-russian-shadow-campaign-to-elect-trump/2018/02/16/dea562c2-134a-11e8-9065-e55346f6de81_story.html?utm_term=.a1ce4565b4bd>.
35 Frank Cerabino, “Local Trump Supporters Shrug Off Being Paid and Played by Russians,” Palm Beach Post, February 23, 2018, available at <www.palmbeachpost.com/news/local-trump-supporters-shrug-off-being-paid-and-played-russians/3WCytHAHy3PodLVePU1PMK/>.
36 Ibid.
37 Parker and Wagner, “‘Go Donald!’”; Troianovski et al., “The 21st-Century Russian Sleeper Agent Is a Troll with an American Accent.”
38 Shannon Odell, “Your Brain on Social Media: Neuroscientist Shannon Odell Explores the Insatiable Effects and Drivers of Social Media Addiction,” PR Newswire, April 24, 2018.
39 “Social Media ‘Likes’ as Yummy as Chocolate,” Science Teacher 83, no. 6 (2016), 20–22.
40 Emilio Ferrara and Zeyao Yang, “Measuring Emotional Contagion in Social Media,” PLOS ONE 10, no. 10 (2015), 1–14, available at <https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0142390>.
41 Gunther, Beck, and Nisbet, “False News May Have Contributed to Trump’s 2016 Victory.”
42 Aaron Blake, “A New Study Suggests False News Might Have Won Donald Trump the 2016 Election,” Washington Post, April 3, 2018, available at <www.washingtonpost.com/news/the-fix/wp/2018/04/03/a-new-study-suggests-fake-news-might-have-won-donald-trump-the-2016-election/?utm_term=.ddaa357e0020>.
43 Reid Standish, “Why Is Finland Able to Fend Off Putin’s Information War?” Foreign Policy, March 1, 2017, available at <http://foreignpolicy.com/2017/03/01/why-is-finland-able-to-fend-off-putins-information-war/>.
44 See “Finland Population 2019,” World Population Review, available at <http://worldpopulationreview.com/countries/finland-population/>; and “Finland Demographics Profile 2018,” Index Mundi/CIA World Factbook, available at <www.indexmundi.com/finland/demographics_profile.html>.
45 Standish, “Why Is Finland Able to Fend Off Putin’s Information War?”
46 Christian Caryl, “If You Want to See Russian Information Warfare at Its Worst, Visit These Countries,” Washington Post, April 5, 2017, available at <www.washingtonpost.com/news/democracy-post/wp/2017/04/05/if-you-want-to-see-russian-information-warfare-at-its-worst-visit-these-countries/?utm_term=.1ab2a9e9a132>.
47 Dana Priest and Michael Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years,” Washington Post, June 25, 2017, available at <www.washingtonpost.com/world/europe/europe-has-been-working-to-expose-russian-meddling-for-years/2017/06/25/e42dcece-4a09-11e7-9669-250d0b15f83b_story.html?utm_term=.8c9dd9d96071>.
48 “Behind the Scenes at the Swedish Troll Factory,” EU vs. Disinformation Campaign, February 20, 2017, available at <https://euvsdisinfo.eu/behind-the-scenes-at-the-swedish-troll-factory/>.
49 Priest and Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years.”
50 Alex Hern, “Macron Hackers Linked to Russian-Affiliated Group Behind U.S. Attack,” The Guardian, May 8, 2017, available at <www.theguardian.com/world/2017/may/08/macron-hackers-linked-to-russian-affiliated-group-behind-us-attack>; Priest and Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years.”
51 Priest and Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years.”
52 Michael Birnbaum, “Sweden Is Taking on Russian Meddling Ahead of Fall Elections. The White House Might Take Note,” Washington Post, February 22, 2018, available at <www.washingtonpost.com/world/europe/sweden-looks-at-russias-electoral-interference-in-the-us-and-takes-steps-not-to-be-another-victim/2018/02/21/9e58ee48-0768-11e8-aa61-f3391373867e_story.html?utm_term=.b871124aed50>.
53 “Behind the Scenes at the Swedish Troll Factory.”
54 Kim Willsher and Jon Henley, “Emmanuel Macron’s Campaign Hacked on Eve of French Election,” The Guardian, May 6, 2017, available at <www.theguardian.com/world/2017/may/06/emmanuel-macron-targeted-by-hackers-on-eve-of-french-election>.
55 Julia Fioretti, “EU Piles Pressure on Social Media Over Fake News,” Reuters, April 26, 2018, available at <www.reuters.com/article/us-eu-internet-fakenews/eu-piles-pressure-on- social-media-over-fake-news-idUSKBN1HX15D>.
56 General Data Protection Regulation portal, available at <www.eugdpr.org>.
57 Priest and Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years.”
58 Birnbaum, “Sweden Is Taking on Russian Meddling Ahead of Fall Elections.”
59 Caryl, “If You Want to See Russian Information Warfare at Its Worst, Visit These Countries.”
60 Priest and Birnbaum, “Europe Has Been Working to Expose Russian Meddling for Years.”
61 Ibid.
62 U.S. Census Bureau Quick Facts, 2017, available at <www.census.gov/quickfacts/fact/table/US/PST045217>. These percentages add to 102.2 percent. To reach the correct 100 percent, one has to subtract those who identified as “White alone” (76.6 percent) from those who identified as “White alone, not Hispanic or Latino” (60.7 percent). The resulting difference has to be subtracted from those who identified as “Hispanic or Latino.” The resulting difference of 2.2 percent, after subtracting from 102.2 percent, then corrects the overall percentage. The seemingly incorrect numbers are the result of overlapping identities.
63 Watts, “Clint Watts’ Testimony: Russia’s Info War on the U.S. Started in 2014.”
64 John Hudson, “U.S. Repeals Propaganda Ban, Spreads Government-Made News to Americans,” Foreign Policy, July 13, 2013, available at <https://foreignpolicy.com/2013/07/14/u-s-repeals-propaganda-ban-spreads-government-made-news-to-americans/>.
65 Michael Hastings, “Congressmen Seek to Lift Propaganda Ban,” Buzzfeed, May 18, 2012, available at <www.buzzfeednews.com/article/mhastings/congressmen-seek-to-lift-propaganda-ban>.
66 Harper Neidig, “Senators Introduce Bipartisan Privacy Bill,” The Hill, April 24, 2018, available at <https://thehill.com/policy/technology/384550-senators-introduce-bipartisan-internet-privacy-bill>.
67 “Social Media Privacy Protection and Consumer Rights Act of 2018,” 115th Cong., S.2728, 2018, available at <www.congress.gov/bill/115th-congress/senate-bill/2728>.