Εισαγωγικό Σημείωμα
Η εργασία αποτελεί ένα μέρος από τις
πρόσφατες εργασίες του συντάκτη, που
έγιναν κάτω από το βάρος χιλιάδων αθώων θυμάτων και της δραματικής τροπής που
έχουν πάρει οι εξελίξεις μετά από την άνοδο των ισλαμιστών σε μια σειρά από
χώρες που εγγίζουν πλέον το ζωτικό χώρο της Ελλάδος.
Εκτιμήθηκε ότι η ανάλυση των
πολιτικο-στρατιωτικών ζητημάτων των Κούρδων θα συνέβαλε ως καταλύτης στη συνολική
κατανόηση του γεω-στρατηγικού μας
περιβάλλοντος με τον καλύτερο τρόπο. Τα θέματα που εξετάζονται σε ξεχωριστές
αλλά σχεδόν παράλληλες εργασίες είναι:
- Γεωπολιτική Κατάσταση των Κούρδων .
- Ανάγκη για μια νέα Πολιτική της Τουρκίας για τους Κούρδους.
- Διπλωματικές Πρωτοβουλίες των Κούρδων.
Εισαγωγή.
Γεωπολιτικά, η πολιτική ισορροπία στη Μέση
Ανατολή, μαζί με τη φύση και την αντίληψη των κεντρικών κυβερνήσεων, εκτιμάται,
ότι παρά τις μεγάλες αμφιβολίες, έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις
που θα επιτρέψουν στους Κούρδους, και ίσως και σε άλλες μειονότητες, να προσβλέπουν
σε ένα αίσιο τέλος για την ενοποίηση
τους.
Οι συνεχιζόμενες
αβεβαιότητες για το μέλλον ή ένα ποσοστό από αυτές προέρχονται
και από τη μετακίνηση του κρατικού
μοντέλου, από την παλιά βρετανική αντίληψη για το ενιαίο κράτος με τις
παραδοσιακά ισχυρές κεντρικές κυβερνήσεις όπως στη Δαμασκό ή τη Βαγδάτη, προς
πλέον αποκεντρωμένες ομοσπονδιακές οντότητες. Δεν βρίσκονται πλέον στην εξουσία
οι ισχυροί, όπως ο πρώην Πρόεδρος της Συρίας Χάφεζ αλ Άσαντ και ο πρώην
πρόεδρος του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν.Αυτό έχει δημιουργήσει το πρόσφορο περιβάλλον
για τις μειονότητες, όπως και οι Κούρδοι, προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερη αυτονομία εις βάρος των
ασθενέστερων κεντρικών κυβερνήσεων.
Ο σκοπός μας λοιπόν είναι να παρακολουθήσουμε
τις σημερινές
γεωπολιτικές εξελίξεις, επειδή πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι πλέον σοβαρά
για το μέλλον των Κούρδων, άλλα και των άλλων μειονοτήτων στην
περιοχή της Μ. Ανατολής, που θα ακολουθήσουν επιδιώκοντας μεγαλύτερη
αυτονομία.
Ανάλυση
Οι Κούρδοι, για πρώτη φορά στη σύγχρονη
ιστορία τους, ίσως να μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι λίγο ψηλότερα και
να κοιτάξουν πέρα από τον ορίζοντα που τους περιβάλλει, ψάχνοντας για τους
φίλους τους.
Ενώ οι Κούρδοι δεν έχουν ακόμα
ένα ανεξάρτητο κράτος, μερικές από τις σημαντικότερες εξελίξεις στη σύγχρονη
ιστορία του κουρδικού έλαβαν χώρα κατά την τελευταία δεκαετία. Τα σημαντικότερα
σημεία θα μπορούσαν να αναφερθούν όπως:
- Η εμφάνιση του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ το 1991
- Η ανάληψη από τους Κούρδους του ελέγχου της περιοχής όπου ζούσαν, μετά την αμερικανική εισβολή του 2003 στο Ιράκ.
- Η εκλογή το 2005 του κουρδικής καταγωγής Ταλαμπανί ως Πρόεδρου του Ιράκ, ο οποίος εκλέχθηκε πάλι για άλλα πέντε χρόνια το 2010.
Επίσης έχοντας πετύχει μια άλλη
σημαντική εξέλιξη, στο επίπεδο της διεθνούς συνεργασίας και αναγνώρισης, με το
Κουρδικό Εθνικό Κογκρέσο κατά την τελευταία του 13η Γενική Συνέλευση στις
Βρυξέλλες το Μάιο του 2013, συγκέντρωσε 200 αντιπρόσωπους από όλα τα κουρδικά
κόμματα και τις οργανώσεις του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Η
Μέση Ανατολή φαίνεται και πάλι να αναδιαμορφώνεται, όπως έγινε και στις αρχές
του 20ου αιώνα. Σε αυτό το νέο γύρο των μεταξύ τους συνομιλιών, αλλά
κυρίως των διαπραγματεύσεων με τους άλλους για την κουρδική αυτονομία, η εθνική
τους ηγεσία φαίνεται να προσπαθεί να διασφαλίσει ότι: «τα ίδια λάθη που
κόστισαν στους Κούρδους την αυτοδιοίκηση τους και τη κρατική τους υπόσταση στις
αρχές του 20ου αιώνα δεν θα επαναληφθούν»(1).
Αυτή
η κατάσταση δεν υπήρχε μόλις πριν από λίγο καιρό. Η αποτυχία τους να διαπραγματευτούν και να
πετύχουν την κρατική τους υπόσταση, σε
μεγάλο βαθμό λόγω της αδυναμίας τους να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο μετά
την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο
Πόλεμο και της νέας τάξης που τους επιβλήθηκε, τους ανάγκασε να ζουν στις
απομονωμένες κοινότητες τους, σε τέσσερα διαφορετικά κράτη (το Ιράκ, τη Συρία,
την Τουρκία και το Ιράν ) και η φωνή τους στη διεθνή σκηνή να σιγήσει για ένα
μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ζώντας ως
μειονότητες κάτω από την εξουσία του αραβικού, τουρκικού και περσικού
εθνικισμού, υποβλήθηκαν σε φυλετικές διακρίσεις, απομόνωση, και μερικές φορές,
γενοκτονία.
Σημερινή Κατάσταση.
Εξωτερικό Μέτωπο (Κούρδοι και οι άλλες χώρες)
Σήμερα,
ωστόσο, έχει βελτιωθεί αισθητά η κατάσταση της μεγαλύτερης εθνικής ομάδας της
Μέσης Ανατολής που δεν έχει κράτος. Τα 40 εκατομμύρια περίπου Κούρδοι και πάλι
βρίσκονται αντιμέτωποι με μια νέα ευκαιρία: να αναλάβουν την ευθύνη των δικών
τους δίκαιων υποθέσεων.
ΙΡΑΚ
Η
ενοποίηση μεταξύ του Δημοκρατικού
Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP) του
Μασούντ Μπαρζανί και του Πατριωτικής
Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK) του Τζαλάλ Ταλαμπανί διευκόλυνε τη σταθερότητα
και την ανάπτυξη στην περιοχή του Κουρδικού
βορείου Ιράκ.
Στο Βόρειο
Ιράκ, οι Κούρδοι έχουν βιώσει σε
καθεστώς αυτονομίας, μετά την εγκαθίδρυση το 1991 από τις Ηνωμένες Πολιτείες,
τη Βρετανία και τη Γαλλία, του «ασφαλούς καταφυγίου» στο Β. ΙΡΑΚ και τη
δημιουργία της Περιφερειακής Κυβέρνησης
του Κουρδιστάν (KRG). Αυτό συνεχίστηκε
και μετά τον Πόλεμο του Ιράκ το 2003, περίοδο όπου Κουρδιστάν, εξελίχθηκε de facto σε ένα ημι-αυτόνομο και οικονομικά
ακμάζον κράτος. Κράτος που έχει τη δική του εθνική στρατιωτική δύναμη, τους Peshmerga (που κυριολεκτικά σημαίνει
«εκείνοι που αντιμετωπίζουν το θάνατο»),
που του εξασφαλίζουν την εδαφική κυριαρχία, καθώς και μια μαγιά διπλωματών, που πλαισιώνει την
φιλο-κουρδική πτέρυγα στη διαδικασία οικοδόμησης του κράτους του Ιράκ και
κερδίζει συμμάχους στις πόλεις με στρατηγικό ενδιαφέρον, όπως η Άγκυρα και η
Ουάσιγκτον.(2)
Αλλά στο ίδιο το Ιράκ, ο Ιρακινός πρωθυπουργός Νούρι
αλ-Μαλίκι εξέφρασε την ανησυχία του για την επιδείνωση της κατάστασης.(3) Είπε
ότι μια εθνοτική σύγκρουση θα είναι επιζήμια για τα συμφέροντα όλων στο Ιράκ.
Αυτό βέβαια σημαίνει ότι το Ιράκ δεν θα συμφωνήσει με τη δημιουργία ενός ενιαίου
φορέα για την ένωση Κούρδων στην περιοχή
των συνόρων της Τουρκίας με την Συρία. Απειλεί
ακόμη και με παρέμβαση εκεί, ακόμη και εναντίον της συριακής κουρδικής οργάνωσης, το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας στη Συρία (PYD),
που έχει με έδρα το συριακό Κουρδιστάν μαζί με το ένοπλο τμήμα του που έχει πρόσφατα
αγωνιστεί εναντίον των μαχητών (Τζιχάντ)
της αντιπολίτευσης της Συρίας.(4)
ΙΡΑΝ
Στο Ιράν, οι εκεί κούρδοι ψήφισαν υπέρ του
νέο-εκλεγμένου Ιρανού Πρόεδρου Χασάν Rowhani, ο οποίος υποσχέθηκε περισσότερα
δικαιώματα στους κούρδους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας. Κατά την τελετή της ορκωμοσίας του, ο Rowhani όχι μόνο προσκάλεσε να
παραστεί τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης του Κουρδιστάν(KRG) Νετσιρβάν Μπαρζανί,
γιό του προέδρου, αλλά ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την Περιοχή του Κουρδιστάν,
σηματοδοτώντας μια ίσως σημαντική στροφή της πολιτικής της χώρας του στην οποία
οι κούρδοι έχουν διωχθεί επανειλημμένα και οι ηγεσίες τους βρέθηκαν στις
φυλακές. (5)
Το Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν (PDK-I) έχει κάνει
σημαντικά βήματα για να ανοίξει το δρόμο για μεγαλύτερη ενότητα μεταξύ των
κουρδικών πολιτικών δυνάμεων. Το PDKI υπέγραψε
στρατηγική συμφωνία με την Komala ή Komalah(
κουρδικά : کومه
له), που είναι επίσης κουρδικό πολιτικό
κόμμα στο Ιράν,
προκειμένου να συντονίσουν τον αγώνα τους. (6)Η Komala είναι η κουρδική πτέρυγα
του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράν. Ομοίως,
το Κόμμα της Ελεύθερης Ζωής του
Κουρδιστάν (PJAK) ( κουρδικά : پارتی ژیانی ئازادی کوردستان ή Partiya
Jiyana Azad ένα Kurdistanê ή
PJAK , μία στρατιωτική ομάδα από ιρανούς κούρδος, που βρίσκεται στο
Βόρειο Ιρακ και έχει αναπτύξει 6.000 μαχητές στη Συρία προκειμένου να
υποστηριχτεί το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας
στη Συρία (PYD).
Αλλά ακόμη υπάρχει ένα
ζήτημα για το καθεστώς στην Τεχεράνη και τις καταπιεστικές πολιτικές του στο
ιρανικό Κουρδιστάν. Τώρα όμως που ο Rowhan είναι στην εξουσία, θα δοκιμασθεί η
ικανότητα του να διευκολύνει ή όχι τις αντι-κουρδικές πολιτικές της Ισλαμικής
ηγεσίας, στις οποίες περιλαμβάνονται και εκτελέσεις των πολιτικών της
κρατουμένων, όπως οι κούρδοι.(7)
Το Ιράν, επίσης,
επιδιώκει εντατικά και φαίνεται μέχρις στιγμής να διατηρεί τον έλεγχο του
«Δρόμου του Μεταξιού» για την υποστήριξη και προμήθεια υλικών στη Συρία και τα
υποκατάστατα της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Η
όποια λοιπόν εξουσία μπορέσει να ελέγξει αποτελεσματικά την τρι-συνοριακή
περιοχή μεταξύ του Ιράκ, τη Συρία και Τουρκίας θα είναι σε θέση να ελέγχει τους
διαδρόμους της χώρας αυτής και του Κουρδιστάν.
ΣΥΡΙΑ
Στη Συρία, μέχρι και την εξέγερση στη
Δαμασκό κατά του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι κούρδοι είχαν πάρει
τον έλεγχο της γης τους στα βορειοανατολικά της χώρας, συμπεριλαμβανομένων,
μεταξύ άλλων, των πόλεων Kobane (Ayn
al-Arab) και Afrin. Οι κουρδικές ομάδες
εγκαθίδρυσαν αυτόνομη διακυβέρνηση, ενώ μαχόταν ταυτόχρονα εναντίον των
φιλο-κυβερνητικών των αντι-κυβερνητικών δυνάμεων.
Οι μάχες κατά σουνιτικών ισλαμικών
ομάδων έχουν πρόσφατα κλιμακωθεί, η γνωστότερη από τις οποίες αφορούσαν σε
επιθέσεις από τις δυνάμεις που δια-συνδέονται υπό την Αλ Κάιντα, δηλαδή Jabhat
al-Nusra και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής (Λεβαντίνα),
που επιδιώκουν να δημιουργήσουν τη δική τους αυτόνομη οντότητα στην ίδια
περιοχή. Αυτή
δε η επιθετικότητα τους είναι που έχει προκαλέσει το αίσθημα της ενότητας μέσα
στις τάξεις Κούρδων της περιοχής. Στρατιωτικές δυνάμεις από παντού, ακόμη και
πέραν των συνόρων, αποστέλλονται για να υποστηρίξουν να διατηρηθεί και να
επεκταθεί η πρωτόγνωρη αυτονομία των Κούρδων στη Συρία.(8)
Σήμερα, για πρώτη φορά στη
σύγχρονη ιστορία κούρδων της Συρίας, οι κούρδοι έχουν δημιουργήσει ένα αποκλειστικά κουρδικό θύλακα. Οι
κούρδοι έχουν να αντιμετωπίσουν σφοδρή αντίσταση για τα νέα αυτά κέρδη τους,
όχι μόνο από το καθεστώς Άσαντ, αλλά και από άλλες δυνάμεις των ανταρτών -
δηλαδή τις ομάδες των τζιχαντιστών Jabhat al-Nusra και της οργάνωσης για το
Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και την Εγγύς Ανατολής που πολεμούν εναντίον του
Άσαντ. (9). Οι
νέες μάχες μεταξύ κούρδων της Συρίας με τους
τζιχαντιστές έχουν ήδη επεκταθεί προς τα ανατολικά, ακόμη και εντός του
Ιράκ.
Οι τζιχαντιστές είναι έτοιμοι
να πολεμήσουν για να διατηρήσουν τον έλεγχο των συριακών παραμεθόριων περιοχών
με την Τουρκία και το Ιράκ, αντιστοίχως, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το
εμπόριο των όπλων θα συνεχίσει να ρέει μέσα από τα χέρια τους. Αλλά και οι
παραμεθόριες αυτές περιοχές δεν είναι λιγότερο σημαντικές για τους κούρδους. Γι
'αυτούς, ο έλεγχος των παραμεθόριων περιοχών σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει εδαφική συνέχεια μεταξύ της Συρίας, του
Ιράκ, της Τουρκίας και, ενδεχομένως, του Ιρανικού Κουρδιστάν -. απαραίτητη προϋπόθεση για ένα «Ανεξάρτητο
και Ενωμένο Κουρδιστάν».
To Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD ) της Συρίας ( κουρδική : Partiya
Yekîtiya Demokrat και η ένοπλη πτέρυγα
του PYD, η YPG. Η Μονάδες Προστασίας (People's Protection Units (Kurdish: Yekîneyên
Parastina Gel; Arabic: وحدات حماية الشعب [3] Wihdat Himayah ash-Sha'ab), κοινά αποκαλούμενες ως YPG. Το PYD είναι πολύ στενά συνδεδεμένο, και συχνά
θεωρείται ως προέκταση του PKK (Κουρδικό
Κόμμα Εργατών), μια μαχητική ομάδα, που μέχρι τις πρόσφατες ειρηνευτικές
συνομιλίες, διεξήγαγε μια μακρά και αιματηρή πολεμική εκστρατεία εναντίον της
Τουρκίας.(10) Οι Κουρδικές Απελευθερωμένες Περιοχές
διοικούνται από τα τοπικά συμβούλια, καθώς οι εκπρόσωποι τους έχουν δηλώσει ότι
σχεδιάζουν να σχηματίσουν μια προσωρινή
κουρδική κυβέρνηση λόγω της απουσίας της οποιασδήποτε κεντρικής αρχής εκεί.
Το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν στη Συρία (KDPS) είναι φιλικό με το KDP του Μπαρζανί και αποτελεί τον αντίπαλο
του PYD για την ηγεσία των Κούρδων σε ολόκληρη την περιοχή. Οι δύο πλευρές
πολέμησαν, ο ένας εναντίον του άλλου κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου των
Κούρδων, που άρχισε σχεδόν από το 1994 στη δεκαετία του 1990. Νωρίτερα φέτος,
το PYD συνέλαβε τα 75 μέλη του KDP του Μπαρζανί, του υποκαταστήματος της
Συρίας. Ο τελευταίος απάντησε με το κλείσιμο των συνόρων μεταξύ του Ιράκ και
των κουρδικών περιοχών της Συρίας.(11) Πρόσφατα, το PKK έχει αυξήσει την υποστήριξη του σε
πολλά μέρη στην περιοχή του Κουρδιστάν, που είναι κρίσιμα για τη ανάδειξη του
Μπαρζανί στην εξουσία.
Το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) στη
Συρία είναι μια συγχώνευση των περίπου δέκα κουρδικών κόμματων στη Συρία, που
τα περισσότερα ήταν εναντίον του καθεστώτος της Δαμασκού. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο
του 2011, κατά την περίοδο που ιδρύθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Συρίας
(Syrian
National Council) Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. Ο στόχος του (KNC)
ήταν να ενώσει τα κουρδικά κόμματα και να οργανώσει τον αγώνα κατά του συριακού
καθεστώτος στην κουρδική περιοχή. Ωστόσο, και για να αντιμετωπιστούν οι πιθανές
προκλήσεις από το PKK και την διασυνδεμένο σε αυτό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD )(12)
Το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) στη
Συρία απαιτεί συνταγματική αναγνώριση της
εθνικής ταυτότητας των Κούρδων, τέρμα στις πολιτικές που εισάγουν διακρίσεις
και νόμους – για την απαγόρευση της χρήσης της κουρδικής γλώσσας και τη
δημιουργία κουρδικών σχολειών– αποζημιώσεις για όσους επλήγησαν από τις
πολιτικές του Κόμματος Μπαθ μέχρι σήμερα, και η πολιτική αποκέντρωσης της
διακυβέρνησης στο πλαίσιο της εδαφικής
ακεραιότητας της Συρίας.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Οι
Τούρκοι ανησυχούν βαθύτατα για την ανάδυση ενός «Μεγάλου Κουρδιστάν", που
σήμερα δεν είναι μόνο ένα μακρινό ενδεχόμενο.
Στην Τουρκία, παρόλο που το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK)
εξακολουθεί να θεωρείται ως τρομοκρατική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες,
την ΕΕ και την Τουρκία και ο φυλακισμένος ηγέτης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν έχει
μετατοπιστεί στις πολιτικές του και τα μέλη του ασχολούνται με ουσιαστικές
διαπραγματεύσεις, (13) αρχίζοντας με την απόσυρση των αγωνιστών από
τα βουνά Καντίλ, στα σύνορα της Τουρκίας και του Ιράκ. Και καθώς οι
διαπραγματεύσεις, για περισσότερες ελευθερίες και ρυθμίσεις για αυτονομία, θα
προχωρήσουν σε αυτό που ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ονομάσει
«Πακέτο Εκδημοκρατισμού», ο Οτσαλάν είναι πιθανό να αποκτήσει πλέον δυνατότερη
φωνή στην Τουρκία. Το PKK μάχεται
επίσης στο πλευρό των συρο-κουρδικών δυνάμεων από κούρδους αν και οι Κούρδοι
της Συρίας - οι οποίοι για ιστορικούς λόγους πρόσκεινται στο ΡΚΚ - υποπτεύονται
ότι η αντιπολίτευση χειραγωγείται από την Άγκυρα.(14)
Η ΕΕ
έχει ακόμη κάνει έκκληση για την επανάληψη της δίκης του Οτσαλάν,
ανταποκρινόμενη στις πιέσεις που ασκεί ένα μεγάλο δίκτυο διεθνών κουρδικών
οργανώσεων κάτω από την ονομασία Ένωση Κοινοτήτων
Κουρδιστάν (KCK). Η (KCK) είναι οργάνωση-ομπρέλα που περιλαμβάνει όλες
τις πλευρές του ΡΚΚ και τις δια-συνδεδεμένες οργανώσεις στο Κουρδιστάν. «Η δημιουργία
της KCK βασίζεται στην αρχή της «δημοκρατικής
ομοσπονδοποίησης (confederalism)» που πρότεινε ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν το
2004». Ο Οτσαλάν πρότεινε την ιδέα, ως εναλλακτική λύση στο έθνος-κράτος και ως
ένα μοντέλο για την επίλυση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Στο πλαίσιο αυτό,
το KCK χρησιμεύει ως ένα εκτελεστικό όργανο συντονισμού με το ΡΚΚ και τα
διασυνδεδεμένα με το ΡΚΚ μέλη και οργανισμούς που δραστηριοποιούνται σε άλλες
κουρδικές περιοχές.»
Η Τουρκία
καταβάλει προσπάθειες να ελέγξει τα πράγματα σε αυτή την περιοχή που είναι
ζωτική για τα συμφέροντα της.(16) Για
το σκοπό αυτό έχει αναπτύξει μια σοβαρή και πολύχρονη προσπάθεια στην περιοχή
του Κουρδιστάν για να αποκλειστεί η απόσχιση των κουρδικών εδαφών από αυτή. Η
πολιτική της, που είναι εστιασμένη στη προσέγγιση "ομοσπονδοποίηση εντός του Ιράκ", ευνόησε επίσης την
αύξηση των πολιτικών και οικονομικών δεσμών της Τουρκίας και των κυβερνήσεις
της, που είναι παραδοσιακά εχθρικές προς το κουρδικό εθνικισμό.
Ισραήλ και τα
Αμερικανικά Συμφέροντα.
Όταν η τελική κίνηση
προς την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, επιτέλους γίνει, η Τουρκία, το Ιράν και το
Ιράκ θα είναι εχθρικές σε μια τέτοια εξέλιξη. Παρόλα αυτά, η αντίδραση των
Αμερικανών είναι αυτή που μετράει.«Δεν νομίζω ότι οι τρεις γειτονικές χώρες θα
ξεκινήσουν ένα πόλεμο αν η Ουάσινγκτον υποστηρίζει προς αυτή την κατεύθυνση»
υποστήριξε ο ισραηλινός αναλυτής Ofra Bengio. Η στάση της Ουάσιγκτον είναι το κλειδί για όλους τους
άλλους."
Αλλά στην Αμερική, μετά από τις τόσο μεγάλες θυσίες
σε αίμα και χρήματα για τη διατήρηση του ιρακινού κράτους μετά την πτώση του
Σαντάμ, δεν επιθυμούν και να το δουν να διαλύεται λόγω αντιπαραθέσεων, εθνικών
ή θρησκευτικών. Οι Αμερικανοί «θέλουν να διατηρήσουν τον πολιτικό χάρτη της περιοχής όπως είναι», σημείωσε ο Lazar Berman. Σε αυτό το θέμα, ισραηλινά συμφέροντα έρχονται σε αντίθεση
με την τρέχουσα αμερικανική θέση.
Δεσμοί μεταξύ του Ισραήλ και των Κούρδων είναι στενοί. Η
συνεργασία είναι καλά τεκμηριωμένη στα κουρδικά και τα ισραηλινά μέσα
ενημέρωσης. Οι εθνικιστές κούρδοι
τείνουν να βλέπουν το Ισραήλ ως ένα πρότυπο για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν,
ένα μικρό έθνος περικυκλωμένο από εχθρούς που ενισχύεται από μια στρατηγική
εταιρική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Ισραήλ έχει εξάλλου
αναπτύξει ικανές συμμαχίες με μη αραβικές χώρες στην περιφέρεια της Μέσης
Ανατολής. Σήμερα, που η πολιτική βασίζεται στις εταιρικές σχέσεις με χώρες όπως
η Κύπρος, η Ελλάδα, η Βουλγαρία, και οι χώρες του Καυκάσου και της Κεντρικής
Ασίας, το Κουρδιστάν φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το πλαίσιο. Ο τρόπος
που οι Κούρδοι βλέπουν τον κόσμο είναι διαφορετικός από τους Άραβες. Σε γενικές
γραμμές, οι ισλαμιστές είναι πιο ισχυροί στον αραβικό κόσμο και νομίζουν ότι η
ισλαμική Σαρία είναι η λύση. Ωστόσο, η πλειοψηφία των Κούρδων πιστεύουν σε ένα
ευρωπαϊκό στυλ της διακυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουν πώς να πάτε
εκεί. Δεν έχουν την εμπειρία.
Επίλογος.
Βλέποντας λοιπόν τα
πραγματικά δεδομένα της γεωπολιτικής κατάστασης των κούρδων, εκτιμούμαι ότι οι
αναγκαστικά σημερινοί φίλοι τους αποτελούν και τους μελλοντικούς εχθρούς των
(17). Για το λόγο αυτό θα
πρέπει να ενθαρρυνθούν να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με αυτούς που βρίσκονται
πέρα από τον σημερινό τους ορίζοντα. Οι σχέσεις με τις χώρες τις Ευρωπαϊκής
Ένωσης και τις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένες καθώς και οι σχέσεις με την Ελλάδα και
το Ισραήλ που βρίσκονται εντός της περιοχής της Μέσης Ανατολής. Αντίστοιχα
είναι και υποχρέωση και ακόμη μια ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα να
αναβαθμίσει το σύνολο των σχέσεων της με τους κούρδους.
Παραπομπές
1.
Aziz
Sheikhani, “Southern Kurdistan, towards the past or future” 13062013
KurdishMedia.com http://www.kurdmedia.com/
2.
Ibrahim Khalil, “Αφιέρωμα στο ρόλο Κούρδων στο Δυτικό
Κουρδιστάν Συρία” 04082013 150000 http://www.pukmedia.com/
4.
Salih Muslim Mohammed PYD leader “We decided to be soldiers for our
people, not anyone else” 17112012 http://kurdistantribune.com/
5.
Michael M. Gunter, “Kurdistan National Congress, KNK,”
in Gunter, From A to Z of the Kurds, p. 110.
6.
Μουσταφά Χίζρι, «Συνέντευξη στην
Εφημερίδα Hawlati», 2 Φεβ. 2013 pdki.org.
8.
Jacques Neriah, “ The Kurdish awakening in Syria” 24082013
174000 PUKmedia from Jpost http://www.pukmedia.com/
9.
Abulla Hawez, “PKK-KDP row steadily sabotages Kurdish hope in
Syria ” 30082013 http://www.todayszaman.com/home
10.
PUK “Το Ιρακινό
Κουρδιστάν παρεμβαίνει σε συριακά σύνορα” 2782013 135000 PUKmedia http://www.pukmedia.com/
11.
Charles Lister “Νέα
φόβοι για τζιχαντιστές της Συρίας”
29082013 2407 http://mideast.foreignpolicy.com
12.
Eric Bruneau, “ KDP’s failed meddling in Syrian Kurd
politics” 30082013 http://brunozebra.blogspot.fr/
13.
David Cutler, “Timeline: Kurdish Militant Group PKK’s
Three-Decade War with Turkey,” Reuters, http://www.reuters.com/ 25042013,
14.
Thomas McGee, “ Πολλαπλές Αφηγήσεις επιθετικότητας
εναντίον των Κούρδων στη Συρία” 31072013 KRG.org
15.
Jonathan Spyer,
“ Amid Syria's Atrocities, Kurds Scratch Out a Home” 12042013 http://kurdistantribune.com/
16.
Ofra Bengio, “ Τουρκία, Μια μαία τη δημιουργία κουρδικού
κράτους” 13062012 000000 Juresalem http://www.jpost.com/
17.
Vicken Cheterian, “ Ιστορική ευκαιρία για τους Κούρδους.
Θα υπάρξουν εξελίξεις στο κουρδικό ζήτημα” ,[Παπακριβόπουλος
Βασίλης (μτφ)] , Le Monde
Diplomatique. 0408.013
104 monde-diplomatique.gr
