Η κατοχή ή ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, πέραν του οικονομικού οφέλους, προσφέρει μεγάλη γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία σε μια χώρα. Η ύπαρξη ενεργειακών πόρων σε μια χώρα μικρού ή μέτριου στρατιωτικού και πολιτικού εκτοπίσματος (όπως η Κύπρος) μπορεί, ανάλογα με την περίπτωση, ανάλογα με τις συμμαχίες αλλά και τις πολιτικές επιλογές που θα κάνει η χώρα, να αποτελέσει ευλογία ή κατάρα.
Η ενέργεια αποδεικνύεται ένα πολύ σημαντικό διπλωματικό εργαλείο, στη σκακιέρα των διεθνών σχέσεων και της εξωτερικής πολιτικής ενός Κράτους που είναι παραγωγός και προμηθευτής ενέργειας. Η δημιουργία ενεργειακής εξάρτησης, δημιουργεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες πολιτικών συμμαχιών ή και πολιτικής εξάρτησης.
Η έμφαση και η προτεραιότητα που η Ρωσία δίνει στην προμήθεια της Ευρωπαϊκής αγοράς με ρωσικό Φυσικό Αέριο, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου στρατηγικού σχεδιασμού που στοχεύει στον πολιτικό απεγκλωβισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ουάσιγκτον. Η Μόσχα διάκειται θετικά στην προοπτική πλήρους πολιτικής και στρατιωτικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια τέτοια προοπτική δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανάπτυξη πιο στενών πολιτικών και οικονομικών δεσμών μεταξύ της Μόσχας και των Βρυξελλών.
Από την άλλη η ευαισθησία και ανησυχία των Ηνωμένων Πολιτειών για την πιθανή ενεργειακή εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Ρωσία και η αναζήτηση άλλων ενεργειακών πηγών προμήθειας της Ευρώπης, είναι ενδεικτική της σημασίας που η Ουάσιγκτον δίνει στη διατήρηση της πολιτικής και στρατιωτικής συμμαχίας με την Ένωση.
...
(ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ, κλικ στον τίτλο)
