Από την ιστοσελίδα της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ και τις στήλες του περιοδικού που εκδίδει το Ινστιτούτο, σε πάμπολλες περιπτώσεις θίξαμε τα κακώς κείμενα στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Αυτό το πράξαμε με προσοχή και σεβασμό στο χώρο τον οποίο υπηρετήσαμε πιστά, φιλότιμα, χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις και με μόνο γνώμονα τον πατριωτισμό μας.
Δυστυχώς, όμως, είναι γεγονός πλέον ότι οι κατά καιρούς πολιτικές εξουσίες, αδιαφορώντας για την υψηλή αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, χρησιμοποίησαν τον χώρο για πλουτισμό, ιδιοτελή ψηφοθηρία και εξυπηρέτηση των πολιτικών τους υποχρεώσεων, διαβρώνοντας έτσι το φρόνημα και ηθικό του προσωπικού των, πολιτικοποιώντας αρκετά από τα στελέχη τους με συνέπεια τον διαμβολισμό της μονολιθικότητας σε αρχές, αξίες και ήθος, την επικράτηση της αναξιοκρατίας και του φατριασμού.
(Σημείωση : Η διαπλοκή στρατιωτικών-πολιτικών χαρακτηρίζει δύο κατηγορίες αξιωματικών. Η πρώτη είναι αυτή που αποτελείται από χαμηλής αποδόσεως σε γνώσεις προσπάθεια και χαρακτήρα αξιωματικούς, που δυστυχώς η ιδιοτέλεια και η φιλοδοξία τους οδηγεί στους πολιτικούς προθαλάμους, γενόμενοι έτσι η καμαρίλα με ότι αυτό συνεπάγεται. Η δεύτερη είναι αυτή που αποτελείται από ικανά στελέχη, των οποίων όμως η φιλοδοξία για ανέλιξη ή διατήρηση της θέσεως τους κάνει έρμαια της πολιτικής εξουσίας. Παρά το ότι όλοι αυτοί είναι ολιγάριθμοι η ζημία που επιφέρουν είναι μεγάλη).
Τα φαινόμενα αυτά, τα τελευταία 20 με 25 έτη, έχουν λάβει τη μορφή ενδημικού φαινομένου, επηρεάζοντας έντονα την εσωτερική συνοχή στον ευαίσθητο χώρο των Ε.Δ., στα οποία αν προστεθεί και ο μονομερής αφοπλισμός της Ελλάδος που υλοποιείται από το 2004 και ο οποίος τα τελευταία χρόνια καλύπτει και τις ελάχιστες αναγκαίες πιστώσεις για συντήρηση και υποστήριξη των δυνάμεων, παράλληλα με την λειψανδρία λόγω της παράλογης και εγκληματικής μειώσεως της θητείας που επέφεραν τα δύο πολιτικά κόμματα εξουσίας που κυβερνούν την χώρα από της μεταπολιτεύσεως μέχρι σήμερα, τότε αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής που βρισκόμαστε σήμερα. Κατά προσωπική εκτίμηση οι Ένοπλες Δυνάμεις σήμερα ευρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο από το 1950 και με ευθύνη κύρια της πολιτικής ηγεσίας και σε ένα βαθμό της στρατιωτικής η οποία δεν έδειξε στην πρώτη ότι τα όρια πολιτικού ελέγχου που πρέπει να ασκεί (η πολιτική ηγεσία) στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων καθορίζονται στο Σύνταγμα και τους Νόμους που διέπουν την διοίκηση και λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και τους οποίους η ίδια οφείλει να τα σέβεται και να μην ενεργεί καθ΄υπέρβαση αυτών. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή (η πολιτική ηγεσία) λόγω «κομπλεξικών» συνδρόμων ή ιδεοληψιών (φασιστικών ή αριστερών ή και των δύο μαζί), επιδεικνύει απέχθεια προς τον χώρο και ιδιαίτερα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, οι συνθήκες αυτές, έχουν επιφέρει την πλήρη ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή σε βάρος της Ελλάδος, σε μία περίοδο που τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας, επεκτεινόμενα και στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της, πρέπει να διασφαλισθούν προς όφελος του ελληνικού λαού και του έθνους και όταν περισσότερο από ποτέ, η εξωτερική πολιτική της χώρας
πρέπει να στηρίζεται στην αμυντική ισχύ και επάρκεια των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε η αποτροπή που πρέπει οι τελευταίες να αποπνέουν, να είναι εμφανής και ξεκάθαρη.
Οι πολιτικές αυτές σε βάρος του χώρου των Ενόπλων Δυνάμεων δυστυχώς έλαβαν ιδιαίτερη ένταση από το 2004 μέχρι σήμερα με κύριο χαρακτηριστικό την καθολική ασέβεια προς το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα τους αξιωματικούς με πράξεις και ενέργειες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Κυριότερα χαρακτηριστικά αναφέρονται τα εξής :
- Το θέρος του 2004 με πρόταση του τότε Υπουργού Εθνικής Αμύνης και του καταστροφικού για τις Ένοπλες Δυνάμεις περιβάλλοντός του (Γραμματείς και Φαρισαίους), αφαιρέθηκε δια νόμου η συμμετοχή του Α/ΓΕΕΘΑ στο ΚΥΣΕΑ με ψήφο, κατάσταση που την διατήρησε ο νόμος 3883/2010 που εισηγήθηκε ο Συνταγματολόγος πρώην Υπουργός Αμύνης.
- Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, και ιδιαίτερα τα στελέχη του, αποκαλούνται από τον διάδοχο του Συνταγματολόγου Υπουργού «Ένστολοι Δημοκρατικοί Πολίτες», με ένταση και επιμονή (ιδέ συζήτηση στις υποεπιτροπές και ολομέλεια της Βουλής για τον νόμο 3883/2010). Σε ότι αφορά το «Δημοκρατικοί Πολίτες», κατά τον γράφοντα, αυτό αποτελεί πλεονασμό που δείχνει τα πνευματικά
«κλισέ» ενός φανατικού οπαδού ομάδος ή κόμματος που ακυρώνει την πραγματική σημασία της λέξεως, ενώ η λέξη «Ένστολοι» είναι μειωτικός χαρακτηρισμός (μην ξεχνάμε ότι ένστολοι είναι και οι θυρωροί, οι γκρουμ ξενοδοχείων, οι σταθμάρχες του ΟΣΕ, οι τελωνειακοί, ακόμη και οι μασκαράδες των απόκρεω. Τους αποκαλεί κανείς αυτούς ενστόλους;).
- Με βάση τις ρήσεις «μεγάλου» πολιτικού ανδρός το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αντιπαραγωγικό.
- Κλητήρας Διευθυντής πολιτικού κόμματος, νοσφίζετο εξουσία και καθόριζε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (όχι μόνο την ανώτατη) με βάση τις προσωπικές του απόψεις και των «πληροφοριών» που συγκέντρωνε από διάφορες «πηγές», ενώ οι Υπουργοί για τη διαφύλαξη της θέσεώς τους υπετάσσοντο σ΄αυτήν την εξωφρενική κατάσταση.
- Υπουργός δεν ασχολήθηκε καθόλου με το έργο του, αναθέτοντας σ΄έναν δημοτικό υπάλληλο τη διεύθυνση του γραφείου του και τον συντονισμό με τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ανελάμβανε την ευθύνη υπογραφής των υπηρεσιακών φακέλων που του διεβιβάζοντο, επιτρέποντας στον προαναφερόμενο δημοτικό υπάλληλο να ενεργεί αντ΄αυτού και να γράφει με μολύβι στους φακέλους «ο κ. Υπουργός έλαβε γνώση». Πρόκειται για τον Υπουργό που παρά την λαμπρή αδράνειά του, επεφύλαξε κατά το τέλος της θητείας του, μια οδυνηρή για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την αμυντική τους επάρκεια, εγκληματική ενέργεια. Ήτοι την περαιτέρω μείωση της θητείας κατά 3 μήνες, με συνέπεια η λειψανδρία που επηρεάζει τα επίπεδα επανδρώσεως και την επιχειρησιακή ετοιμότητα Σχηματισμών και Μονάδων να αυξηθεί, ενώ λόγω του μικρού χρόνου θητείας να μην παράγεται εκπαιδευμένη εφεδρεία.
- Ο διάδοχος του Συνταγματολόγου Υπουργού Αμύνης για να υλοποιήσει τις καταβολές του (οικογενειακές ή προσωπικές ή πολιτικές), κατά παράβαση του νόμου που ο ίδιος με τον προκάτοχό του, εισηγήθηκε στην Βουλή και αποτελεί σήμερα νόμο του κράτους και με σκοπό να διασφαλίσει τον μέγιστο πολιτικό έλεγχο στις Ένοπλες Δυνάμεις, να ισοπεδώσει τις Διοικήσεις Σχηματισμών, Μονάδων, Υπομονάδων, με εντολή του επέτρεψε την απ΄ευθείας επικοινωνία του συνόλου του προσωπικού με τον ίδιο (μέσω e-mail ή τηλεφωνικά) παρακάμπτοντας τη φυσική του ιεραρχία
δημιουργώντας συνειδητά πρόβλημα πειθαρχίας και αξιοπιστίας μέσα στον ευαίσθητο εθνικά χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.
- Τα παραπάνω σε σχέση με την απαράδεκτη ενέργεια του κ. Μπεγλίτη, εν κρυπτώ και παραβύστω» να αντικαταστήσει το σύνολο της Στρατιωτικής Ηγεσίας την 1η Νοεμβρίου 2011, ενώ η κυβέρνησή του όδευε για ψήφο εμπιστοσύνης (και παρά τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών της κοινοβουλευτικής ομάδος του κυβερνώντος κόμματος που έθεταν εν αμφιβόλω την επιβίωσή της) είναι απλώς πταίσματα. Και τούτο διότι όπως απεδείχθη η ενέργεια αυτή αποσκοπούσε να υποστηρίζει τις
διαδώσεις Ελλήνων «αξιωματούχων» περί επικειμένου πραξικοπήματος από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εξ αιτίας του οποίου η κυβέρνηση πρότεινε το περίφημο δημοψήφισμα.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις κατασυκοφάντησαν τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων για να καλύψουν τις αμαρτωλές συμβάσεις που οι πολιτικοί αρμόδιοι υπέγραψαν πλουτίζοντας, δείχνοντας τον αμυντικό χώρο ως υπεύθυνο για το υπέρογκο χρέος. Σύμφωνα όμως με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το 2010, προκύπτει ότι το ΑΕΠ της χώρας το έτος αυτό ήταν 230 δισ. εκατ. ευρώ, το δημόσιο χρέος 328 δις ευρώ, ενώ οι συνολικές αμυντικές δαπάνες από το 1996 έως
2010 δεν υπερέβαιναν κατά μέσο όρο ετησίως το 2,4% του ΑΕΠ, με τις συνολικές εξοπλιστικές δαπάνες-αγορές να ανέρχονται στα 23 δισ. εκατ. ευρώ, ήτοι το 7,2% του δημόσιου χρέους το 2010. Εάν με βιαιότητα κατηγορούνται οι αμυντικοί εξοπλισμοί για το 7,2% του δημόσιου χρέους, τι πρέπει να πουν οι πολιτικοί και οι άθλιοι κονδυλοφόροι τους για το 92,8% αυτού;
Τέτοιο σεβασμό έχουν προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη τους, αυτοί που καθημερινά παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας, έχοντας οδηγήσει την χώρα σε μία καθολική χρεοκοπία. (Χρεοκοπία αξιών, αρχών, θεσμών, ηθικής, κοινωνικής συνοχής, παιδείας,
πατριωτισμού και τέλος οικονομική).
- Η έλλειψη σεβασμού προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχει οδηγήσει τον σαφώς προσδιοριζόμενο παραπάνω Υπουργό να στρέφεται με κακία και μίσος και προς τους απόστρατους αξιωματικούς, με απαξιωτική συμπεριφορά (που είναι δυνατόν να πει κάποιος ότι αυτή λίγο απέχει της υβριστικής), ενώ η μνημειώδης και ιστορική φράση του «θα κόψω τον ομφάλιο λώρο μεταξύ αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών» μόνο γέλωτα προκαλεί και δείχνει σε ποιο βαθμό ανοησίας
οδηγεί έναν άνθρωπο η ιδεοληψία και η πολιτική αλαζονεία. Παράλληλα όμως η επιμονή να μετατραπούν οι επίσημες Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών, από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ δείχνει βλακώδη άγνοια των προβλημάτων που θα προκύψουν από τη δημιουργία πάμπολλων οργανώσεων αποστράτων ως ΝΠΙΔ από τα πολιτικά κόμματα, με ότι αυτό συνεπάγεται :
- Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στον Ν.3883/2010 που εισηγήθηκε στην Βουλή το δίδυμο Βενιζέλου - Μπεγλίτη (Υπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Αμύνης) τον Σεπτέμβριο του 2010 και ο οποίος μετατρέπει τις Ένοπλες Δυνάμεις σε προβληματική ΔΕΚΟ. Ο νόμος έχει τίτλο «Υπηρεσιακή εξέλιξη στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, θέματα Διοικήσεως των Ε.Δ., Στρατολογίας και συναφείς Διατάξεις όπου :
* Από τον τίτλο του Νόμου (και στο κείμενο του νόμου), η λέξη «αξιωματικοί» έχει αντικατασταθεί με την λέξη «στελέχη» με σκοπό την ισοπέδωση των αξιωματικών και την αξιωματικοποίηση όλων των υπαξιωματικών που δεν είναι απόφοιτοι των Σχολών Μονίμων Υπαξιωματικών, όπως ΕΜΘ και ΕΠΟΠ που θα μονιμοποιηθούν.
* Ο Νόμος δεν διασφαλίζει την αξία των βαθμών και επιτρέπει την συνέχιση του ευτελισμού τους καθόσον :
- Δεν τερματίζει την άκριτη απονομή βαθμών.
- Δεν τερματίζει την ανήθικη, επιλήψιμη και καταλυτική για την αξιοπιστία της ιεραρχίας επαναφορά αποστράτων στην ενέργεια κατά την ειρήνη και η μετά από προσφυγές διενέργεια ΕΔΕ για διαγραφή αρνητικών στοιχείων και ακολούθως θετική επανάκριση και αναδρομική προαγωγή.
- Το σύστημα των μεταθέσεων καθίσταται πολύπλοκο, χρονοβόρο, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό, ενώ τα αυτά χαρακτηριστικά αποκτά το σύστημα των εκτάκτων ή τακτικών κρίσεων.
- Ο πειθαρχικός έλεγχος του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων προσαρμόζεται στο άδικο και αναποτελεσματικό αντίστοιχο σύστημα της Δημοσίας Διοικήσεως.
- Ενώ καταργείται ο θεσμός των ΕΦΥΕΣ (Έφεδροι Υψηλής Ετοιμότητας) του 2005 και ο οποίος δεν απέδωσε, εισάγεται ο νέος θεσμός των Ειδικών Εφέδρων Οπλιτών τριετούς υποχρεώσεως, ο οποίος ένα και πλέον έτος από της εφαρμογής του δεν υλοποιείται. Η μη υλοποίηση του θεσμού αυτού
συνδυαζόμενη με το πάγωμα της προσλήψεως ΕΠΟΠ, λόγω των γνωστών δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, παράλληλα με τη θητεία των εννέα μηνών, έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα δυνάμεως σε σχέση με την καθορισθείσα οροφή, που επηρεάζει την επάνδρωση των Κλάδων, Σχηματισμών και Μονάδων, την επιχειρησιακή ετοιμότητα και μαχητικότητα αυτών, ενώ είναι βέβαιο ότι δεν παράγει εκπαιδευμένη εφεδρεία.
- Τα μη χρησιμοποιούμενα στρατόπεδα, παραδίδονται χωρίς ανταλλάγματα σε διαφόρους φορείς (ΑΕΙ, ΟΤΑ, Ιδρύματα) σε βάρος του ΤΕΘΑ και των ΜΤΣ/Ν/Α. (Ήδη τα Στρατόπεδα Κορίνθου, εκλογική περιφέρεια του κ. Μπεγλίτη, Χαλκίδας, Καβάλας και Θεσσαλονίκης διατίθενται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς ανταλλάγματα σε βάρος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής
Οικονομίας καθόσον ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν προς τούτο).
- Δίδεται χαριστική βολή στο σημαντικότερο εποικοδομητικό βήμα που έγινε την τελευταία 30ετία στις Ένοπλες Δυνάμεις, την Διακλαδικότητα, λόγω των τροποποιήσεων που επέρχονται με τον νόμο αυτό στον αντίστοιχο 2292/95 (περί της λειτουργίας του ΥΠΕΘΑ) ενώ η προβαλλόμενη κάθετη δομή διοικήσεως που δίδει στον Α/ΓΕΕΘΑ την πλήρη διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ψευδεπίγραφη καθόσον ο κάθε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου διατηρεί την πλήρη διοίκηση του υπ΄αυτόν Κλάδου, δημιουργημένης έτσι μιας διαρχίας σε κάθε Κλάδο (Α/ΑΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕ Κλάδου).
Ενώ η αμυντική επάρκεια κάθε χώρας είναι τμήμα του σκληρού πυρήνα της κρατικής εξουσίας μαζί με την εξωτερική πολιτική, ώστε να υποστηρίζεται η Εθνική Στρατηγική της, και έτσι το αντιμετώπιζε τουλάχιστον λεκτικά ο «πληθωρικός» κ. Βενιζέλος, φαίνεται ότι οι απαιτήσεις για δημοσιονομικό περιορισμό του κράτους που έχει επιβάλλει η Τρόϊκα, κατά ένα μεγάλο τμήμα θα εξασφαλισθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ήδη τα τελευταία δύο έτη έχει περιορισθεί ο λειτουργικός προϋπολογισμός των Ενόπλων Δυνάμεων κατά 50% και το αναπτυξιακό πρόγραμμα αυτών έχει μηδενισθεί. Πλέον επιχειρείται η περαιτέρω εξοικονόμηση πόρων σε βάρος των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της καταργήσεως Σχηματισμών Μονάδων και μειώσεως της οροφής των κύριων οπλικών συστημάτων. Είναι γεγονός ότι μέσω του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού προβλέπεται η αναθεώρηση της δομής δυνάμεων και του
μεσοπρόθεσμου προγράμματος αυτών ανά τριετία (σύμφωνα με τον Ν.3889/2010 του κ. Βενιζέλου, ο οποίος το μεσοπρόθεσμο των πέντε ετών το έκανε τρία χρόνια).
Η έναρξη της σχεδιάσεως αυτής από τα αρμόδια θεσμικά όργανα των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων ξεκινά με έκδοση κατευθυντηρίων οδηγιών που εκδίδονται από τον Υπουργό Εθνικής αμύνης, προς τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Κλάδων. Οι οδηγίες αυτές στηρίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας, στην Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, στην Στρατιωτική Αξιολόγηση Καταστάσεως, στους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους.
Στις αρχές του παρελθόντος Οκτωβρίου ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Μπεγλίτης (ευτυχώς αποτελεί παρελθόν από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης), αντί να εκδώσει κατευθυντήριες οδηγίες για σύνταξη νέας δομής δυνάμεων, εξέδωσε διαταγή με την οποία επέβαλλε εκ των άνω την δομή αυτή (με κατάργηση Σχηματισμών Μονάδων, μείωση οπλικών συστημάτων). Η ενέργεια αυτή ήταν αντιθεσμική, δεν εστηρίζετο στην ΠΕΑ του 2005, καθόσον μετά από επτά έτη δεν έχει εγκριθεί νέα και
εβασίζετο σε προτάσεις παρα-Επιτελείου και οικονομικών «παραγόντων» που επιχειρούν μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων την μείωση των κρατικών δαπανών, αδιαφορώντας για τη διάλυση αυτών (διότι αυτό επήρχετο).
Η μη αποδοχή των θέσεων αυτών, από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων των Κλάδων και η σύγκληση των Ανωτάτων Συμβουλίων αυτών για την υποβολή από τα αρμόδια όργανα σχετικών προτάσεων, είναι αυτό που εξόργισε τον Υπουργό και τον οδήγησε με ακατονόμαστο τρόπο να αποστρατεύσει όλη την Στρατιωτική Ηγεσία (όχι για τον προβαλλόμενο από τους άθλιους κυβερνητικούς λόγο περί επικειμένου πραξικοπήματος, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω), και να
επιλέξει νέα, όχι θέλουμε να πιστεύουμε διότι είναι βολική με τις απόψεις και ιδεολογήματα του απελθόντος Υπουργού (καίτοι οι πληροφορίες αλλά και προσωπικές γνώσεις για ορισμένους είναι αρνητικές, τις οποίες εν καιρώ και με βάση τη στάση και συμπεριφορά τους θα εκθέσουμε και τούτο διότι είναι ασυγχώρητο Διοικητής Μείζονος Σχηματισμού που εκλήθη από την φυσική του ηγεσία να
υποβάλλει προτάσεις σχετικά με την καθορισθείσα αντιθεσμικά δομή του Κλάδου του από τον κ. Μπεγλίτη, να απαντήσει «ουδέν σχόλιο» διότι ήταν συντονισμένος με τον προαναφερόμενο πρώην Υπουργό ο οποίος αξιοκρατικά τον επιβράβευσε).
Τα όσα έχουμε αναφέρει παραπάνω είναι τα ελάχιστα από αυτά που συμβαίνουν, ενώ η πραγματική κατάσταση δεν είναι δυνατόν να εκτεθεί πλήρως για ευνοήτους λόγους. Πρέπει όμως άμεσα και χωρίς χρονοτριβή να αρχίσει η αποκατάσταση των προβλημάτων που υφίστανται. Η αποκατάσταση αυτή δεν είναι δύσκολο να πραγματωθεί, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση από υπεύθυνους πολιτικούς οι οποίοι θα χαράξουν νέα πορεία. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο καθόσον τα δέκα (10) τελευταία χρόνια κάθε νέος χρόνος είναι χειρότερος από τον προηγούμενο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, όχι μόνο εξ
αιτίας της γενικότερης οικονομικής καταστάσεως της χώρας αλλά και διότι η ψηφοθηρία, ο πολιτικός φατριασμός, ο εξευτελισμός θεσμών και της αξίας των βαθμών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναξιοκρατία, η δημιουργία σκόπιμα εικόνας αναξιοπιστίας σε βάρος των αξιωματικών, τα παιχνίδια περί την θητεία τα οποία επηρεάζουν καίρια την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων
Δυνάμεων και το επίπεδο της εφεδρείας που απαιτείται, έχουν κλονίσει βαριά το ηθικό του προσωπικού και την επιχειρησιακή ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Χωρίς υπερβολή πρέπει να ξεκινήσει μία γενικότερη προσπάθεια επανίδρυσης των Ενόπλων Δυνάμεων με σταθερά βήματα. Προσωπικά πιστεύω ότι άμεσα κατ΄ελάχιστον απαιτείται σ΄αυτήν συγκυρία να γίνει :
- Η διάθεση των απαραιτήτων πιστώσεων για τη συντήρηση-υποστήριξη και εκπαίδευση, καθώς και η αξιοποίηση του όλου του υπάρχοντος επιχειρησιακού υλικού.
- Η σύνταξη νέας Πολιτικής Εθνικής αμύνης (ΠΕΑ) στηριγμένης στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, κινδύνους ή απειλές κατά της χώρας στο εγγύς και ευρύτερο περιβάλλον της, με μεσοπρόθεσμη προοπτική, χωρίς πολιτικές ιδεοληψίες, βερμπαλισμούς ή υποτιμήσεις, ώστε να προκύπτουν εξ αυτής αβίαστα :
* Οι Εθνικοί Στρατηγικοί Στόχοι και οι Εθνικοί Αντικειμενικοί Σκοποί, ώστε να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα.
* Η αποστολή και τα έργα των Ενόπλων Δυνάμεων καθώς και οι κατευθύνσεις για την οργάνωση, δομή και ανάπτυξη αυτών. (Προϋπόθεση για την ΠΕΑ είναι η σύνταξη της Στρατιωτικής Αξιολογήσεως Καταστάσεων (ΣΑΚ) που να στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες των πιθανών αντιπάλων, χωρίς θεωρητικές πολιτικές προσεγγίσεις με εκπτώσεις στην αξιολόγηση των πιθανών κινδύνων όπως π.χ. η θεωρία του κ. Βενιζέλου ότι το θερμό
επεισόδιο είναι σημειακό και ότι στις προκλήσεις απαντούμε με ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.
- Νέα Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική (ΕΘΣΣ) στηριγμένη :
* Στην ΠΕΑ και την ΕΘΣΣ
* Στην ΣΑΚ
* Στους διαθέσιμους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους. (Η Δομή Δυνάμεων κάθε κλάδου συντάσσεται από τα αρμόδια όργανά του. Οι προτάσεις των Κλάδων εγκρίνονται από το ΣΑΓΕ και μετά την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Εθνικής Αμύνης η Δομή Δυνάμεων εισάγεται στο ΚΥΣΕΑ για τελική έγκριση).
- Αναθεώρηση του Νόμου περί «Ιεραρχίας και εξελίξεως των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων» ώστε να παύσει η επικίνδυνη «ΔΕΚΟ-ΠΟΙΗΣΗ» των Ενόπλων Δυνάμεων που επέφερε ο Νόμος 3883/2010 των κ.κ. Βενιζέλου και Μπεγλίτη σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μας παραπάνω. Στόχος η
δημιουργία αξιοπιστίας και η εφαρμογή αξιοκρατίας.
- Αναθεώρηση του Ν.2292/95, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το νομικό τερατούργημα των κ.κ. Βενιζέλου και Μπεγλίτη (Ν.3883/2010) ώστε :
* Να αποκατασταθεί και ενισχυθεί η διακλαδικότητα.
* Να διαμορφωθεί απλή και ξεκάθαρη κάθετη δομή διοικήσεως, στηριγμένη σε καθαρή λογική και απλή ορολογία στρατηγικής και όχι σε νομικούς σολοικισμούς «συνταγματολόγου».
* Νέα Δομή Δυνάμεων για κάθε Κλάδο, στηριγμένη στους παράγοντες που προαναφέραμε (ΠΕΑ, ΕΘΣΣ, ΣΑΚ διαθέσιμους πόρους), ώστε εξ αυτής να προκύπτουν Ένοπλες Δυνάμεις, με απλή και ευέλικτη οργάνωση, επιχειρησιακή ικανότητα και αποτελεσματικότητα, ικανές να ανταποκρίνονται στο
σύγχρονο επιχειρησιακό πεδίο και να καλύπτουν την διδόμενη από την ΠΕΑ αποστολή.
- Αύξηση της θητείας ώστε αυτή να διαμορφωθεί σε 15 μήνες στο Στρατό και 18 μήνες σε Ναυτικό και Αεροπορία.
- Η προστασία και η ενδυνάμωση του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
- Η δημιουργία σε όλους (πολιτικούς-στρατιωτικούς και πολίτες) πεποιθήσεως και γνώσεως ότι :
* Η Εθνική Στρατηγική στηρίζεται σε δύο πυλώνες : την
εξωτερική πολιτική και την αμυντική πολιτική.
* Η ισχύς ενός έθνους είναι η οικονομική και η στρατιωτική ισχύς της.
* Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν αποτελούν λάφυρο της εκάστοτε πολιτικής ελίτ, αλλά εκ του συντάγματος υπάρχουν και λειτουργούν υπέρ του λαού και του έθνους.
* Η πίστη στην αποστολή και η διατήρηση από όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων των στρατιωτικών αρετών, είναι απολύτως απαραίτητη.
Υ.Γ.
- Προκαλεί εντύπωση το μέγεθος της ανοησίας και το απύθμενο βάθος της αμετροέπειας που διαθέτουν ορισμένοι πολιτικοί, οι οποίοι ενώ εζημίωσαν τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων περιφέρονται στα διάφορα ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά μέσα παρουσιαζόμενοι είτε ως σωτήρες των Ενόπλων Δυνάμεων είτε ως θύματα του «κατεστημένου» τους. Βέβαια αυτό το πράττουν εκ του ασφαλούς διότι υποστηρίζονται από διαπλεκόμενους κύκλους, αλλά και διότι στην χρεωκοπημένη και
πνευματικά πατρίδα μας απουσιάζουν μορφές όπως ο Αριστοφάνης, ο Ψαθάς, ο Τσιφόρος και άλλοι για να τους περιποιηθούν.
- Πιστεύω ότι το παντελώς απαράδεκτο από πάσης πλευράς και μεμονωμένο επεισόδιο που συνέβη στην ΣΣΕ την 17-11-2011 και το οποίο δείχνει προβλήματα πειθαρχίας και μάλιστα σοβαρότατα, να μην αποτελέσει άλλοθι των κυβερνητικών αξωματούχων που για να δικαιολογήσουν την απίθανη πρόταση για δημοψήφισμα την περίοδο 31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 2011 προέβαλαν τον κίνδυνο πραξικοπήματος. Εύχομαι αυτοί που τους υποστηρίζουν ποικιλοτρόπως να μην τους παρασύρουν σε επανάληψη τέτοιου ολισθήματος.
Δυστυχώς, όμως, είναι γεγονός πλέον ότι οι κατά καιρούς πολιτικές εξουσίες, αδιαφορώντας για την υψηλή αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, χρησιμοποίησαν τον χώρο για πλουτισμό, ιδιοτελή ψηφοθηρία και εξυπηρέτηση των πολιτικών τους υποχρεώσεων, διαβρώνοντας έτσι το φρόνημα και ηθικό του προσωπικού των, πολιτικοποιώντας αρκετά από τα στελέχη τους με συνέπεια τον διαμβολισμό της μονολιθικότητας σε αρχές, αξίες και ήθος, την επικράτηση της αναξιοκρατίας και του φατριασμού.
(Σημείωση : Η διαπλοκή στρατιωτικών-πολιτικών χαρακτηρίζει δύο κατηγορίες αξιωματικών. Η πρώτη είναι αυτή που αποτελείται από χαμηλής αποδόσεως σε γνώσεις προσπάθεια και χαρακτήρα αξιωματικούς, που δυστυχώς η ιδιοτέλεια και η φιλοδοξία τους οδηγεί στους πολιτικούς προθαλάμους, γενόμενοι έτσι η καμαρίλα με ότι αυτό συνεπάγεται. Η δεύτερη είναι αυτή που αποτελείται από ικανά στελέχη, των οποίων όμως η φιλοδοξία για ανέλιξη ή διατήρηση της θέσεως τους κάνει έρμαια της πολιτικής εξουσίας. Παρά το ότι όλοι αυτοί είναι ολιγάριθμοι η ζημία που επιφέρουν είναι μεγάλη).
Τα φαινόμενα αυτά, τα τελευταία 20 με 25 έτη, έχουν λάβει τη μορφή ενδημικού φαινομένου, επηρεάζοντας έντονα την εσωτερική συνοχή στον ευαίσθητο χώρο των Ε.Δ., στα οποία αν προστεθεί και ο μονομερής αφοπλισμός της Ελλάδος που υλοποιείται από το 2004 και ο οποίος τα τελευταία χρόνια καλύπτει και τις ελάχιστες αναγκαίες πιστώσεις για συντήρηση και υποστήριξη των δυνάμεων, παράλληλα με την λειψανδρία λόγω της παράλογης και εγκληματικής μειώσεως της θητείας που επέφεραν τα δύο πολιτικά κόμματα εξουσίας που κυβερνούν την χώρα από της μεταπολιτεύσεως μέχρι σήμερα, τότε αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής που βρισκόμαστε σήμερα. Κατά προσωπική εκτίμηση οι Ένοπλες Δυνάμεις σήμερα ευρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο από το 1950 και με ευθύνη κύρια της πολιτικής ηγεσίας και σε ένα βαθμό της στρατιωτικής η οποία δεν έδειξε στην πρώτη ότι τα όρια πολιτικού ελέγχου που πρέπει να ασκεί (η πολιτική ηγεσία) στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων καθορίζονται στο Σύνταγμα και τους Νόμους που διέπουν την διοίκηση και λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και τους οποίους η ίδια οφείλει να τα σέβεται και να μην ενεργεί καθ΄υπέρβαση αυτών. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή (η πολιτική ηγεσία) λόγω «κομπλεξικών» συνδρόμων ή ιδεοληψιών (φασιστικών ή αριστερών ή και των δύο μαζί), επιδεικνύει απέχθεια προς τον χώρο και ιδιαίτερα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, οι συνθήκες αυτές, έχουν επιφέρει την πλήρη ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή σε βάρος της Ελλάδος, σε μία περίοδο που τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας, επεκτεινόμενα και στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της, πρέπει να διασφαλισθούν προς όφελος του ελληνικού λαού και του έθνους και όταν περισσότερο από ποτέ, η εξωτερική πολιτική της χώρας
πρέπει να στηρίζεται στην αμυντική ισχύ και επάρκεια των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε η αποτροπή που πρέπει οι τελευταίες να αποπνέουν, να είναι εμφανής και ξεκάθαρη.
Οι πολιτικές αυτές σε βάρος του χώρου των Ενόπλων Δυνάμεων δυστυχώς έλαβαν ιδιαίτερη ένταση από το 2004 μέχρι σήμερα με κύριο χαρακτηριστικό την καθολική ασέβεια προς το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα τους αξιωματικούς με πράξεις και ενέργειες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Κυριότερα χαρακτηριστικά αναφέρονται τα εξής :
- Το θέρος του 2004 με πρόταση του τότε Υπουργού Εθνικής Αμύνης και του καταστροφικού για τις Ένοπλες Δυνάμεις περιβάλλοντός του (Γραμματείς και Φαρισαίους), αφαιρέθηκε δια νόμου η συμμετοχή του Α/ΓΕΕΘΑ στο ΚΥΣΕΑ με ψήφο, κατάσταση που την διατήρησε ο νόμος 3883/2010 που εισηγήθηκε ο Συνταγματολόγος πρώην Υπουργός Αμύνης.
- Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, και ιδιαίτερα τα στελέχη του, αποκαλούνται από τον διάδοχο του Συνταγματολόγου Υπουργού «Ένστολοι Δημοκρατικοί Πολίτες», με ένταση και επιμονή (ιδέ συζήτηση στις υποεπιτροπές και ολομέλεια της Βουλής για τον νόμο 3883/2010). Σε ότι αφορά το «Δημοκρατικοί Πολίτες», κατά τον γράφοντα, αυτό αποτελεί πλεονασμό που δείχνει τα πνευματικά
«κλισέ» ενός φανατικού οπαδού ομάδος ή κόμματος που ακυρώνει την πραγματική σημασία της λέξεως, ενώ η λέξη «Ένστολοι» είναι μειωτικός χαρακτηρισμός (μην ξεχνάμε ότι ένστολοι είναι και οι θυρωροί, οι γκρουμ ξενοδοχείων, οι σταθμάρχες του ΟΣΕ, οι τελωνειακοί, ακόμη και οι μασκαράδες των απόκρεω. Τους αποκαλεί κανείς αυτούς ενστόλους;).
- Με βάση τις ρήσεις «μεγάλου» πολιτικού ανδρός το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αντιπαραγωγικό.
- Κλητήρας Διευθυντής πολιτικού κόμματος, νοσφίζετο εξουσία και καθόριζε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (όχι μόνο την ανώτατη) με βάση τις προσωπικές του απόψεις και των «πληροφοριών» που συγκέντρωνε από διάφορες «πηγές», ενώ οι Υπουργοί για τη διαφύλαξη της θέσεώς τους υπετάσσοντο σ΄αυτήν την εξωφρενική κατάσταση.
- Υπουργός δεν ασχολήθηκε καθόλου με το έργο του, αναθέτοντας σ΄έναν δημοτικό υπάλληλο τη διεύθυνση του γραφείου του και τον συντονισμό με τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ανελάμβανε την ευθύνη υπογραφής των υπηρεσιακών φακέλων που του διεβιβάζοντο, επιτρέποντας στον προαναφερόμενο δημοτικό υπάλληλο να ενεργεί αντ΄αυτού και να γράφει με μολύβι στους φακέλους «ο κ. Υπουργός έλαβε γνώση». Πρόκειται για τον Υπουργό που παρά την λαμπρή αδράνειά του, επεφύλαξε κατά το τέλος της θητείας του, μια οδυνηρή για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την αμυντική τους επάρκεια, εγκληματική ενέργεια. Ήτοι την περαιτέρω μείωση της θητείας κατά 3 μήνες, με συνέπεια η λειψανδρία που επηρεάζει τα επίπεδα επανδρώσεως και την επιχειρησιακή ετοιμότητα Σχηματισμών και Μονάδων να αυξηθεί, ενώ λόγω του μικρού χρόνου θητείας να μην παράγεται εκπαιδευμένη εφεδρεία.
- Ο διάδοχος του Συνταγματολόγου Υπουργού Αμύνης για να υλοποιήσει τις καταβολές του (οικογενειακές ή προσωπικές ή πολιτικές), κατά παράβαση του νόμου που ο ίδιος με τον προκάτοχό του, εισηγήθηκε στην Βουλή και αποτελεί σήμερα νόμο του κράτους και με σκοπό να διασφαλίσει τον μέγιστο πολιτικό έλεγχο στις Ένοπλες Δυνάμεις, να ισοπεδώσει τις Διοικήσεις Σχηματισμών, Μονάδων, Υπομονάδων, με εντολή του επέτρεψε την απ΄ευθείας επικοινωνία του συνόλου του προσωπικού με τον ίδιο (μέσω e-mail ή τηλεφωνικά) παρακάμπτοντας τη φυσική του ιεραρχία
δημιουργώντας συνειδητά πρόβλημα πειθαρχίας και αξιοπιστίας μέσα στον ευαίσθητο εθνικά χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.
- Τα παραπάνω σε σχέση με την απαράδεκτη ενέργεια του κ. Μπεγλίτη, εν κρυπτώ και παραβύστω» να αντικαταστήσει το σύνολο της Στρατιωτικής Ηγεσίας την 1η Νοεμβρίου 2011, ενώ η κυβέρνησή του όδευε για ψήφο εμπιστοσύνης (και παρά τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών της κοινοβουλευτικής ομάδος του κυβερνώντος κόμματος που έθεταν εν αμφιβόλω την επιβίωσή της) είναι απλώς πταίσματα. Και τούτο διότι όπως απεδείχθη η ενέργεια αυτή αποσκοπούσε να υποστηρίζει τις
διαδώσεις Ελλήνων «αξιωματούχων» περί επικειμένου πραξικοπήματος από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εξ αιτίας του οποίου η κυβέρνηση πρότεινε το περίφημο δημοψήφισμα.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις κατασυκοφάντησαν τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων για να καλύψουν τις αμαρτωλές συμβάσεις που οι πολιτικοί αρμόδιοι υπέγραψαν πλουτίζοντας, δείχνοντας τον αμυντικό χώρο ως υπεύθυνο για το υπέρογκο χρέος. Σύμφωνα όμως με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το 2010, προκύπτει ότι το ΑΕΠ της χώρας το έτος αυτό ήταν 230 δισ. εκατ. ευρώ, το δημόσιο χρέος 328 δις ευρώ, ενώ οι συνολικές αμυντικές δαπάνες από το 1996 έως
2010 δεν υπερέβαιναν κατά μέσο όρο ετησίως το 2,4% του ΑΕΠ, με τις συνολικές εξοπλιστικές δαπάνες-αγορές να ανέρχονται στα 23 δισ. εκατ. ευρώ, ήτοι το 7,2% του δημόσιου χρέους το 2010. Εάν με βιαιότητα κατηγορούνται οι αμυντικοί εξοπλισμοί για το 7,2% του δημόσιου χρέους, τι πρέπει να πουν οι πολιτικοί και οι άθλιοι κονδυλοφόροι τους για το 92,8% αυτού;
Τέτοιο σεβασμό έχουν προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη τους, αυτοί που καθημερινά παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας, έχοντας οδηγήσει την χώρα σε μία καθολική χρεοκοπία. (Χρεοκοπία αξιών, αρχών, θεσμών, ηθικής, κοινωνικής συνοχής, παιδείας,
πατριωτισμού και τέλος οικονομική).
- Η έλλειψη σεβασμού προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχει οδηγήσει τον σαφώς προσδιοριζόμενο παραπάνω Υπουργό να στρέφεται με κακία και μίσος και προς τους απόστρατους αξιωματικούς, με απαξιωτική συμπεριφορά (που είναι δυνατόν να πει κάποιος ότι αυτή λίγο απέχει της υβριστικής), ενώ η μνημειώδης και ιστορική φράση του «θα κόψω τον ομφάλιο λώρο μεταξύ αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών» μόνο γέλωτα προκαλεί και δείχνει σε ποιο βαθμό ανοησίας
οδηγεί έναν άνθρωπο η ιδεοληψία και η πολιτική αλαζονεία. Παράλληλα όμως η επιμονή να μετατραπούν οι επίσημες Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών, από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ δείχνει βλακώδη άγνοια των προβλημάτων που θα προκύψουν από τη δημιουργία πάμπολλων οργανώσεων αποστράτων ως ΝΠΙΔ από τα πολιτικά κόμματα, με ότι αυτό συνεπάγεται :
- Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στον Ν.3883/2010 που εισηγήθηκε στην Βουλή το δίδυμο Βενιζέλου - Μπεγλίτη (Υπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Αμύνης) τον Σεπτέμβριο του 2010 και ο οποίος μετατρέπει τις Ένοπλες Δυνάμεις σε προβληματική ΔΕΚΟ. Ο νόμος έχει τίτλο «Υπηρεσιακή εξέλιξη στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, θέματα Διοικήσεως των Ε.Δ., Στρατολογίας και συναφείς Διατάξεις όπου :
* Από τον τίτλο του Νόμου (και στο κείμενο του νόμου), η λέξη «αξιωματικοί» έχει αντικατασταθεί με την λέξη «στελέχη» με σκοπό την ισοπέδωση των αξιωματικών και την αξιωματικοποίηση όλων των υπαξιωματικών που δεν είναι απόφοιτοι των Σχολών Μονίμων Υπαξιωματικών, όπως ΕΜΘ και ΕΠΟΠ που θα μονιμοποιηθούν.
* Ο Νόμος δεν διασφαλίζει την αξία των βαθμών και επιτρέπει την συνέχιση του ευτελισμού τους καθόσον :
- Δεν τερματίζει την άκριτη απονομή βαθμών.
- Δεν τερματίζει την ανήθικη, επιλήψιμη και καταλυτική για την αξιοπιστία της ιεραρχίας επαναφορά αποστράτων στην ενέργεια κατά την ειρήνη και η μετά από προσφυγές διενέργεια ΕΔΕ για διαγραφή αρνητικών στοιχείων και ακολούθως θετική επανάκριση και αναδρομική προαγωγή.
- Το σύστημα των μεταθέσεων καθίσταται πολύπλοκο, χρονοβόρο, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό, ενώ τα αυτά χαρακτηριστικά αποκτά το σύστημα των εκτάκτων ή τακτικών κρίσεων.
- Ο πειθαρχικός έλεγχος του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων προσαρμόζεται στο άδικο και αναποτελεσματικό αντίστοιχο σύστημα της Δημοσίας Διοικήσεως.
- Ενώ καταργείται ο θεσμός των ΕΦΥΕΣ (Έφεδροι Υψηλής Ετοιμότητας) του 2005 και ο οποίος δεν απέδωσε, εισάγεται ο νέος θεσμός των Ειδικών Εφέδρων Οπλιτών τριετούς υποχρεώσεως, ο οποίος ένα και πλέον έτος από της εφαρμογής του δεν υλοποιείται. Η μη υλοποίηση του θεσμού αυτού
συνδυαζόμενη με το πάγωμα της προσλήψεως ΕΠΟΠ, λόγω των γνωστών δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, παράλληλα με τη θητεία των εννέα μηνών, έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα δυνάμεως σε σχέση με την καθορισθείσα οροφή, που επηρεάζει την επάνδρωση των Κλάδων, Σχηματισμών και Μονάδων, την επιχειρησιακή ετοιμότητα και μαχητικότητα αυτών, ενώ είναι βέβαιο ότι δεν παράγει εκπαιδευμένη εφεδρεία.
- Τα μη χρησιμοποιούμενα στρατόπεδα, παραδίδονται χωρίς ανταλλάγματα σε διαφόρους φορείς (ΑΕΙ, ΟΤΑ, Ιδρύματα) σε βάρος του ΤΕΘΑ και των ΜΤΣ/Ν/Α. (Ήδη τα Στρατόπεδα Κορίνθου, εκλογική περιφέρεια του κ. Μπεγλίτη, Χαλκίδας, Καβάλας και Θεσσαλονίκης διατίθενται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς ανταλλάγματα σε βάρος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής
Οικονομίας καθόσον ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν προς τούτο).
- Δίδεται χαριστική βολή στο σημαντικότερο εποικοδομητικό βήμα που έγινε την τελευταία 30ετία στις Ένοπλες Δυνάμεις, την Διακλαδικότητα, λόγω των τροποποιήσεων που επέρχονται με τον νόμο αυτό στον αντίστοιχο 2292/95 (περί της λειτουργίας του ΥΠΕΘΑ) ενώ η προβαλλόμενη κάθετη δομή διοικήσεως που δίδει στον Α/ΓΕΕΘΑ την πλήρη διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ψευδεπίγραφη καθόσον ο κάθε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου διατηρεί την πλήρη διοίκηση του υπ΄αυτόν Κλάδου, δημιουργημένης έτσι μιας διαρχίας σε κάθε Κλάδο (Α/ΑΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕ Κλάδου).
Ενώ η αμυντική επάρκεια κάθε χώρας είναι τμήμα του σκληρού πυρήνα της κρατικής εξουσίας μαζί με την εξωτερική πολιτική, ώστε να υποστηρίζεται η Εθνική Στρατηγική της, και έτσι το αντιμετώπιζε τουλάχιστον λεκτικά ο «πληθωρικός» κ. Βενιζέλος, φαίνεται ότι οι απαιτήσεις για δημοσιονομικό περιορισμό του κράτους που έχει επιβάλλει η Τρόϊκα, κατά ένα μεγάλο τμήμα θα εξασφαλισθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ήδη τα τελευταία δύο έτη έχει περιορισθεί ο λειτουργικός προϋπολογισμός των Ενόπλων Δυνάμεων κατά 50% και το αναπτυξιακό πρόγραμμα αυτών έχει μηδενισθεί. Πλέον επιχειρείται η περαιτέρω εξοικονόμηση πόρων σε βάρος των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της καταργήσεως Σχηματισμών Μονάδων και μειώσεως της οροφής των κύριων οπλικών συστημάτων. Είναι γεγονός ότι μέσω του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού προβλέπεται η αναθεώρηση της δομής δυνάμεων και του
μεσοπρόθεσμου προγράμματος αυτών ανά τριετία (σύμφωνα με τον Ν.3889/2010 του κ. Βενιζέλου, ο οποίος το μεσοπρόθεσμο των πέντε ετών το έκανε τρία χρόνια).
Η έναρξη της σχεδιάσεως αυτής από τα αρμόδια θεσμικά όργανα των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων ξεκινά με έκδοση κατευθυντηρίων οδηγιών που εκδίδονται από τον Υπουργό Εθνικής αμύνης, προς τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Κλάδων. Οι οδηγίες αυτές στηρίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας, στην Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, στην Στρατιωτική Αξιολόγηση Καταστάσεως, στους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους.
Στις αρχές του παρελθόντος Οκτωβρίου ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Μπεγλίτης (ευτυχώς αποτελεί παρελθόν από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης), αντί να εκδώσει κατευθυντήριες οδηγίες για σύνταξη νέας δομής δυνάμεων, εξέδωσε διαταγή με την οποία επέβαλλε εκ των άνω την δομή αυτή (με κατάργηση Σχηματισμών Μονάδων, μείωση οπλικών συστημάτων). Η ενέργεια αυτή ήταν αντιθεσμική, δεν εστηρίζετο στην ΠΕΑ του 2005, καθόσον μετά από επτά έτη δεν έχει εγκριθεί νέα και
εβασίζετο σε προτάσεις παρα-Επιτελείου και οικονομικών «παραγόντων» που επιχειρούν μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων την μείωση των κρατικών δαπανών, αδιαφορώντας για τη διάλυση αυτών (διότι αυτό επήρχετο).
Η μη αποδοχή των θέσεων αυτών, από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων των Κλάδων και η σύγκληση των Ανωτάτων Συμβουλίων αυτών για την υποβολή από τα αρμόδια όργανα σχετικών προτάσεων, είναι αυτό που εξόργισε τον Υπουργό και τον οδήγησε με ακατονόμαστο τρόπο να αποστρατεύσει όλη την Στρατιωτική Ηγεσία (όχι για τον προβαλλόμενο από τους άθλιους κυβερνητικούς λόγο περί επικειμένου πραξικοπήματος, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω), και να
επιλέξει νέα, όχι θέλουμε να πιστεύουμε διότι είναι βολική με τις απόψεις και ιδεολογήματα του απελθόντος Υπουργού (καίτοι οι πληροφορίες αλλά και προσωπικές γνώσεις για ορισμένους είναι αρνητικές, τις οποίες εν καιρώ και με βάση τη στάση και συμπεριφορά τους θα εκθέσουμε και τούτο διότι είναι ασυγχώρητο Διοικητής Μείζονος Σχηματισμού που εκλήθη από την φυσική του ηγεσία να
υποβάλλει προτάσεις σχετικά με την καθορισθείσα αντιθεσμικά δομή του Κλάδου του από τον κ. Μπεγλίτη, να απαντήσει «ουδέν σχόλιο» διότι ήταν συντονισμένος με τον προαναφερόμενο πρώην Υπουργό ο οποίος αξιοκρατικά τον επιβράβευσε).
Τα όσα έχουμε αναφέρει παραπάνω είναι τα ελάχιστα από αυτά που συμβαίνουν, ενώ η πραγματική κατάσταση δεν είναι δυνατόν να εκτεθεί πλήρως για ευνοήτους λόγους. Πρέπει όμως άμεσα και χωρίς χρονοτριβή να αρχίσει η αποκατάσταση των προβλημάτων που υφίστανται. Η αποκατάσταση αυτή δεν είναι δύσκολο να πραγματωθεί, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση από υπεύθυνους πολιτικούς οι οποίοι θα χαράξουν νέα πορεία. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο καθόσον τα δέκα (10) τελευταία χρόνια κάθε νέος χρόνος είναι χειρότερος από τον προηγούμενο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, όχι μόνο εξ
αιτίας της γενικότερης οικονομικής καταστάσεως της χώρας αλλά και διότι η ψηφοθηρία, ο πολιτικός φατριασμός, ο εξευτελισμός θεσμών και της αξίας των βαθμών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναξιοκρατία, η δημιουργία σκόπιμα εικόνας αναξιοπιστίας σε βάρος των αξιωματικών, τα παιχνίδια περί την θητεία τα οποία επηρεάζουν καίρια την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων
Δυνάμεων και το επίπεδο της εφεδρείας που απαιτείται, έχουν κλονίσει βαριά το ηθικό του προσωπικού και την επιχειρησιακή ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Χωρίς υπερβολή πρέπει να ξεκινήσει μία γενικότερη προσπάθεια επανίδρυσης των Ενόπλων Δυνάμεων με σταθερά βήματα. Προσωπικά πιστεύω ότι άμεσα κατ΄ελάχιστον απαιτείται σ΄αυτήν συγκυρία να γίνει :
- Η διάθεση των απαραιτήτων πιστώσεων για τη συντήρηση-υποστήριξη και εκπαίδευση, καθώς και η αξιοποίηση του όλου του υπάρχοντος επιχειρησιακού υλικού.
- Η σύνταξη νέας Πολιτικής Εθνικής αμύνης (ΠΕΑ) στηριγμένης στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, κινδύνους ή απειλές κατά της χώρας στο εγγύς και ευρύτερο περιβάλλον της, με μεσοπρόθεσμη προοπτική, χωρίς πολιτικές ιδεοληψίες, βερμπαλισμούς ή υποτιμήσεις, ώστε να προκύπτουν εξ αυτής αβίαστα :
* Οι Εθνικοί Στρατηγικοί Στόχοι και οι Εθνικοί Αντικειμενικοί Σκοποί, ώστε να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα.
* Η αποστολή και τα έργα των Ενόπλων Δυνάμεων καθώς και οι κατευθύνσεις για την οργάνωση, δομή και ανάπτυξη αυτών. (Προϋπόθεση για την ΠΕΑ είναι η σύνταξη της Στρατιωτικής Αξιολογήσεως Καταστάσεων (ΣΑΚ) που να στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες των πιθανών αντιπάλων, χωρίς θεωρητικές πολιτικές προσεγγίσεις με εκπτώσεις στην αξιολόγηση των πιθανών κινδύνων όπως π.χ. η θεωρία του κ. Βενιζέλου ότι το θερμό
επεισόδιο είναι σημειακό και ότι στις προκλήσεις απαντούμε με ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.
- Νέα Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική (ΕΘΣΣ) στηριγμένη :
* Στην ΠΕΑ και την ΕΘΣΣ
* Στην ΣΑΚ
* Στους διαθέσιμους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους. (Η Δομή Δυνάμεων κάθε κλάδου συντάσσεται από τα αρμόδια όργανά του. Οι προτάσεις των Κλάδων εγκρίνονται από το ΣΑΓΕ και μετά την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Εθνικής Αμύνης η Δομή Δυνάμεων εισάγεται στο ΚΥΣΕΑ για τελική έγκριση).
- Αναθεώρηση του Νόμου περί «Ιεραρχίας και εξελίξεως των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων» ώστε να παύσει η επικίνδυνη «ΔΕΚΟ-ΠΟΙΗΣΗ» των Ενόπλων Δυνάμεων που επέφερε ο Νόμος 3883/2010 των κ.κ. Βενιζέλου και Μπεγλίτη σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μας παραπάνω. Στόχος η
δημιουργία αξιοπιστίας και η εφαρμογή αξιοκρατίας.
- Αναθεώρηση του Ν.2292/95, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το νομικό τερατούργημα των κ.κ. Βενιζέλου και Μπεγλίτη (Ν.3883/2010) ώστε :
* Να αποκατασταθεί και ενισχυθεί η διακλαδικότητα.
* Να διαμορφωθεί απλή και ξεκάθαρη κάθετη δομή διοικήσεως, στηριγμένη σε καθαρή λογική και απλή ορολογία στρατηγικής και όχι σε νομικούς σολοικισμούς «συνταγματολόγου».
* Νέα Δομή Δυνάμεων για κάθε Κλάδο, στηριγμένη στους παράγοντες που προαναφέραμε (ΠΕΑ, ΕΘΣΣ, ΣΑΚ διαθέσιμους πόρους), ώστε εξ αυτής να προκύπτουν Ένοπλες Δυνάμεις, με απλή και ευέλικτη οργάνωση, επιχειρησιακή ικανότητα και αποτελεσματικότητα, ικανές να ανταποκρίνονται στο
σύγχρονο επιχειρησιακό πεδίο και να καλύπτουν την διδόμενη από την ΠΕΑ αποστολή.
- Αύξηση της θητείας ώστε αυτή να διαμορφωθεί σε 15 μήνες στο Στρατό και 18 μήνες σε Ναυτικό και Αεροπορία.
- Η προστασία και η ενδυνάμωση του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
- Η δημιουργία σε όλους (πολιτικούς-στρατιωτικούς και πολίτες) πεποιθήσεως και γνώσεως ότι :
* Η Εθνική Στρατηγική στηρίζεται σε δύο πυλώνες : την
εξωτερική πολιτική και την αμυντική πολιτική.
* Η ισχύς ενός έθνους είναι η οικονομική και η στρατιωτική ισχύς της.
* Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν αποτελούν λάφυρο της εκάστοτε πολιτικής ελίτ, αλλά εκ του συντάγματος υπάρχουν και λειτουργούν υπέρ του λαού και του έθνους.
* Η πίστη στην αποστολή και η διατήρηση από όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων των στρατιωτικών αρετών, είναι απολύτως απαραίτητη.
Υ.Γ.
- Προκαλεί εντύπωση το μέγεθος της ανοησίας και το απύθμενο βάθος της αμετροέπειας που διαθέτουν ορισμένοι πολιτικοί, οι οποίοι ενώ εζημίωσαν τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων περιφέρονται στα διάφορα ραδιοφωνικά ή τηλεοπτικά μέσα παρουσιαζόμενοι είτε ως σωτήρες των Ενόπλων Δυνάμεων είτε ως θύματα του «κατεστημένου» τους. Βέβαια αυτό το πράττουν εκ του ασφαλούς διότι υποστηρίζονται από διαπλεκόμενους κύκλους, αλλά και διότι στην χρεωκοπημένη και
πνευματικά πατρίδα μας απουσιάζουν μορφές όπως ο Αριστοφάνης, ο Ψαθάς, ο Τσιφόρος και άλλοι για να τους περιποιηθούν.
- Πιστεύω ότι το παντελώς απαράδεκτο από πάσης πλευράς και μεμονωμένο επεισόδιο που συνέβη στην ΣΣΕ την 17-11-2011 και το οποίο δείχνει προβλήματα πειθαρχίας και μάλιστα σοβαρότατα, να μην αποτελέσει άλλοθι των κυβερνητικών αξωματούχων που για να δικαιολογήσουν την απίθανη πρόταση για δημοψήφισμα την περίοδο 31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 2011 προέβαλαν τον κίνδυνο πραξικοπήματος. Εύχομαι αυτοί που τους υποστηρίζουν ποικιλοτρόπως να μην τους παρασύρουν σε επανάληψη τέτοιου ολισθήματος.
