Away From the Frontlines, Russia Cements Its Conquest
Η Ρωσία προσάρτησε τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες —Ντονέτσκ και Λουχάνσκ στα ανατολικά της χώρας και Ζαπορίζια και Χερσώνα στο νότο—τον Σεπτέμβριο του 2022, αν και ο στρατός της δεν ελέγχει πλήρως καμία από αυτές τις επαρχίες. Έκτοτε, οι Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν αλλάξει τη διακυβέρνηση των περιοχών υπό τον έλεγχό τους, πραγματοποιώντας ψευδείς εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβριο και διορίζοντας αξιωματούχους φιλορώσους σε κάθε επίπεδο. Ένας στρατός τεχνοκρατών επιβλέπει την πλήρη απορρόφηση αυτών των εδαφών, ευθυγραμμίζοντας τους νόμους, τους κανονισμούς και τα φορολογικά και τραπεζικά τους συστήματα με τη Ρωσία και απαλλαγή από κάθε ίχνος θεσμικών δεσμών με την Ουκρανία. Μια ονομαστική μεταβατική περίοδος διαρκεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2026, οπότε το Κρεμλίνο αναμένει ότι τα ρωσικά νομικά, δικαστικά και πολιτικά συστήματα θα είναι πλήρως σε ισχύ σε αυτό που αποκαλεί «Νέες Περιφέρειες».
Αυτή η διοικητική ενασχόληση είναι λιγότερο γνωστή από τη βία και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τη συνοδεύουν. Όμως ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία εκτείνεται πολύ πέρα από τις ανελέητες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τις λεγεώνες στρατιωτών της και την πολεμική ρητορική της. Στην κατεχόμενη Ουκρανία, οι γραφειοκράτες ήταν αποτελεσματικοί στην επιβολή της συμμόρφωσης των ντόπιων. Παρόλο που κάποιοι αντιστέκονται, οι αρχές επιβάλλουν τη ρωσική εκπαίδευση, την πολιτιστική κατήχηση και τα οικονομικά και νομικά συστήματα για να συνδέσουν αυτά τα εδάφη όλο και πιο σφιχτά με τη Ρωσία. Όσο περισσότερο χρόνο η Ρωσία κατέχει αυτά τα εδάφη, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την Ουκρανία να τα πάρει πίσω.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο, εδώ : FOREIGN AFFAIRS