Ήλθε η ώρα να δούμε την δυσάρεστη πραγματικότητα κατάματα! Όσα έγιναν στο Αιγαίο αλλά κυρίως όσα ειπώθηκαν στην Άγκυρα στην αρχή της εβδομάδας και λίγο νωρίτερα, συνιστούν τα νέα χαρακτηριστικά της τουρκικής επιθετικότητας. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή της Τουρκίας του Ερντογάν ώστε…. να αποκαταστήσει ότι θεωρεί «γεωγραφικές και ιστορικές αδικίες» και όσοι αφελείς πιστεύουν ακόμα ότι αυτή η συμπεριφορά οφείλεται σε νευρικότητα λόγω ανασφάλειας και ότι όλα γίνονται για «εσωτερική κατανάλωση» ζουν σε ψευδή μακαριότητα!
Όλα δείχνουν ότι είμαστε στην αρχή μία σταδιακά αυξανόμενης, παρατεταμένης και νέας μορφής έντασης κάτι που πολλές φορές την τελευταία διετία είχαμε επισημάνει με την σχετική αρθρογραφία μας στο liberal.gr. Η Τουρκία επιχειρεί με πρακτικές αλλά και σχετικές δηλώσεις (Δημόσια Διπλωματία), να δείξει σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα ποιος «κάνει κουμάντο» στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο. Με κάθε σοβαρή πρόκληση σαν αυτή του αποκλεισμού των Ιμίων και του εμβολισμού του Σκάφους του ΛΣ-ΕΑ, «ζυγιάζει» και την αποφασιστικότητα μας αλλά και τις διεθνείς αντιδράσεις και δημιουργεί ατμόσφαιρα αναμέτρησης! Οι εκτιμήσεις για το που μπορεί να καταλήξει αυτή η αυξανόμενη ένταση είναι απαισιόδοξες και όχι μόνον δεν επιτρέπουν εφησυχασμό αλλά επιβάλλουν εθνική συνέγερση. Αν δεν «ξυπνήσουμε» απειλούμαστε με νέες εθνικές ήττες.
Είναι έκδηλη λοιπόν η ανησυχία μας για το γίνεται από εδώ και πέρα. Μέχρι που μπορεί να φθάσει η Τουρκία στην προώθηση του αναθεωρητισμού σε βάρος της Χώρας μας; Μέχρι που μπορεί και οπωσδήποτε πρέπει να φθάσει η Ελλάδα στην εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της; Πως θα διασφαλίσει τα δικαιώματα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο; Πως μπορεί να βελτιστοποιήσει τις σχέσεις με Συμμάχους και Εταίρους; Ποιες δυνατότητες και λοιπά μέσα έχει και πως πρέπει αυτά να χρησιμοποιηθούν; Μπορεί να έχουμε θερμό επεισόδιο ή ακόμα και μία γενικότερη σύρραξη;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα έπρεπε να απαντώνται στην Εθνική Στρατηγική και στην Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, θεσμικά κείμενα που δυστυχώς δεν …υφίστανται! Πότε συνήλθε το ΚΥΣΕΑ αρμόδιο κατά Νόμο να κάνει εκτιμήσεις και να λαμβάνει αποφάσεις που αφορούν στην διαχείριση κρίσεων; Έχουμε διδαχθεί κάτι από τον τραγελαφικό χειρισμό της Κρίσης των Ιμίων το 1996 από την τότε Κυβέρνηση; Τελικά η μόνη Στρατηγική που έχουμε είναι να μην έχουμε … Στρατηγική! Και εδώ για να είμαστε δίκαιοι οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι κυβερνητικές ευθύνες πάνε αρκετά πίσω στον χρόνο. Η σημερινή Κυβέρνηση όμως εδώ και τρία χρόνια, ενδιαφερόμενη περισσότερο για την καθεστωτική της εδραίωση, επένδυσε ολοκληρωτικά στον κατευνασμό του επιθετικού μας γείτονα. Με ελαφρότητα, προχειρότητα και εμφανή την ανεπάρκεια της στον χειρισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποθράσυνε εντελώς την τουρκική προκλητικότητα που έφθασε πλέον στο κόκκινο. Άραγε ο κ. Κοτζιάς επιμένει να ισχυρίζεται ότι η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα ήταν επιτυχής;
«Η φαντασίωση μας καθησυχάζει από την ευθύνη της πραγματικότητας» έχει πει ο Στέλιος Ράμφος. Διαλύονται όμως πλέον και οι τελευταίες «εθνικές φαντασιώσεις» οι οποίες καλλιεργούνταν από συγκεκριμένους κύκλους για τα θέματα που αφορούσαν την άμυνα και την ασφάλεια μας προκειμένου να απαλλαγούμε από την πρώτιστη ευθύνη που είχαμε εμείς οι ίδιοι να φροντίσουμε για αυτά! Κάποιοι αφελώς πίστευαν ότι αρκούσε να είμαστε μέλος της ΕΕ, για να εξασφαλιστούμε απέναντι στην υπαρκτή και εκπεφρασμένη τουρκική απειλή. Είχαμε το παραμύθι για τους «καλούς πολιτικούς» που ήθελαν…ειρήνη και τους ανεξέλεγκτους «κακούς Στρατηγούς» που δημιουργούσαν τα προβλήματα. Οι ίδιοι αλλά και κάποιοι άλλοι φαντασιώνονταν ότι με την «εξημέρωση του θηρίου» με έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα ησυχάζαμε. Κάτι που ακόμα και προχθές Παρασκευή και μετά απ’ όλα αυτά εκστόμισε στην Σόφια ο υπερφίαλος Έλληνας ΥΠΕΞ. Ούτε το ανακοινωθέν της Μαδρίτης το 1997 με το οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε θεμιτά ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο (χωρίς να πάρουν πίσω το casus belli), ούτε η διπλωματία των σεισμών και τα ζεμπέκικα, ούτε οι κουμπαριές αλλά ούτε και οι εκδρομές Κοτζιά-Τσαβούσογλου στην Κρήτη μείωσαν τις εντάσεις και επέλυσαν το πρόβλημα ασφαλείας μας.
Η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία ούτε… αξιόπιστης και το χειρότερο ούτε…αποτροπής είναι αυτά που άνοιξαν την «όρεξη» στην τουρκική επιθετικότητα την τελευταία διετία. Δεν αρκεί η διαρκής και σχεδόν παρακλητική επίκληση των υφισταμένων συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου για να μπει φραγμός στις τουρκικές μεθοδεύσεις που δημιουργούν σκηνικό κρίσης. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση εμείς οι ίδιοι το επιβάλουμε. Πως; Με αποκατάσταση αξιόπιστης αποτροπής χωρίς υπερπαραγωγή φωτογραφιών και κινηματογραφικών στιγμιότυπων (είναι της μόδας). Δημιουργία διπλωματικού κεφαλαίου και διπλωματική εκστρατεία για καταγγελία του τουρκικού αναθεωρητισμού και της τουρκικής επιθετικότητας που μπορεί να απειλήσει την σταθερότητα όλης της περιοχής! Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που τηρούν στάση «Ποντίου Πιλάτου» αλλά και η πλαδαρή και άνευρη ΕΕ με τις φιλολογικές δηλώσεις πολιτικής στήριξης ας πεισθούν (και αυτό είναι ευθύνη κυβερνώντων και λαού) ότι η Ελλάδα έχει την βούληση να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα και την εθνική της κυριαρχία και σε αυτή την περίπτωση θα γίνει «στάχτη και μπούρμπερη» η ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Απαιτείται όμως και η δημιουργία ισχυρού και αρραγούς εσωτερικού μετώπου. Αλλά πως; Με τις διχαστικές πολιτικές της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Στο βασανιστικό ερώτημα αν όλα αυτά οδηγούν σε πόλεμο, απαντώ ότι η Άγκυρα δεν επιδιώκει μία γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Δεν την συμφέρει για πολλούς λόγους ενώ η ιστορία μας λέει ότι θα προχωρούσε σε πόλεμο μόνο αν ήταν εξασφαλισμένη 100% η επιτυχία. Με την διαρκή απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας θα συνεχίσει να πιέζει όλο και περισσότερο την Χώρα μας για να καλλιεργεί φοβικά σύνδρομα σε Ηγεσία και Λαό, μέχρι να…ενδώσουμε στις απαιτήσεις της! Ήδη για το Τουρκικό ΥΠΕΞ τα Ίμια από… «γκρίζα» έγιναν «κόκκινα» όταν το δικό μας κάνει «μαθήματα γεωγραφίας». Έτσι όμως είναι ενδεχόμενη πλέον μία κρίση ακόμα και υψηλής εντάσεως που θα μπορούσε να καταλήξει σε θερμό επεισόδιο με σκοπό την δημιουργία νέων τετελεσμένων που θα μπορούσε να επεκταθεί σε μία ανεξέλεγκτη γενικότερη σύγκρουση.
Ας κατανοήσει Κυβέρνηση, Πολιτικοί και Λαός ότι το «νόμισμα που περνάει» στις Διεθνείς Σχέσεις είναι η Ισχύς. Η σταθερότητα και η ειρήνη με την αναθεωρητική και επιθετική Τουρκία διασφαλίζεται με όλα τα μέσα που συνθέτουν τη συνολική εθνική ισχύ, με βασικότερο συντελεστή την στρατιωτική (σκληρή ισχύς). Έτσι επιτυγχάνεται η αποτροπή της οποιαδήποτε επιβουλής και του πολέμου. Η «αποφυγή του πολέμου» με υποχωρητικότητα και «κάθε θυσία» της σύγκρουσης προκαλεί τελικά την σύγκρουση και είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου».
Απαιτείται να χαραχθεί από μηδενική βάση μία νέα συγκροτημένη και μακροπρόθεσμη στρατηγική χωρίς φοβικά σύνδρομα αλλά και ανόητους λεονταρισμούς, με προσδιορισμένα αυτά που ονομάζομαι εθνικά συμφέροντα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση και η συνεχιζόμενη περιδίνηση στην οποία συνεχίζουμε να βρισκόμαστε μαζί με κάποιες παθογένειες μείωσαν την αποτρεπτική ικανότητα της Χώρας και για το ότι αυτό δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό ευθύνονται και οι Στρατιωτικές Ηγεσίες των τελευταίων χρόνων που συναινούσαν στα μεγάλα κενού περιεχομένου λόγια των διατελεσάντων Υπουργών Άμυνας, με κορυφαίο τον κ. Καμμένο.
Θα με ρωτήσετε βέβαια που θα βρούμε τα χρήματα με τέτοια οικονομικά χάλια, που θα βρούμε Στρατιώτες να συμπληρώσουν σε παραδεκτά επίπεδα τις μάχιμες Μονάδες; Η απάντηση είναι «ας γίνουμε Ισραήλ» και θα βρεθούνε τρόποι! Εθνική πανστρατιά στην Ελλάδα και στη Διασπορά με πρωταρχικό πλέον στόχο την εθνική μας επιβίωση. Εκτός και αν τελικά σκοπός είναι να παρασυρθούμε αγόγγυστα ως παθητικοί παρατηρητές από τις όποιες εξελίξεις, έτσι όπως θα παράσερνε και ο άνεμος την Ελληνική σημαία στα Ίμια…;
Όλα δείχνουν ότι είμαστε στην αρχή μία σταδιακά αυξανόμενης, παρατεταμένης και νέας μορφής έντασης κάτι που πολλές φορές την τελευταία διετία είχαμε επισημάνει με την σχετική αρθρογραφία μας στο liberal.gr. Η Τουρκία επιχειρεί με πρακτικές αλλά και σχετικές δηλώσεις (Δημόσια Διπλωματία), να δείξει σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα ποιος «κάνει κουμάντο» στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο. Με κάθε σοβαρή πρόκληση σαν αυτή του αποκλεισμού των Ιμίων και του εμβολισμού του Σκάφους του ΛΣ-ΕΑ, «ζυγιάζει» και την αποφασιστικότητα μας αλλά και τις διεθνείς αντιδράσεις και δημιουργεί ατμόσφαιρα αναμέτρησης! Οι εκτιμήσεις για το που μπορεί να καταλήξει αυτή η αυξανόμενη ένταση είναι απαισιόδοξες και όχι μόνον δεν επιτρέπουν εφησυχασμό αλλά επιβάλλουν εθνική συνέγερση. Αν δεν «ξυπνήσουμε» απειλούμαστε με νέες εθνικές ήττες.
Είναι έκδηλη λοιπόν η ανησυχία μας για το γίνεται από εδώ και πέρα. Μέχρι που μπορεί να φθάσει η Τουρκία στην προώθηση του αναθεωρητισμού σε βάρος της Χώρας μας; Μέχρι που μπορεί και οπωσδήποτε πρέπει να φθάσει η Ελλάδα στην εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της; Πως θα διασφαλίσει τα δικαιώματα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο; Πως μπορεί να βελτιστοποιήσει τις σχέσεις με Συμμάχους και Εταίρους; Ποιες δυνατότητες και λοιπά μέσα έχει και πως πρέπει αυτά να χρησιμοποιηθούν; Μπορεί να έχουμε θερμό επεισόδιο ή ακόμα και μία γενικότερη σύρραξη;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα έπρεπε να απαντώνται στην Εθνική Στρατηγική και στην Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, θεσμικά κείμενα που δυστυχώς δεν …υφίστανται! Πότε συνήλθε το ΚΥΣΕΑ αρμόδιο κατά Νόμο να κάνει εκτιμήσεις και να λαμβάνει αποφάσεις που αφορούν στην διαχείριση κρίσεων; Έχουμε διδαχθεί κάτι από τον τραγελαφικό χειρισμό της Κρίσης των Ιμίων το 1996 από την τότε Κυβέρνηση; Τελικά η μόνη Στρατηγική που έχουμε είναι να μην έχουμε … Στρατηγική! Και εδώ για να είμαστε δίκαιοι οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι κυβερνητικές ευθύνες πάνε αρκετά πίσω στον χρόνο. Η σημερινή Κυβέρνηση όμως εδώ και τρία χρόνια, ενδιαφερόμενη περισσότερο για την καθεστωτική της εδραίωση, επένδυσε ολοκληρωτικά στον κατευνασμό του επιθετικού μας γείτονα. Με ελαφρότητα, προχειρότητα και εμφανή την ανεπάρκεια της στον χειρισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποθράσυνε εντελώς την τουρκική προκλητικότητα που έφθασε πλέον στο κόκκινο. Άραγε ο κ. Κοτζιάς επιμένει να ισχυρίζεται ότι η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα ήταν επιτυχής;
«Η φαντασίωση μας καθησυχάζει από την ευθύνη της πραγματικότητας» έχει πει ο Στέλιος Ράμφος. Διαλύονται όμως πλέον και οι τελευταίες «εθνικές φαντασιώσεις» οι οποίες καλλιεργούνταν από συγκεκριμένους κύκλους για τα θέματα που αφορούσαν την άμυνα και την ασφάλεια μας προκειμένου να απαλλαγούμε από την πρώτιστη ευθύνη που είχαμε εμείς οι ίδιοι να φροντίσουμε για αυτά! Κάποιοι αφελώς πίστευαν ότι αρκούσε να είμαστε μέλος της ΕΕ, για να εξασφαλιστούμε απέναντι στην υπαρκτή και εκπεφρασμένη τουρκική απειλή. Είχαμε το παραμύθι για τους «καλούς πολιτικούς» που ήθελαν…ειρήνη και τους ανεξέλεγκτους «κακούς Στρατηγούς» που δημιουργούσαν τα προβλήματα. Οι ίδιοι αλλά και κάποιοι άλλοι φαντασιώνονταν ότι με την «εξημέρωση του θηρίου» με έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα ησυχάζαμε. Κάτι που ακόμα και προχθές Παρασκευή και μετά απ’ όλα αυτά εκστόμισε στην Σόφια ο υπερφίαλος Έλληνας ΥΠΕΞ. Ούτε το ανακοινωθέν της Μαδρίτης το 1997 με το οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε θεμιτά ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο (χωρίς να πάρουν πίσω το casus belli), ούτε η διπλωματία των σεισμών και τα ζεμπέκικα, ούτε οι κουμπαριές αλλά ούτε και οι εκδρομές Κοτζιά-Τσαβούσογλου στην Κρήτη μείωσαν τις εντάσεις και επέλυσαν το πρόβλημα ασφαλείας μας.
Η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία ούτε… αξιόπιστης και το χειρότερο ούτε…αποτροπής είναι αυτά που άνοιξαν την «όρεξη» στην τουρκική επιθετικότητα την τελευταία διετία. Δεν αρκεί η διαρκής και σχεδόν παρακλητική επίκληση των υφισταμένων συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου για να μπει φραγμός στις τουρκικές μεθοδεύσεις που δημιουργούν σκηνικό κρίσης. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση εμείς οι ίδιοι το επιβάλουμε. Πως; Με αποκατάσταση αξιόπιστης αποτροπής χωρίς υπερπαραγωγή φωτογραφιών και κινηματογραφικών στιγμιότυπων (είναι της μόδας). Δημιουργία διπλωματικού κεφαλαίου και διπλωματική εκστρατεία για καταγγελία του τουρκικού αναθεωρητισμού και της τουρκικής επιθετικότητας που μπορεί να απειλήσει την σταθερότητα όλης της περιοχής! Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που τηρούν στάση «Ποντίου Πιλάτου» αλλά και η πλαδαρή και άνευρη ΕΕ με τις φιλολογικές δηλώσεις πολιτικής στήριξης ας πεισθούν (και αυτό είναι ευθύνη κυβερνώντων και λαού) ότι η Ελλάδα έχει την βούληση να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα και την εθνική της κυριαρχία και σε αυτή την περίπτωση θα γίνει «στάχτη και μπούρμπερη» η ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Απαιτείται όμως και η δημιουργία ισχυρού και αρραγούς εσωτερικού μετώπου. Αλλά πως; Με τις διχαστικές πολιτικές της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Στο βασανιστικό ερώτημα αν όλα αυτά οδηγούν σε πόλεμο, απαντώ ότι η Άγκυρα δεν επιδιώκει μία γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Δεν την συμφέρει για πολλούς λόγους ενώ η ιστορία μας λέει ότι θα προχωρούσε σε πόλεμο μόνο αν ήταν εξασφαλισμένη 100% η επιτυχία. Με την διαρκή απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας θα συνεχίσει να πιέζει όλο και περισσότερο την Χώρα μας για να καλλιεργεί φοβικά σύνδρομα σε Ηγεσία και Λαό, μέχρι να…ενδώσουμε στις απαιτήσεις της! Ήδη για το Τουρκικό ΥΠΕΞ τα Ίμια από… «γκρίζα» έγιναν «κόκκινα» όταν το δικό μας κάνει «μαθήματα γεωγραφίας». Έτσι όμως είναι ενδεχόμενη πλέον μία κρίση ακόμα και υψηλής εντάσεως που θα μπορούσε να καταλήξει σε θερμό επεισόδιο με σκοπό την δημιουργία νέων τετελεσμένων που θα μπορούσε να επεκταθεί σε μία ανεξέλεγκτη γενικότερη σύγκρουση.
Ας κατανοήσει Κυβέρνηση, Πολιτικοί και Λαός ότι το «νόμισμα που περνάει» στις Διεθνείς Σχέσεις είναι η Ισχύς. Η σταθερότητα και η ειρήνη με την αναθεωρητική και επιθετική Τουρκία διασφαλίζεται με όλα τα μέσα που συνθέτουν τη συνολική εθνική ισχύ, με βασικότερο συντελεστή την στρατιωτική (σκληρή ισχύς). Έτσι επιτυγχάνεται η αποτροπή της οποιαδήποτε επιβουλής και του πολέμου. Η «αποφυγή του πολέμου» με υποχωρητικότητα και «κάθε θυσία» της σύγκρουσης προκαλεί τελικά την σύγκρουση και είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου».
Απαιτείται να χαραχθεί από μηδενική βάση μία νέα συγκροτημένη και μακροπρόθεσμη στρατηγική χωρίς φοβικά σύνδρομα αλλά και ανόητους λεονταρισμούς, με προσδιορισμένα αυτά που ονομάζομαι εθνικά συμφέροντα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η οικονομική κρίση και η συνεχιζόμενη περιδίνηση στην οποία συνεχίζουμε να βρισκόμαστε μαζί με κάποιες παθογένειες μείωσαν την αποτρεπτική ικανότητα της Χώρας και για το ότι αυτό δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό ευθύνονται και οι Στρατιωτικές Ηγεσίες των τελευταίων χρόνων που συναινούσαν στα μεγάλα κενού περιεχομένου λόγια των διατελεσάντων Υπουργών Άμυνας, με κορυφαίο τον κ. Καμμένο.
Θα με ρωτήσετε βέβαια που θα βρούμε τα χρήματα με τέτοια οικονομικά χάλια, που θα βρούμε Στρατιώτες να συμπληρώσουν σε παραδεκτά επίπεδα τις μάχιμες Μονάδες; Η απάντηση είναι «ας γίνουμε Ισραήλ» και θα βρεθούνε τρόποι! Εθνική πανστρατιά στην Ελλάδα και στη Διασπορά με πρωταρχικό πλέον στόχο την εθνική μας επιβίωση. Εκτός και αν τελικά σκοπός είναι να παρασυρθούμε αγόγγυστα ως παθητικοί παρατηρητές από τις όποιες εξελίξεις, έτσι όπως θα παράσερνε και ο άνεμος την Ελληνική σημαία στα Ίμια…;
 |
Γράφει ο Κωνσταντίνος
Λουκόπουλος
|
|
