Το χαμένο σχιστολιθικό θαύμα. Γιατί η φθηνή ενέργεια δεν θα προκαλέσει μια αμερικανική βιομηχανική αναγέννηση (Nikos Tsafos)

 

Περίληψη: 

Η ενέργεια, αν και πολύ σημαντική για ορισμένες βιομηχανίες, αποτελεί ένα οριακό κίνητρο για την βιομηχανική δραστηριότητα συνολικά. Αυτός είναι ο λόγος γιατί η φθηνή ενέργεια δεν θα οδηγήσει σε μια έκρηξη παραγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο NIKOS TSAFOS είναι ιδρυτικός εταίρος στην Enalytica και συμβουλεύει την πολιτεία της Αλάσκα για τη νομοθεσία σχετικά με εμπορικά ζητήματα φυσικού αερίου. Προηγουμένως ήταν διευθυντής στην PFC Energy, με αρμοδιότητες ελέγχου ερευνών και βασικών θεμάτων φυσικού αερίου καθώς και την καθοδήγηση της φίρμας στην παροχή συμβουλών για το αέριο, παγκοσμίως.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Συνέντευξη του DSACEUR στο British Forces News με την ευκαιρία της αναχώρησής του από τη θέση

NATO'S Deputy Supreme Allied Commander Europe - British General Sir Richard Shirreff - says the Ukraine crisis is a direct threat to NATO security and that those planning Defence budgets across Europe need to 'sit up and take notice'.
He was marking the end of his time in the post in a special interview with British Forces News.
- See more at: http://web202.ssvc.com/news/articles/politics/2445#sthash.epf4FHuP.dpuf

NATO'S Deputy Supreme Allied Commander Europe - British General Sir Richard Shirreff - says the Ukraine crisis is a direct threat to NATO security and that those planning Defence budgets across Europe need to 'sit up and take notice'.
He was marking the end of his time in the post in a special interview with British Forces News.
- See more at: http://web202.ssvc.com/news/articles/politics/2445#sthash.epf4FHuP.dpuf

ΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ DSACEUR

NATO'S Deputy Supreme Allied Commander Europe - British General Sir Richard Shirreff - says the Ukraine crisis is a direct threat to NATO security and that those planning Defence budgets across Europe need to 'sit up and take notice'.
He was marking the end of his time in the post in a special interview with British Forces News.
- See more at: http://web202.ssvc.com/news/articles/politics/2445#sthash.epf4FHuP.dpuf

H ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΑΣΠΙΔΑ

Παραπομπή στο δημοσίευμα

 

 

Kissinger & Cyprus: A Study in Lawlessness (By Gene Rossides)

 

BOOK INTRO

Παράδοση Καθηκόντων Υπαρχηγού Στόλου

ΔΙΑΤΑΓΗ ΥΠΑΡΧΗΓΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1 / 2014


ΘΕΜΑ : Παράδοση Καθηκόντων Υπαρχηγού Στόλου


Σε εκτέλεση σχετικής διαταγής ΓΕΝ παραδίδω σήμερα τα καθήκοντα του Υπαρχηγού Στόλου στον Υποναύαρχο Νικόλαο Τσούνη Π.Ν.

2. Είμαι ευτυχής γιατί ολοκληρώνω σήμερα την σταδιοδρομία μου, παραδίδοντας την πλέον Μάχιμη Διοίκηση, καθώς η Πατρίδα με τίμησε και μου εμπιστεύτηκε για το χρόνο που πέρασε, τα καθήκοντα του Υπαρχηγού του Στόλου, του Ναυάρχου που σε περίοδο Επιχειρήσεων ή Πολέμου θα ηγηθεί του Στόλου της Πατρίδας μας, ενός Στόλου νικηφόρου και ένδοξου, με παράδοση χιλιετιών.

3. Αναγνωρίζοντας την μεγάλη αυτή τιμή, υπηρέτησα το Στόλο και την Πατρίδα με όλες μου τις δυνάμεις, φυσικές αλλά και πνευματικές, ψυχικές και ηθικές, όπως τις απέκτησα από την αγωγή σεμνών και εργατικών γονέων καθώς και καλών δασκάλων, όπως τις διαμόρφωσα από την κατεύθυνση και το παράδειγμα εξαίρετων Κυβερνητών και Διοικητών μου καθώς επίσης και από τις εμπειρίες, τις εκλεκτές εκπαιδεύσεις και τις γνώσεις που απλόχερα μου προσέφερε το Π.Ν, από την κατάταξή μου στην ΣΝΔ. Όπως τις ενίσχυσαν η οικογένειά μου με την αγάπη και την αφοσίωση της και ο Θεός με την συμπαράστασή του, όπως τις πολλαπλασίασαν όλοι οι συνάδελφοί μου, ανεξαρτήτως βαθμού, που υπηρέτησαν όλα αυτά τα χρόνια υπό τις διαταγές μου ή εργάστηκαν μαζί μου και μοιράστηκαν το όραμά μου. Σε όλους αυτούς οφείλω τα περισσότερα, τους ευχαριστώ από καρδιάς και όλες οι τιμές στο πρόσωπό μου, αντανακλούν και φωτίζουν και όλους αυτούς, με τους οποίους μοιράστηκα την ευλογία της υπηρεσίας και της προσφοράς μου στην Πατρίδα.

4. Είμαι ευτυχής γιατί, στην συνέχεια της πορείας μου από Διοικητής Φρεγατών, και σαν Υπαρχηγός του Στόλου, βρήκα ιδιαίτερη ανταπόκριση και συμπαράσταση από όλους τους υφισταμένους μου και τους επιτελείς μου στο Αρχηγείο Στόλου όπως επίσης και από όλους, τους Διοικητές, τους Κυβερνήτες και τους Αξιωματικούς μέχρι τον νεότερο Υπαξιωματικό, ΕΠΟΠ και ναύτη στα πλοία, άνδρες και γυναίκες, όλους εσάς οι οποίοι ανταποκριθήκατε στην απαίτησή μου για δουλειά, αγάπη για το συνάδελφο και τα πλοία, συνεχή προσπάθεια βελτίωσης, χωρίς καμία έκπτωση σε θέματα επιχειρησιακής ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και ασφάλειας.

5. Όταν πέρυσι ανέλαβα τα καθήκοντα του Υπαρχηγού, είχα ζητήσει επίσης από εσάς ευπρέπεια, ήθος, υψηλό επαγγελματισμό, πνεύμα συνεργασίας, αλληλεγγύης και άμιλλας και, κυρίως, υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης, ευθύνης και φιλοπατρίας, χαρίσματα τα οποία, κατά την συνυπηρεσία μας, διαπίστωσα ότι διαθέτετε σε υπέρτατο βαθμό. Πέραν αυτών, και στις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η Χώρα μας, διέκρινα την ευψυχία σας, την φιλοτιμία σας και την εντιμότητά σας, στην εξοικονόμηση πόρων και στην συντήρηση του υλικού, στην εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας εκπαίδευσης και ανάτασης, που ολοκλήρωσαν τον ψυχικό μας δεσμό. Υπηρετήσαμε μαζί τα πλοία και όχι απλώς υπηρετήσαμε στα πλοία, όπως άλλωστε σας ζήτησα από την αρχή, προκειμένου να τα έχουμε έτοιμα να δράσουν, να κινδυνέψουν και να νικήσουν, όταν η Πατρίδα το ζητήσει.

6. Παραδίδοντας σήμερα τα καθήκοντα του Υπαρχηγού του Στόλου, επιθυμώ να εκφράσω τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου προς τους Διοικητές των Διοικήσεων, τους Διοικητές των Μοιρών, τους Κυβερνήτες και τα πληρώματα των πλοίων του Στόλου, υπερήφανος για :
α. Την υψηλή μαχητική ικανότητα, την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα και την ετοιμότητα των πλοίων μας, όπως αυτή αποδείχθηκε καθ’ όλο το προηγούμενο έτος και κυρίως στις μεγάλες Ασκήσεις «ΚΑΤΑΙΓΙΣ/13», «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ/13» και «ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ 9/2013», στις οποίες είχα την τιμή να συμμετέχω ενεργά ως ο Τακτικός Διοικητής του Στόλου και της Διακλαδικής Δύναμης «ΔΕΛΤΑ», την επιτυχία των οποίων αναγνώρισε τόσο η Στρατιωτική και η Πολιτική Ηγεσία των Ε.Δ., όσο και ο ίδιος ο κύριος Πρωθυπουργός.
β. Την υψηλή αυτοεπισκευαστική ικανότητα των πλοίων, που επιτεύχθηκε με πολύ φιλότιμο, πολύ προσωπική και υπερωριακή εργασία και χαμηλό κόστος,
γ. Την εκτέλεση όλων των αποστολών που μας ανατέθηκαν, και
δ. Την ποιότητα των στελεχών που διοίκησα και ηγήθηκα.

7. Ευχαριστώ επίσης ιδιαίτερα :
α. Τον Αρχηγό του ΓΕΝ Αντιναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ και τον Αρχηγό του Στόλου Αντιναύαρχο Παναγιώτη Λίτσα ΠΝ, για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλαν και για την στήριξη την οποία μου παρείχαν.
β. Όλους τους προκατόχους μου, για το αξιόμαχο των πλοίων και το υψηλό ηθικό των πληρωμάτων μας.
γ. Τους Ναυάρχους μέλη του ΑΝΣ για την συνεργασία μας τους 12 αυτούς μήνες, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση και την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο για το Ναυτικό και την Πατρίδα.
δ. Όλους όσους ταξίδεψαν, εργάστηκαν, ασκήθηκαν και αξιολογήθηκαν υπό τις διαταγές μου, για την προαγωγή του ενιαίου πνεύματος και του επιπέδου εκπαίδευσης, για να έχουμε τα πλοία, τα Υ/Β, τα Ε/Π, τις ειδικές δυνάμεις και το προσωπικό μας, έτοιμο και εκπαιδευμένο να προασπίσει τα ιερά και τα όσια που παραλάβαμε από τους προγόνους μας.
ε. Το ΓΕΝ και τους Διοικητές και το προσωπικό της ΔΔΜΝ και της ΔΝΕ, των Ναυστάθμων Σαλαμίνας και Κρήτης καθώς και του ΚΕΦΝ και της ΥΝΤΕΛ, για την συνδρομή τους, τόσο στην επισκευή και συντήρηση των πλοίων όσο και στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης των στελεχών μας.
στ. Όλο το Επιτελείο και το προσωπικό του Αρχηγείου Στόλου για την εξαιρετική συνεργασία και την στήριξη που μου παρείχαν, με την υψηλού επιπέδου επιτελική τους εργασία και εμπειρία.
ζ. Το προσωπικό του Επιτελείου και του Γραφείου μου, για την επαγγελματική του κατάρτιση, την αφοσίωση, την εργατικότητα και την κατανόηση του.
η. Το Διευθυντή και το προσωπικό της Διεύθυνσης Επιχειρησιακής Αξιολόγησης, μιας Διεύθυνσης κόσμημα του Στόλου, για το ήθος, τον επαγγελματισμό, την εργατικότητα, την απίστευτη διάθεση προσφοράς και την ουσιαστική συνδρομή τους στο έργο μου.
θ. Τα στελέχη που προσήλθαν με νέες ιδέες και με ανησυχίες και όλους όσους δεν εφείσθηκαν κόπων για να αναδείξουμε θέματα, να δοκιμάσουμε πειραματικές μεθόδους, να λύσουμε προβλήματα, με επινοητικό πνεύμα και οικονομία.

8. Τέλος ευγνωμονώ το Θεό και τον Άγιο Νικόλαο, υπό την σκέπη των οποίων τα πλοία μας πλέουν, για την βοήθειά τους, προκειμένου να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των καθηκόντων μου και να ολοκληρώσω την σταδιοδρομία μου, χωρίς ατυχήματα και αβαρίες, συνεχιστής της οικογενειακής μου ναυτικής παράδοσης.

9. Στον καταξιωμένο συνάδελφο και φίλο, Υποναύαρχο Νικόλαο Τσούνη Π.Ν, με τον οποίο μας συνδέουν πολλά χρόνια συνυπηρεσίας στο Στόλο, στον οποίο με συγκίνηση και υπερηφάνεια παραδίδω σήμερα τα Καθήκοντα του Υπαρχηγού Στόλου, εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη, υγεία και κάθε επιτυχία στο έργο του.


10. Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές, Υπαξιωματικοί, Επαγγελματίες Οπλίτες και Ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού. Σε μια εποχή ρευστή και με κινδύνους για το Έθνος πάντα παρόντες, σας καλώ :
α. Να συνδράμετε με όλες σας τις δυνάμεις, στο έργο του, τον νέο σας Υπαρχηγό και την Ηγεσία του Ναυτικού.
β. Να συνεχίσετε με το ίδιο υψηλό αίσθημα ευθύνης, την προσφορά σας στα πλοία, μη λησμονώντας την προ 25 αιώνων ρήση του Θεμιστοκλή πως «έχουμε Γη και Πατρίδα όσο έχουμε πλοία στη θάλασσα» και κάνοντας ευγενικό στόχο σας την ρήση των νέων της Σπάρτης «άμμες δέ γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», ότι δηλαδή εσείς, θα γίνεται πολύ καλύτεροι από εμάς τους μεγαλύτερους
γ. Να διατηρήσετε και να παραδώσετε υγιές και ορμητικό, το πνεύμα των μονάδων κρούσης και τις παρακαταθήκες των μπουρλοτιέρηδων και των Ναυμάχων του Έθνους και, τέλος,
δ. Να είστε πάντα έτοιμοι να πλεύσετε με τα πλοία του Στόλου μας, και εσείς «μεθ΄ ορμής ακαθέκτου», στην πορεία της Τιμής, της Δόξας και του Καθήκοντος, όμορφα ακρόπρωρα αλλά και θανάσιμα χαλύβδινα έμβολα του Έθνους, υπερασπιστές των Πατρίων εδαφών και θαλασσών, σκληροί τιμωροί κάθε επιβουλέα.

11. Απερχόμενος από τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού σε αποστρατεία, φεύγω συγκινημένος μεν αλλά ευτυχής, υπερήφανος, ήρεμος και τιμημένος :
α. Γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας μου παρέμεινα αξιοπρεπής, τίμιος και αταλάντευτος στις αξίες που πήρα από τους γονείς μου, που πολλοί βέβαια χλευάζουν, αλλά που η έλλειψη αυτών έφερε την Πατρίδα μας στην δυσμενή θέση που βρίσκεται σήμερα.
β. Γιατί το Ναυτικό σε όλη μου την σταδιοδρομία με τίμησε με ότι εκλεκτότερη θέση υπήρξε. Μεταξύ αυτών, με την ανάθεση της διακυβέρνησης 1 ΤΠΚ (πυραυλακάτου) και 2 φρεγατών (Φ/Γ) επί μία 5ετία, της Διοίκησης Μοίρας Φ/Γ και της Διοίκησης όλων των Φ/Γ επί 2ετία, της επιλογής, σχεδίασης και κατασκευής των νέων ΤΠΚ τ. ΡΟΥΣΣΕΝ, της παραλαβής της Φ/Γ ΥΔΡΑ, την διεύθυνση της Διεύθυνσης Επιχειρησιακής Αξιολόγησης (ΔΕΠΑ) του Αρχηγείου Στόλου επί 2ετία, της διεύθυνσης του Α’ Κλάδου (Επιχειρήσεις) του ΓΕΝ επί 1,5 έτος, και τέλος, με την πλέον μάχιμη θέση όχι μόνο του Ναυτικού αλλά και όλων των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτή του Εν Πλώ Ναυάρχου Διοικητή του Στόλου.
γ. Γιατί ολοκλήρωσα την διαδρομή μου, και στα πλοία που κυβέρνησα ή που διοίκησα, δεν χάθηκε ούτε μία ανθρώπινη ζωή, δεν υπέστη συνάδελφος αναπηρία, δεν προκλήθηκε από δική μου ανεπάρκεια, αμέλεια ή παράληψη, η παραμικρή ζημιά ή οικονομική επιβάρυνση της Υπηρεσίας.
δ. Γιατί κατά την υπηρεσία μου στο Εξωτερικό τίμησα την Στολή του Έλληνα Αξιωματικού, καθώς κατά την μεν φοίτησή μου στις ΗΠΑ για απόκτηση πτυχίου MASTER Ηλεκτρολόγου Μηχανικού αρίστευσα, κατά δε την υπηρεσία μου στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στο Βέλγιο, προσέφερα αλλά και τιμήθηκα.
ε. Γιατί από το 1985 μέχρι πρόσφατα, συμμετείχα με χαρά στην εκπαίδευση των νέων στελεχών, επιστρέφοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες μου στους νεότερους.
στ. Γιατί με τις τελευταίες 2 τοποθετήσεις μου ως ΔΦΓ και Υ/ΑΣ, είχα την ευλογία, σε κάθε επαφή μου με τα στελέχη του Στόλου, τόσο στα πλοία όσο και στα αμφιθέατρα και στις αίθουσες συσκέψεων, να μοιραστώ όλες τις εμπειρίες μου, τις γνώσεις και τους προβληματισμούς μου, μιλώντας την γλώσσα της αλήθειας, προκειμένου εσείς οι νεότεροι να πάτε το Στόλο και το Ναυτικό μπροστά, όπως ονειρευόμαστε, όλοι όσοι αγαπήσαμε το Ναυτικό περισσότερο από τις καριέρες μας.
ζ. Γιατί σε όλη μου την σταδιοδρομία επέλεξα να είμαι χρήσιμος για το Ναυτικό και τα στελέχη του και όχι ευχάριστος στον εκάστοτε Κυβερνήτη, τον Διοικητή ή τον Αρχηγό μου. Έτσι δεν σιώπησα ποτέ από φόβο να μην εκτεθώ, αλλά πάντα ανέφερα με θάρρος, παρρησία και άγνοια κινδύνου τα προβλήματα, είτε παρουσία πολλών σε καρέ, συσκέψεις, συνεδριάσεις και αμφιθέατρα είτε, ενώ για σοβαρότερα ή απόρρητα θέματα, ανέφερα εγγράφως.
η. Γιατί υπηρέτησα το Ναυτικό και όχι Αρχηγούς, παρέες, ή άλλους εξωθεσμικούς παράγοντες και κέντρα, για να μπορώ να κοιτάω στα μάτια όλους εσάς από τους οποίους ζητούσα ετοιμότητα ψυχών, για την τιμή της Σημαίας, την ακεραιότητα της Πατρίδας, την ζωή και την ευημερία του Λαού μας, που δοκιμάζεται και αξίζει καλύτερη τύχη.
θ. Γιατί υπηρέτησα στην Διεύθυνση Εξοπλισμών, σε Επιτροπές και Κλιμάκια παραλαβής πλοίων και μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω απόσβεση των σπουδών μου και να συμβάλλω και εγώ στο να φτιάξουμε καλύτερα πλοία. Σε αυτές μου τις Υπηρεσίες, περιόδους για τις οποίες μαθαίνουμε πολλά για επίορκους λειτουργούς, εμένα όχι μόνο δεν τόλμησε κανείς να με πλησιάσει, αλλά με την στάση μου και την επαγγελματική μου επάρκεια έσωσα και πολλά εκατομμύρια δημοσίου χρήματος. Μόνο η αποφασιστική μου στάση στο πρόγραμμα των 3 πρώτων ΤΠΚ τ. ΡΟΥΣΣΕΝ και των Πυραύλων EXOCET για τα πλοία αυτά, περιόρισαν την δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου κατά 20.574.000 ευρώ. Όσοι υπηρέτησαν στο Πρόγραμμα παραλαβής των νέων πυραυλακάτων τα ξέρουν, για τους λοιπούς αρκεί μια απλή ανάγνωση 2 μόνο σελίδων των σχετικών συμβάσεων (Σελίδα 78 Σύμβασης 001/2000 για τα ΤΠΚ και Σελίδα 10 Σύμβασης 031/00 για τα EXOCET).
ι. Γιατί ανέθρεψα τα παιδιά μου με τίμιο ψωμί και τους παραδίδω κατάλευκο το όνομα της οικογένειάς μας, και τέλος
ια. Γιατί αφήνω πίσω μου εκλεκτούς νεότερους συναδέλφους, τους οποίους θαύμασα στη θάλασσα και στη στεριά, στα πλοία, τα επιτελεία και τα αμφιθέατρα, των οποίων ο επαγγελματισμός και η αφοσίωση στο καθήκον δεν μου επέτρεπαν στιγμή να τους απογοητεύσω. Σε όλους αυτούς εύχομαι να ευτυχίσουν με ακόμη καλύτερη σταδιοδρομία.

12. Στην σταδιοδρομία μου, δεν γεύτηκα μόνο χαρές αλλά και μεγάλες λύπες. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να τις αναφέρω και αυτές σήμερα :
α. Λυπήθηκα βαθιά για τον χαμό των 3 συναδέλφων στα Ίμια, των αθάνατων Καραθανάση, Βλαχάκου και Γιαλοψού, και ντράπηκα που συνοδεύτηκε από εθνική υποχώρηση. Έχω όμως την συνείδησή μου ήσυχη, ότι εγώ και το πλήρωμα του ΤΠΚ ΣΤΑΡΑΚΗΣ, μαζί με άλλους εκλεκτούς συναδέλφους και πλοία, ήμασταν εκεί και έτοιμοι για την μέγιστη προσφορά στην Πατρίδα. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
β. Λυπήθηκα πολύ για την φωτιά στο ΤΠΚ ΜΥΚΟΝΙΟΣ και λυπάμαι και σήμερα, που 4 χρόνια αργότερα, δεν έχει δρομολογηθεί ακόμη η αποκατάστασή του. Ως μέλος του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου το περασμένο έτος, αναλαμβάνω το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί.
γ. Λυπήθηκα πολύ και στον παροπλισμό της Φ/Γ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ, γιατί ένα άλλο πλοίο των ίδιων τουλάχιστον δυνατοτήτων, δεν είναι πάνω σε ναυπηγική κλίνη για να το αντικαταστήσει σύντομα.
δ. Λυπάμαι γιατί μονάδες κρούσης όπως τα νέα ΤΠΚ και τα νέα Υ/Β, που έχουν παραγγελθεί και εν πολλοίς αποπληρωθεί, με χρήματα από το υστέρημα του Ελληνικού Λαού, παραμένουν αναξιοποίητα και γερνάνε στα Ναυπηγεία.
ε. Λυπάμαι καθημερινά που δεν υπάρχει ορίζοντας για την αντικατάσταση των παράκτιων περιπολικών μας, παρότι κάποια από αυτά έχουν υπερβεί την 50ετία, αντιμετωπίζοντας, χάρη στα άξια πληρώματά τους, την διαρκώς αυξανόμενη απειλή και πρόκληση.

13. Αγαπητοί Συνάδελφοι, όλων των βαθμών και όλων των Υπηρεσιών του Ναυτικού, Αδελφοί στα Όπλα. Σήμερα σας αποχωρίζομαι μεν, με την στολή που τίμησα και τιμήθηκα, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα είμαι πάντα δίπλα σας και θα σας καμαρώνω, διαθέσιμος για συμβουλή ή βοήθεια, για το καλό του Ναυτικού και της Πατρίδας.

14. Όλη μου την σταδιοδρομία πάλεψα για να διακριθώ δίνοντας πάντα τον τίμιο αγώνα, στο πεδίο της αξιοπρέπειας, της ευγενούς άμιλλας, του ήθους, του καθήκοντος, της αφοσίωσης και της πνευματικής καλλιέργειας.
Και τα κατάφερα. Στις ελάχιστες φορές, στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό που δεν ήμουνα Πρώτος, ήμουνα μεταξύ των Αρίστων, προκειμένου και εγώ να είμαι έτοιμος για ότι μεγάλο μου ζητηθεί, και η Ηγεσία του Ναυτικού, όταν έπρεπε να επιλέξει, να μην χρειάζεται για μένα συστάσεις ή υποδείξεις αλλά ούτε, εκ των υστέρων, δικαιολογίες. Αυτή την στάση ζωής αφήνω σαν παρακαταθήκη, σε όλους όσους με εκτιμάτε σαν άνδρα και αξιωματικό.


15. Κλείνοντας το γόνυ στην Σημαία μας και τους αθάνατους νεκρούς των Εθνικών μας αγώνων, σας εύχομαι ολόψυχα υγεία, οικογενειακή ευτυχία, επαγγελματική πρόοδο και ο Άγιος Νικόλαος να είναι πάντα στο τιμόνι των πλοίων μας.

Ζήτω το Πολεμικό Ναυτικό

Ζήτω το Έθνος.



Αντιναύαρχος Σπυρίδων Κονιδάρης Π.Ν.

Υπαρχηγός Στόλου

Αμερικανοτουρκικά και Ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί οι ΗΠΑ στρέφονται κατά του Ερντογάν ( Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ)

"Οι ΗΠΑ πλέον αποδομούν το καθεστώς Ερντογάν συστηματικά και με τον πλέον προφανή τρόπο, ωστόσο ο πραγματικός εχθρός της ειρήνης στη Μεσόγειο δεν είναι ο Ερντογάν αλλά η διαρκής επιθετική πολιτική της Τουρκίας στη περιοχή."

Στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις συμβαίνει κάτι για το οποίο δεν καταγράφεται προηγούμενο στην μεταπολεμική εποχή, από τότε δηλαδή που οικοδομήθηκε η μέχρι σήμερα προνομιακή στρατηγική σχέση ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Άγκυρα.

----------------------------------------------------------------------

Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και κλιμακώνεται μια συντονισμένη επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης που επικροτείται από την αμερικανική κυβέρνηση. Kαι είναι το τελευταίο, η σιωπηρή συναίνεση και ενθάρρυνση της αμερικανικής κυβέρνησης προς την κατεύθυνση αυτή, που είναι πρωτόγνωρο και χωρίς προηγούμενο. Το ερώτημα είναι τι σηματοδοτεί και αν σηματοδοτεί το οτιδήποτε θετικό η εξέλιξη αυτή για τη Μεσόγειο και για εμάς, ειδικά. 

​Η υπό εκδήλωση επίθεση άρχισε “ασυντόνιστα” από το 2003 με αφορμή την άρνηση της πρωτοεκλεγμένης τότε κυβέρνησης των ισλαμιστών του Ερντογάν (που τότε δεν τους χαρακτήριζαν έτσι αλλά διαφορετικά και έχει αυτό τη σημασία και σημειολογία του) να επιτρέψει τη χρήση του τουρκικού εδάφους για την προγραμματισμένη διμέτωπη αμερικανική επίθεση που στόχευε στην ανατροπή του ιρακινού κοσμικού δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν. Η απαγόρευση αυτή είχε και τη σύμφωνη γνώμη και ενθάρρυνση των Κεμαλιστών, που έχει και αυτό τη σημασία του για την εξέλιξη των πραγμάτων. 

​Τα τελευταία 3-4 χρόνια η επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης άρχισε να συντονίζεται και να κλιμακώνεται με αφορμή ένα επιπρόσθετο γεγονός. Αυτό ήταν η ρήξη μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων Ισραήλ και Τουρκίας, η οποία άρχισε να λαμβάνει δυναμικές διαστάσεις τα έτη 2009 και 2010 με αφορμή δυο διεθνούς εμβέλειας επεισόδια. 

Το πρώτο, του 2009, έγινε στην ετήσια σύναξη της παγκόσμιας ελίτ στο Νταβός της Ελβετίας. Εκεί ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν διέκοψε, υστερόβουλα και απότομα, ένα διεθνές πάνελ ζητώντας “ένα λεπτό” για να κατηγορήσει τον συμμετέχοντα στο πάνελ Πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Περέζ και τη χώρα του ως “δολοφόνους” των Παλαιστινίων. Το άλλο, πιο γνωστό, έγινε ένα χρόνο αργότερα. Ήταν το αιματηρό επεισόδιο κατά του υπό τουρκικής ηγεσίας στολίσκου “Μαβί-Μαρμαρά”, που αποπειράθηκε ανεπιτυχως να σπάσει τον Ισραηλινό θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, που ήλεγχε η Ισλαμιστική Παλαιστινιακό Οργάνωση Χαμάς την οποία η Ουάσινκτον θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση. 

​Τα επεισόδια του 2009 και του 2010, αν και σοβαρότατα δεν φαινεται να ήταν αρκετά από μόνα τους για να οδηγήσουν στην υπό εξέλιξη συντονισμένη επίθεση. Όμως ειδικά μετά το 2010 καταγράφεται και τεκμηριώνεται μια ανταγωνιστική και αυξανόμενα εχθρική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης εναντίον πολύ συγκεκριμένων και υψηλής σημασίας αμερικανικών συμφερόντων που άπτονται της ασφάλειας των ΗΠΑ. Παρόμοιες συμπεριφορές έχουμε και εναντίον του Ισραήλ. Στην περίπτωση του Ισραήλ, ο ανταγωνισμός και η εχθρότητα εκφράζονται και με ακραίες λεκτικές διατυπώσεις που δεν μπορούν να ερμηνευθούν παρά μόνο ως χυδαίος αντισημιτισμός. 

​ Οι μεταπολεμικές σχέσεις της Άγκυρας με τη Δύση, αλλά κυρίως με Ουάσινγκτον και Τελ Αβίβ, ποτέ δεν υπήρξαν “ομαλές”. Ωστόσο, οι όποιες “ανωμαλίες” -που υπήρξαν αμέτρητες- τύχαιναν διαχείρισης και πάντοτε επωφελία (και χωρίς σχεδόν εξαίρεση) των όποιων τουρκικών αιτημάτων ή ακριβέστερα, απαιτήσεων. Αυτό συνέβαινε και στις σχέσεις της Τουρκίας με το ευρύτερο δυτικό στρατόπεδο. Οι λόγοι ήταν δύο: 

Ο πρώτος αφορούσε στον μεταπολεμικό ρόλο της Τουρκίας στους σχεδιασμούς της Δύσης (και του Ισραήλ) σε στρατηγικό επίπεδο. Συνυφασμένος με τη θεώρηση αυτή υπήρξε και ο ρόλος της Τουρκίας ως κοσμικού και οικονομικού “μοντέλου” προς μίμηση από μη δυτικές και μουσουλμανικές χώρες.

Ο δεύτερος λόγος αφορούσε σε μια δυτική μυθοπλασία ότι και αντίθετα με όλους τους υπόλοιπους λαούς και έθνη του πλανήτη, οι Τούρκοι είχαν ξεχωριστή “περηφάνια”, η οποία δε δεχόταν μύγα στο σπαθί της από κανέναν και από πουθενά. Σε όλες λοιπόν τις περιπτώσεις τριβών ή προβλημάτων με την Τουρκία, οι δυτικοί σύμμαχοί της και μαζί το Ισραήλ, έπρεπε να υποχωρούν, μην τυχόν και θιγεί η μοναδική στον κόσμο περηφάνια των Τούρκων, οδηγώντας έτσι σε απρόσμενες εξελίξεις, ακόμα και αυτή την καθεαυτή “φυγή” ή “έξοδο” της Τουρκίας από το δυτικό στρατόπεδο. Βάσει της παραπάνω λογικής επινοήθηκε μάλιστα και η φράση “who lost Turkey?” που υποδήλωνε καταστρεπτικές συνέπειες για τη Δύση και το Ισραήλ εάν η Τουρκία δε συνέδραμε το δυτικό στρατόπεδο ή ακόμα, χειρότερα, εάν συνασπίζετο με το αντίπαλο. Τότε το Σοβιετικό, σήμερα αυτό του ισλαμικού εξτρεμισμού. 

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω και ​όπως προκύπτει εκ των πραγμάτων, η Τουρκία υπήρξε συγκριτικά αλλά και σε απόλυτους αριθμούς (εάν αθροισθούν όλα τα ποσά) ο μεγαλύτερος αποδέκτης οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας από τη Δύση από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Μπορεί η θέση αυτή να ξενίζει. Όμως επί του προκειμένου η συνολική βοήθεια που εισέπραξε η Τουρκία μεταπολεμικά ξεπερνά ακόμη και αυτή που δόθηκε στο Ισραήλ από τις ΗΠΑ και τους Δυτικούς. Μάλιστα στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία υπήρξε και ο μεγαλύτερος αποδέκτης σοβιετικής βοήθειας έξω από το σοβιετικό μπλοκ! 

​Κοντολογίς, η Τουρκία υπήρξε η πιο κακομαθημένη (spoiled) σύμμαχος του δυτικού στρατοπέδου μέχρι πρόσφατα. Βέβαια και επειδή όπως χαρακτηριστικά έγραφε σε διπλωματικό μήνυμά του Ισραηλινός πρέσβης με έδρα την Άγκυρα “οι Τούρκοι έχουν πάντα δίκιο”, η τουρκική συμπεριφορά αντιστοιχούσε σε αυτή ακριβώς την αντίληψη. Το 1979, εν μέσω μιας ακόμη οικονομικής κρίσης που θα οδηγούσε όπως και οι δύο προηγούμενες στο τρίτο πραξικόπημα του 1980, Τούρκος πρώην Πρωθυπουργός δήλωνε ευθαρσώς σε αμερικανό αξιωματούχο, “πρέπει να πληρώνετε τους λογαριασμούς μας διότι μας έχετε ανάγκη”! 

​Αυτή ακριβώς η νοοτροπία εκδηλώθηκε το 2003, όταν οι σύμμαχοι τους Αμερικανοί ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν τις στρατιωτικές υποδομές της Τουρκίας (που όλες οικοδομήθηκαν και εξοπλίστηκαν με αμερικανικούς πόρους, όπως και ο τουρκικός στρατός) για την επίθεση εναντίον του Σαντάμ. Η άρνηση των Τούρκων ακύρωνε στη πράξη την για δεκαετίες μεταπολεμική στρατηγική συμμαχία μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας. Για να συναινέσουν οι Τούρκοι το 2003 απαίτησαν ένα ποσό της τάξης των 95 δις δολαρίων, για να “υποχωρήσουν” στα 30, απαιτώντας ταυτόχρονα τουρκικές λύσεις σε κυπριακό και κουρδικό. Οι Αμερικανοί τους προσέφεραν 6 δις, την Κύπρο με τη μορφή του Σχεδίου Ανάν, όχι όμως υποχωρήσεις στο κουρδικό. Οι Τούρκοι έμειναν ανικανοποίητοι και αρνητικοί. Η κυβέρνηση Ομπάμα, αγνόησε επιδεικτικά αυτή την τουρκική στρατηγική ανυποληψία, υποστηρίζοντας μάλιστα οτι μόνο οι Τούρκοι δέν έφταιξαν το 2003 και οτι η άρνηση τους τότε ωφείλετο σε “παρεξήγηση” και μόνο! Ομπάμα και Ερτογάν έγιναν και “φιλαράκια” με τον πρώτο να χαρακτηρίζει, μέχρι πρόσφατα, τον νεοσουλτάνο της Άγκυρας ως ενα απο τους πιο σημαντικούς του ξένους “συμβουλάτορές”του! 

​ Κάτι χειρότερο, απο πλευράς νοοτροπίας, χαρακτήριζε και τις σχέσεις του Ισραήλ με την Άγκυρα τόσο στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και μεταψυχροπολεμικά. Οι σχέσεις αυτές υπήρξαν σχέσεις μονοδρομικές. Ήταν σχέσεις χωρίς αμοιβαιότητα. Απλά ήλπιζαν οι Ισραηλινοί οτι οι Τούρκοι, μουσουλμάνοι μεν αλλά όχι Άραβες, δεν θα στρέφοντο εναντίον τους. Δεν είναι οτι τους φοβούνται, οπως αποδειχθεί με το “Μαβι Μάρμαρα”. Αλλά δεν ήθελαν και αυτούς απέναντι τους. 

Βάσει του παραπάνω σκεπτικού, Ισραήλ και οι ΗΠΑ υποστήριξαν διαχρονικά τις τουρκικές θέσεις σε όλα τα επίπεδα της ελληνο-τουρκο-κυπριακής αντιπαράθεσης παραχωρώντας στη πράξη δικαίωμα “βέτο” στη ´Αγκυρα. Μία απο τις πιό καταλυτικές συνέπειες της εργαλειακά στρατηγικής αυτής αντίληψης ηταν η επιτυχημένη υλοποίηση μιας εκλεπτυσμένης προπαγάνδας που κατέληξε στον εξαγνισμό της Τουρκικής επιδρομικής πολιτικής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

Σήμερα βλέπουμε την συντονισμένη επίθεση έναντι στη τουρκική κυβέρνηση να εκδηλώνεται στίς ΗΠΑ απο κρίσιμους φορείς και άτομα και με τέτοιες μορφές που δεν επιτρέπουν στη αμερικανικη κυβέρνηση να την αγνοήσει. Έχουμε π.χ. πολύ επικριτικά κείμενα σε περίοπτα περιοδικά γνώμης για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως τα Foreign Policy και Foreign Affairs, ειδικά το τελευταίο που φιλοξενεί στη τελευταία έκδοση του κείμενο άκρως αρνητικό για την όπως την χαρακτηρίζει “μη φιλική” προς τις ΗΠΑ Τουρκία, ζητώντας απο την αμερικανική κυβέρνηση να αντιδράσει ανάλογα. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στις θεματικές που επιλέγονται για να ασκηθεί κριτική, όπως αυτή της τρομοκρατίας. Ειδικά στο ζήτημα αυτό η Τουρκία κατηγορείται, με παράθεση πληθώρας στοιχείων, οτι ουσιαστικά υποθάλπει την ισλαμική τρομοκρατία κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ακόμη και οτι είναι ενεργά συμμέτοχη σε τρομοκρατικές πράξεις. Τέλος, και εδώ εχουμε την απόλυτη απόδειξη του συντονισμού και της κλιμάκωσης, αναφορά πρέπει να γίνει και στη ομαδική επιστολή καταγγελίας προς τον Πρόεδρο Ομπάμα για τη Τουρκία ημερ. 20 Φεβρουάριου που φέρει 84 υπογραφές. Μόνο άτομα που είναι απόλυτα ταυτισμένα με τη Τουρκία ή είναι στη δούλεψη της απουσιάζουν. Ο κατάλογος είναι πραγματικά εντυπωσιακός για το ειδικό βάρος του κάθε ατόμου ξεχωριστά σε ζητήματα εξωτερικης πολιτικής και ασφάλειας. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός οτι συμπεριλαμβάνονται άτομα που εκθείαζαν τη Τουρκία με ψύλλου πήδημα και υπήρξαν διαχρονικά νεροκουβαλητές της. 

Ολοκληρώνοντας επανα-υπογραμμίζω οτι αυτό που συμβαίνει στις αμερικανό-τουρκικές σχέσεις είναι χωρίς προηγούμενο. Διατηρώ ωστόσο σοβαρούς ενδοιασμούς κατα πόσο η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί και σοβαρή αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας, επωφελία της ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή μας και στη Μεσόγειο. Και ο λόγος είναι απλός. Γίνεται λάθος διάγνωση του προβλήματος διότι προσωποποιείται στον ισλαμιστή Ερτογάν και τον άμεσο περίγυρο του. Δεν είναι έτσι. Το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό και δεν θεραπεύεται με την αποδόμηση του Ερτογάν και την αντικατάσταση του, φέρει πείν, απο τον φερόμενο ως μετριοπαθή και σημερινό πρόεδρο Γκούλ. Το πρόβλημα με την Τουρκία είναι δομικό και απορρέει απο την ανελεύθερη φύση, και τον ολοκληρωτισμό το τουρκικού κράτους και της στρατογραφειοκρατικής ελίτ που το εξυπηρετεί και εξυπηρετείται. Είδαμε όλοι την ταχύτητα με την οποία το κεμαλικό “βαθύ κράτος”, το derin devlet, έγινε ισλαμικό. Απο το κεμαλισμό, που δεν ηταν παρά η τουρκική εκδοχή του φασισμού και που ανδρώθηκε την εποχή του αντιγράφοντας το, φθάσαμε γραμμικά στον Ερντογάν, που δεν είναι παρά η ισλαμική εκδοχή του ιδίου φαινομένου με θρησκευτικό μανδύα. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! 

Το Ισραήλ γνωρίζει καλύτερα και κατανοεί ή πρέπει, το υπαρξιακό για αυτό κίνδυνο που προκύπτει απο μια “κεμαλο-ισλαμική σύνθεση”. Είναι ό ίδιος ακριβώς κίνδυνος που επιβουλεύεται και τη δική μας ύπαρξη. Αυτό που χρειάζεται η περιοχή της Μεσογείου είναι ένα αντί-ηγεμονικό υποσύστημα ασφαλείας και όχι την αντικατάσταση ενός αυταρχικού και ματαιόδοξου ηγεμόνα που θέλει να βγεί απο το “μαντρί” με ένα μέσα απο το μαντρί, αλλά και πάλι εκφραστή των παθογενειών και φασιστικων νοοτροποιών του τουρκικού κράτους.

http://mignatiou.com/2014/03/amerikanotourkika-ke-asfalia-sti-mesogio-giati-i-ipa-strefonte-kata-tou-erntogan/